της Μαρίας Λιονάκη
« Τίποτα δε γίνεται τυχαία ούτε τα άσχημα, ούτε τα ωραία κι όλα όσα γεύτηκα αληθινά ή ψεύτικα μαζί σου τα ονειρεύτηκα…» τραγούδησε o Mάιος , έβγαλε μια selfie με φόντο τον συννεφιασμένο ουρανό, να έχει να θυμάται τη σεζόν τη φετινή, να τη μοιραστεί με τους διαδικτυακούς φίλους του, τους μήνες και τις μέρες, μας κούνησε τη μάσκα κι αναχώρησε. Φήμες λένε πως για τη φετινή εφηβική του συμπεριφορά φταίει ο έρωτας για ό,τι του συμβαίνει, φταίει ο έρωτας που ακόμα τον τρελαίνει. Απλά είναι τα πράγματα δηλαδή κι ευανάγνωστα. Όπως τα εξηγεί κι η Χριστίνα Σούζυ περιδιαβαίνοντάς με το χέρι τους μετεωρολογικούς χάρτες. Την περίοδο του καύσωνα ο σεβντάς του Μαΐου για την εκλεκτή της καρδιάς του, την ηλιογέννητη, την αηδονολαλούσα με το λουλουλάτο μεσάτο φόρεμα και τη χρυσή ζώνη ήταν στο απόγειο του, οι πόθοι και οι επιθυμίες του είχαν πάρει φωτιά, παρασύροντας τον σε ατέρμονη ονειροπόληση των μακρινών οριζόντων και των γαλάζιων πόντων, συμπεριφορά που επέφερε mail παραπόνων των κατοίκων της γης μας και συστάσεις από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο του χρόνου, ενώ η αμέσως μετέπειτα συννεφιασμένη και βροχερή ενίοτε, βαρυθυμία του καιρού οφείλεται στην αδιαφορία της ηλιογέννητης, στο ναυάγιο του έρωτα του Μαΐου και στην ολοκληρωτική απογοήτευσή του, που έσπασε τη νύχτα δυο κομμάτια. Τώρα όσο η καρδιά κι αν λαχταρά, μάλλον πως ο Μάιος δε θα ξαναγαπήσει.
Φήμες επίσης λένε πως ο Ιούνιος φέτος δεν ήθελε να αφιχθεί. Μέρες τώρα είχε καταθέσει αίτημα στη Βουλή του χρόνου, υπόψιν της αρμόδιας υπουργού παιδείας, για εξ αποστάσεως ημερολογιακά μαθήματα στις τάξεις του κόσμου , ειδάλλως για μια άδεια άνευ αποδοχών . Ως να βρεθεί το εμβόλιο του καινούργιου ιού, καθώς σε αντίθεση με το Μάιο που είναι μπερμπάντης και παρορμητικός ο Ιούνιος είναι φοβιτσιάρης και αρρωστομανής. Μικρός είχε περάσει πνευμονία κι από τότε αποφεύγει τα ρεύματα και τα κρύα. Όσο για έρωτες ούτε λόγος. Καθώς όμως το αίτημα απορρίφτηκε ο Ιούνιος παρήγγειλε στολή , ίδια με των νοσοκομειακών, όταν εξετάζουν για τον ιό κι όντας μοναδικός επιβάτης στο αεροσκάφος των μηνών αφίχθηκε σαν αστροναύτης ντυμένος, μετά φόβου Θεού στον κόσμο μας.
Στον κόσμο μας που ζει εδώ και καιρό τη δική του βαρυθυμία. Καθώς ο χειμώνας που εγκαινιάστηκε στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς μοιάζει να μην έχει τέλος. Μοιάζει σα να έχει καταβροχθίσει, ήδη αφομοιώσει την άνοιξη και κυνηγά τώρα το καλοκαίρι. Πριν τον ιό υπήρχαν για τη χώρα μας οι τουρκικές προκλήσεις. Που ανέκαθεν υπήρχαν, μα από τότε κι έπειτα μοιάζουν να έχουν γίνει περισσότερο συστηματικές και θρασείς με στόχο προφανώς να αλλάξει το εδαφικό status, να αναθεωρηθούν συνθήκες. Βόμβα έτοιμη να ανατιναχτεί το πλήθος προσφύγων στον Έβρο ήταν τότε . Άνθρωποι εξαθλιωμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες, εμποτισμένοι με το δηλητήριο της προπαγάνδας, αντί να αναζητήσουν εκεί που πρέπει τους υπαίτιους των δεινών τους τα έβαζαν με όσους δεν τους περιέθαλπαν. Κι η θέση της χώρας μας δύσκολη. Γιατί αφενός υπήρχαν ανθρωπιστικά αισθήματα, αλλά αφετέρου στο οργανωμένο σχέδιο εναντίον της, στην τόσο μαζική εξαγριωμένη εισροή είχε καθήκον τα σύνορα, το δίκιο το δικό της να υπερασπιστεί. Και δεν έφτανε αυτό…Αμέσως μετά επιτίθεται ένας άλλου είδους εχθρός. Οπαδός του Άδη, αόρατος μα ορατός, μικρός μα γιγάντιος. Να μην ξέρει προς τα που να πρωτοτρέξει ο κρατικός μηχανισμός. Το πεδίο μάχης από τα σύνορα μετατοπίζεται στα νοσοκομεία, στρατιώτες τώρα οι γιατροί και οι νοσηλευτές κι όλος ο υπόλοιπος λαός άμαχος πληθυσμός. Περιχαρακωμένος στα σύνορα του σπιτιού του. Επιδιδόμενος συχνά σε ασύστολη κριτική, κληρονομιά εμφυλίων. Σπορ κοινωνικών δικτύων. Από την ετοιμότητα για τη μάχη την συνόρων, στη μάχη με τον ιό. Αποτελεσματική κι η μεν κι η δε. Για να περάσουμε αμέσως μετά στη μάχη της οικονομίας. Που είναι αυτό που ζούμε τώρα. Που είναι το επόμενο δύσκολο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε. Καθώς όλα είναι άγνωστα και πρωτόγνωρα. Μέτρα, που πρέπει να τηρηθούν, μέτρα που έχουν δυσκολίες να εφαρμοστούν. Αγωνία πως θα πάνε.
Φόβοι, αμφιβολίες, κλίμα ακόμα χειμωνιάτικο, παγωμένο. Παντού. Σε διεθνές επίπεδο με τη χρήση βίας, την κατάχρηση εξουσίας και τον απάνθρωπο, μισητό ρατσισμό που αναβίωσε. Με δημοσιεύματα που αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας μας. Σε επίπεδο χώρας με την καχυποψία του ανθρώπου για το συνάνθρωπο, με απορίες για την ανθεκτικότητα του ιού, με την αμφιβολία για το χρόνο ανακάλυψης του εμβολίου. Με την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα, το ζητείται ελπίς του Σαμαράκη, των εμπόρων και των ξενοδόχων. Που πρέπει να τα καταφέρουν! Για το καλό όλων μας. Καθώς όλοι πρέπει να στηρίξουμε την αγορά της πόλης μας, καθώς η χώρα μας, το νησί μας στηρίζεται στον τουρισμό που πρέπει να έρθει, προσεχτικά μεν, να έρθει δε. Με την αυτοπεποίθηση των προηγούμενων άθλων, πάμε να το καταφέρουμε κι αυτό. Θα ξαναζήσουμε λιακάδες…Καλή δύναμη, καλό καλοκαίρι!
