Του Δημήτρη Μιμή
Πάντα πρέπει να προσέχουμε και να παρακολουθούμε διακριτικά τα παιδιά μας όταν κάθονται μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή η στο κινητό τους. Κυρίως αυτό να το κάνουμε, όταν βλέπουμε κάποια αλλαγή στην συμπεριφορά τους. Οι κίνδυνοι που διατρέχουν είναι μεγάλοι. Τώρα μάλιστα με την πανδημία και τον περιορισμό μας, ο διαδικτυακός εκφοβισμός των παιδιών εισβάλλει περισσότερο μέσα στα σπίτια μας. Ο εκφοβισμός στον κυβερνοχώρο έχει γίνει μια από τις κύριες πηγές επιθέσεων σε παιδιά.
Αυτό βέβαια δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο παρενόχλησης. Το καινούργιο είναι ότι έχει καταλειφθεί ο εικονικός χώρος από τους επιτιθέμενους πολύ νωρίς και μάλιστα μέσα στα σπίτια μας. Από τη στιγμή που τα παιδιά μας έχουν κινητό τηλέφωνο και πρόσβαση στο διαδίκτυο, μπορούν να παρακολουθήσουν ακατάλληλο περιεχόμενο. Και τότε είναι που γίνεται η μοιραία συνάντηση με τον επιτιθέμενο εκφοβιστή.
Το πρόβλημα πάντα ήταν μεγάλο, αλλά σήμερα λόγω του περιορισμού μας μέσα στα σπίτια μας είναι μεγαλύτερο. Ο εκφοβισμός σήμερα βρίσκεται μέσα στο δωμάτιο του παιδιού και δεν έχει πρόσωπο. Είναι μια εικονική πραγματικότητα που όμως αφήνει τ΄ αποτυπώματα του στις ευαίσθητες ψυχές των παιδιών. Οι συνέπειες είναι εξαιρετικά σοβαρές στην ψυχική υγεία των παιδιών επειδή αυτά αισθάνονται από μια, φοβισμένα και κλειδωμένα στο σπίτι τους και από την άλλη δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν. Τα περισσότερα παιδιά θεωρούν ότι όλος ο κόσμος γνωρίζει το γεγονός του εκφοβισμού και οι γονείς του είναι εκείνοι που μόνο δεν το γνωρίζουν. Το σημείο αυτό είναι κομβικό και πρέπει να δώσουμε λύση στο παιδί άμεσα, ώστε να μη ενδίδει πλέον σε εκφοβισμούς, είτε διαδικτυακά είτε στο Σχολείο ή στη γειτονιά. Αυτό θα το πετύχουμε με την τακτική συνομιλία που θα αναπτύξουμε με το παιδί μας καλλιεργώντας και αναπτύσσοντας την εμπιστοσύνη μεταξύ μας, έτσι ώστε να μας εμπιστευθεί το πρόβλημα του. Τότε είμαι σίγουρος ότι καθένας γονέας θα μπορέσει απευθυνόμενος σε αρμόδιες υπηρεσίες να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
. Παρά τις καταγγελίες και παρ΄ ότι οι περιπτώσεις στον κυβερνοχώρο έχουν αυξηθεί κατά 20%, δεν έχει πραγματοποιηθεί καμία σοβαρή έρευνα για τον διαδικτυακό εκφοβισμό σε εθνικό επίπεδο, μάλιστα εν μέσω περιορισμού.
Ο εκφοβισμός στον κυβερνοχώρο έχει γίνει η κύρια πηγή επιθέσεων σε παιδιά. Πολλά απ΄ αυτά, κάτω από τις πιέσεις που δέχονται, σκέφτονται ακόμα και να αυτοκτονήσουν. Ο εκφοβισμός βέβαια δεν είναι κάτι το καινούργιο. Σήμερα όμως που τα παιδιά από μικρή ηλικία διαθέτουν κινητό τηλέφωνο και έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, ο εικονικός χώρος καταλαμβάνεται πολύ περισσότερο από τους επιτιθέμενους από πολύ νωρίς, σε μικρή ηλικία και μάλιστα μέσα στο σπίτι του παιδιού και κάτω από την προστασία των γονέων του. Αυτό έχει σοβαρός συνέπειες στην ψυχική υγεία των παιδιών γιατί αυτά δεν μπορούν να αντιδράσουν φοβούμενα τις απειλές των εκφοβισμών, που δεν είναι μονάχα προς αυτά τα παιδιά αλλά κυρίως στρέφονται προς τ΄ άλλα άτομα της οικογενείας τους ή κατά της περιουσίας των.
Όλοι καταλαβαίνουμε ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο χώρο των κοινωνικών δικτύων. Σεξισμός, ομοφοβία, παρενόχληση, λεκτική βία, συνομωσία, παράνοια, εξτρεμισμός κ.α. Τώρα όμως είναι η ευκαιρία, τώρα που και εμείς οι ενήλικες βρισκόμαστε περισσότερο χρόνο στο σπίτι λόγω του περιορισμού μας ας πλησιάσουμε τα παιδιά μας και να συζητήσουμε μαζί τους. Ίσως μας πουν τα μυστικά τους και προλάβουμε το κακό. Ας τα εμπιστευτούμε, ας γίνουμε φίλοι τους και τα ωφέλει γι΄ αυτά αλλά και για εμάς θα γίνουν ορατά.
