Τα μεγάλα κείμενα, είναι κουραστικά, έτσι θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο Λακωνικός γίνεται. Πιστεύω στη σωστή, όσο γίνεται, «διάγνωση» μιας κατάστασης και κατόπιν στην «Άμεση Δράση», στο «δια ταύτα»… στις ενέργειες που έπονται του συμπεράσματος!
Ο γάμος του κου «Τουρισμού» και της κας «Πανδημίας» καλά κρατεί και δυστυχώς, το πολυπόθητο μεταξύ τους διαζύγιο, δεν είναι άμεσα ορατό, παρ' όλες τις ευχές και προσευχές συγγενών, φίλων και λοιπών! Ως εκ τούτου η σωτηρία της φετινής καλοκαιρινής σεζόν, του 2021, δεν φαίνεται τόσο εύκολη, όπως μας έλεγαν και ελπίζαμε. Η διάρκεια και οι πληρότητες του 60% - 70% που προβλεπόντουσαν για την φετινή σεζόν, μοιάζουν μάλλον άπιαστες πλέον, ενώ ταυτόχρονα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού, προειδοποιεί για μια χρονιά παρόμοια του 2020 και ίσως και λίγο χειρότερη!
Καθημερινά παρακολουθούμε στα ΜΜΕ έγκριτους (και μη) δημοσιογράφους, ειδικούς (και μη) επί υγειονομικών θεμάτων, πέφτοντας όλοι μας σε βαθιά κατάθλιψη, αναλογιζόμενοι τα κοινωνικο-οικονομικά αδιέξοδα, τα οποία απορρέουν και θα συνεχίζουν να απορρέουν για τα επόμενα 2-3 χρόνια από τον παραπάνω γάμο.
Το εμβόλιο που όλοι ευχόμασταν και περιμέναμε ότι θα έμπαινε ανάμεσα στο ζευγάρι και θα γινόταν η πολυπόθητη αιτία «λύσης» αυτού του γάμου, μέχρι στιγμής δεν τα έχει καταφέρει τόσο καλά όσο όλοι ήλπιζαν. Οι εταιρίες παραγωγής εμβολίων μοιάζουν να βρίσκονται… όχι τόσο κοντά στη επίλυση του προβλήματος παραγωγής και διάθεσής τους, ως εκτιμούσαν η ήθελαν να παρουσιάσουν, ενώ η Ευρώπη δεν έχει καταφέρει ακόμα να συμφωνήσει σε μια κοινή γραμμή έκδοσης ενός πιστοποιητικού, διαβατηρίου… διευκολύνοντας έτσι τους διεθνείς ταξιδιώτες!
Απόρροια όλων των παραπάνω είναι: «αβεβαιότητα, φόβοι, ευχολόγια, ελπίδες, προσευχές» και άλλα τέτοια «όμορφα» συναισθήματα! «Κλασσικά» θα μου πείτε!
Αναρωτιέμαι… η πιθανότητα να αρχίσουμε κάποτε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα ως προκλήσεις, θα υπάρξει ποτέ; Η περίπτωση να δούμε το «πρόβλημα», που μας ψυχοπλακώνει και ακινητοποιεί, ως «πρόκληση = ευκαιρία» που μας δίνει ελπίδα και μας ενεργοποιεί… θα υπάρξει ποτέ;
Όταν δεν μπορείς να κάνεις κάτι άμεσα, οφείλεις να κάνεις κάτι έμμεσα.
Μοιάζουμε ακινητοποιημένοι με το αν, πως και πότε θα ανοίξει η φετινή σεζόν! Θα έρθουν επισκέπτες; Από ποιες χώρες; Πότε; Με τι μέτρα; Εμβόλια και τεστ, θα χρειάζονται τελικά; Τόσα πολλά θέματα που εμείς, δυστυχώς, δεν έχουμε την δυνατότητα να τα λύσουμε. Τι μπορούμε όμως να κάνουμε;
Τι κάνουν όλες οι τουριστικές επιχειρήσεις, πχ ένα ξενοδοχείο, τον χειμώνα που παραμένει κλειστό; Συντηρείται, ανακαινίζεται, προσθέτει υπηρεσίες, αναβαθμίζεται! Δεν σταματούν οι εργασίες συντήρησης και βελτίωσης, περιμένοντας να ανοίξει το ξενοδοχείο ώστε να ξαναρχίσουν! Οι σωστοί επιχειρηματίες εκμεταλλεύονται αυτόν τον «νεκρό» χρόνο (τον χρειάζονται), ώστε η επόμενη τουριστική περίοδος να βρει την επιχείρησή τους καλύτερη και ανταγωνιστικότερη!
Αυτό το γεγονός, είναι το μήνυμα που θέλω να δώσω! Αν το αναγάγουμε σε μεγαλύτερη κλίμακα, τι μας υποδεικνύει;
1η πρόταση:
Οι τουριστικοί προορισμοί, η χώρα ολόκληρη, θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί το 2020 και το 2021 για να βελτιώσει τις υποδομές της. Έχοντας προσωπική εμπειρία της εκτέλεσης έργων σε τουριστικές περιοχές, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο χρονικός περιορισμός της σεζόν. Μελέτες, διαγωνισμοί, αναθέσεις, κλπ, πρέπει να γίνουν σε τέτοιο χρονικό διάστημα, ώστε τα έργα να ξεκινήσουν άμεσα με την λήξη της τουριστικής σεζόν, επιτυγχάνοντας την ολοκλήρωσή τους πριν την έναρξη της επόμενης, αποτρέποντας την δημιουργία προβλημάτων σε επιχειρήσεις και επισκέπτες! Κοινότητες, δήμοι, περιφέρειες, κρατικές υπηρεσίες, τουριστικοί οργανισμοί, θα έπρεπε να εκμεταλλευτούν το «νεκρό» διάστημα που προκλήθηκε από την πανδημία και με γρήγορες, απλοποιημένες διαδικασίες να γίνει όλη η Ελλάδα, ειδικότερα οι τουριστικές περιοχές, ένα μεγάλο εργοτάξιο! Να αδράξουν την ευκαιρία και έργα που δεν μπορούσαν να γίνουν λόγω της χρονικής πίεσης προηγούμενων ετών, τώρα με την συρρίκνωση των σεζόν του ’20 και ’21, να μπορέσουν να υλοποιηθούν. Μην ξεχνάμε ότι η σεζόν στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, έχει συρρικνωθεί στους 3–5 μήνες, από τους κάποτε 7! Αεροδρόμια, λιμάνια, οδικά δίκτυα, μουσεία, παραλίες, εφαρμογή σχεδίων πόλεων, υπογειοποίηση καλωδίων, ασφαλτοστρώσεις, διανοίξεις νέων και περιφερειακών δρόμων, αποχετευτικά συστήματα, αθλητικές υποδομές… δόθηκε/δίνεται η ευκαιρία να γίνουν! Αναγκαία έργα υποδομής που για δεκαετίες δημιουργούν καθημερινά προβλήματα, ακόμα και κινδύνους, στους μόνιμους κατοίκους και υποβαθμίζουν ταυτόχρονα δραματικά την εμπειρία και την ασφάλεια (συχνά) του επισκέπτη!
2η πρόταση:
Ήταν (παραμένει ακόμα) μια μοναδική ευκαιρία, να καθίσουμε επιτέλους και να συλλογιστούμε, βαθιά, τις ειδικές ανάγκες της κάθε περιοχής, σε επίπεδο σχεδιασμού. Σε περιόδους όπως αυτή, χτυπάει το καμπανάκι κινδύνου για μία επανεξέταση και έναν επαναπροσδιορισμό πολλών πραγμάτων. Που πάμε; Το πάμε καλά όπως το πάμε; Η πήγαινε μόνο του και τώρα είναι η ευκαιρία να το κατευθύνουμε εμείς; Να δούμε κάποια πράγματα από μηδενική βάση! Να δούμε ξανά τον φυσικό μας πλούτο, τον πολιτισμό μας, την αλιεία, την κτηνοτροφία, την γεωργία, τα αμπέλια μας, τις ελιές μας, όλη αυτή την προίκα που μάλλον δεν αξιοποιήσαμε! Μήπως πρέπει να γυρίσουμε στις βάσεις μας, τις οποίες στο βωμό του εύκολου και γρήγορου χρήματος τόσο εύκολα και χωρίς δεύτερη σκέψη κατεδαφίσαμε; Μήπως να επανακαθορίσουμε τις χαμένες ισορροπίες μεταξύ τουρισμού και παράδοσης, ώστε να προστατέψουμε και τα δύο; Ίσως έτσι ωφεληθούμε πραγματικά εμείς, ο τόπος μας, ο επισκέπτης μας και πρωτίστως τα παιδιά μας! Χωρίς την διάσωση του φυσικού μας πλούτου, των παραδόσεών μας και του πολιτισμού μας, μπορεί να υπάρχει (υγιής) τουρισμός; Να υπάρχει «ζωή»; Χωρίς σταθερή τοπική οικονομία, υπάρχει ποιότητα ζωής; Μήπως πρέπει να αγοράσουμε και άλλα καλάθια, αντιλαμβανόμενοι πλέον ότι οι μονοκαλλιέργειες δεν είναι ασφαλείς; Το καμπανάκι του τουρισμού ως μονοκαλλιέργεια έχει χτυπήσει πολλές φορές, δεκαετίες τώρα! Γιατί κλείνουμε τα αυτιά μας; Η Ευρώπη μας το φωνάζει!
Δυστυχώς ακούμε από άτομα σε θέσεις ευθύνης, να λένε πόσα πράγματα δεν έγιναν και δεν γίνονται λόγω της πανδημίας, ενώ θα έπρεπε να είναι ακριβώς το αντίθετο! Προσωπικά το θεωρώ μία κακή δικαιολογία απραξίας. Όταν τα πράγματα πάνε καλά, πρέπει απλά να προσέχουμε ώστε να συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά. Όταν δεν πάνε καλά, τότε χρειάζεται γενική κινητοποίηση και δυναμική ενεργοποίηση όλων, ώστε να σταματήσουμε και ίσως να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση! Στα καλά, μας επιτρέπεται να χαλαρώνουμε (για λίγο) στα δύσκολα όχι!
Η ενεργοποίηση και δράση όλων μας, σε όλα τα επίπεδα, λύνουν μακροχρόνια προβλήματα υποδομών, αναβαθμίζουν συνολικά την ποιότητα ζωής μας και φυσικά το τουριστικό μας προϊόν! Ο κάθε πολίτης νιώθει ψυχολογικά καλύτερα, νοιώθει ασφαλής, και ενεργοποιείται και ο ίδιος, συμμετέχει στην δράση!
Η κάθε κρίση πρέπει να μας κάνει σοφότερους και να μας βρίσκει ετοιμότερους για την επόμενη. Ας γίνουμε καλύτεροι σαν χώρα, σαν τουριστικός προορισμός, ώστε η επόμενη ημέρα να βρει εμάς και το προϊόν μας βελτιωμένο και ανταγωνιστικότερο!
Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλές σελίδες αναλύοντας στη πραγματική τους διάσταση και βάρος όλα τα παραπάνω, αλλά σεβόμενος τον χρόνο και την ευφυία του αναγνώστη, καθώς και τον χώρο φιλοξενίας του εκδότη, αφήνω τον καθένα από εμάς, από την όποια θέση ευθύνης του, να τα αναλογιστεί μόνος του!
Αν ενεργοποιηθούμε όλοι, κράτος, επιχειρηματίες, πολίτες, θα φτιάξουμε έναν τόπο καλύτερο για εμάς και για τους επισκέπτες μας, θα γίνουμε καλύτεροι! Σε όλα τα παιχνίδια άλλωστε μόνο ο καλύτερος κερδίζει!
Αυτή την χρονική στιγμή, για τους λάθος λόγους και αιτίες μας δίνεται αυτή η ευκαιρία!
Αντί να περιμένουμε, πέφτοντας σε αδράνεια, ας ενεργοποιηθούμε!
Ας δράσουμε αντί να «αράξουμε»…!
