Του Δημήτρη Μιμή
Η δημοκρατία μας τον τελευταίο καιρό όλο και παλινδρομεί. Όπου υπάρχει συγκέντρωση διαμαρτυρίας πολιτών εκεί θα συναντήσουμε και την αστυνομική βία. Θυμηθείτε τα γεγονότα στον εορτασμό της 47ης επετείου για το πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του ΄20, η ακόμα τα διάφορα γεγονότα όπως τη δολοφονία του νεαρού παιδιού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ή τη δολοφονία του «διαφορετικού» Ζακ Κωστόπουλου αλλά και επ΄ ευκαιρία διαφόρων εορτασμών επετείων. Η αστυνομική βία ήταν πάντα παρούσα. Τι γίνεται ξεχάσαμε ότι έχουμε δημοκρατία; Αυτό συμβαίνει γιατί το κράτος μας μετασχηματίζεται υπό την επίδραση του νεοφιλελευθερισμού και η βία που ασκείται από την αστυνομία είναι ένα χαρακτηριστικό αυτού.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε παρατηρήσει, χάρη των κινητοποιήσεων ενάντια στην αστυνομική βία, ότι το μονοπώλιο στη νόμιμη βία έχει το κράτος. Σ΄ αυτό έχει αναφερθεί από τις αρχές του 20ου αιώνα ο Γερμανός κοινωνιολόγος Max Weber , το οποίο όμως είναι παρεξηγημένο. Πιστεύω ότι η θεωρία του μεγάλου κοινωνιολόγου (1919) σήμερα έχει εκτραπεί από την αρχική της έννοια. Όταν ο Max Weber μιλούσε για νόμιμη κρατική βία έκανε μια κοινωνιολογική περιγραφή και μας περιέγραφε τι είναι η νόμιμη βία και τι πρέπει να είναι. Το κράτος έχει το δικαίωμα να ασκεί βία όχι βέβαια σε περιπτώσεις ειρηνικών διαδηλώσεων και διαμαρτυριών αλλά μονάχα σε περιπτώσεις προστασίας των πολιτών και σε εγκληματικές πράξεις που καταλύουν την κοινωνική συνοχή. Τι στιγμή που ένα άτομο έχει συλληφθεί, για κάποιο εύλογο λόγο, παύει η κακομεταχείριση του. Οδηγείται στη δικαιοσύνη και αυτή αποφασίζει για αυτό.
Μα που βρισκόμαστε; αναρωτιέται ο κάθε πολίτης. Μήπως στη Βιρμανία; Γιατί η αστυνομία συμπεριφέρεται με τόση βία; Μήπως σήμερα η αστυνομία ενσαρκώνει την πολιτική της κυβέρνησης που θέλει να ποδοπατεί το λαό; Μήπως όμως είναι ορισμένα μεμονωμένα άτομα μέσα στην αστυνομία που επιδίδονται σ΄ αυτές τις βιαιοπραγίες και μαυρίζουν την όλη εικόνα της αστυνομίας; Αυτό θα πρέπει άμεσα να βρεθεί και να έλθει πλέον η ειρήνη μεταξύ αστυνομίας και πολιτών. Διαφορετικά σύντομα θα βρεθούμε μπροστά σε μεγάλες εκπλήξεις.
Η εικόνα που παρατηρείται μετά τα πρόσφατα γεγονότα, με βιαιοπραγίες αστυνομικών σε πολίτες με φυσιολογικό επακόλουθο την αντίδραση των πολιτών με τον ξυλοδαρμό αστυνομικού και την αστυνομία να γίνεται περισσότερο βίαιη, όλοι βρίσκονται μέσα σ΄ ένα φαύλο κύκλο και το φαινόμενο αυτό θα αναπαράγεται συνεχώς. Τα πράγματα δεν θα έχουν τελειωμό. Θα διαιωνίζονται και λύση δεν θα υπάρξει ποτέ.
Αν σήμερα η αστυνομία αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα στο πολιτικό παιχνίδι, την ευθύνη για τον πολιτικό αυτό εκτροχιασμό έχει μονάχα η κυβέρνηση., με αποτέλεσμα να αμφισβητείται η λειτουργία της δημοκρατίας μας. Αυτά είναι επικίνδυνα πολιτικά παιχνίδια και ας φροντίσουν οι υπεύθυνοι να μη φθάσουμε στη χώρα μας να εμφανιστεί κάτι ανάλογο όπως το κόμμα των «μαύρων πανθήρων» που ιδρύθηκε στις ΗΠΑ το1966, που σκοπό είχαν τη δημιουργία ενόπλων περιπολιών πολιτών για να παρακολουθούν τη συμπεριφορά των αστυνομικών ενώ παράλληλα παρείχαν και κοινωνικό έργο.
Αυτό που παρατηρώ τον τελευταίο καιρό είναι ότι η αστυνομία βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε κοινωνικού ζητήματος. Δηλαδή κατέχει, μέσα στην κοινωνία μας κεντρική θέση, που της γίνεται από την πολιτική εξουσία, η οποία βέβαια είναι μια εύθραυστη θέση, αν κρίνουμε από την νομιμότητα που διέρχεται. Αυτό πιστεύω ότι, πρώτοι οι αστυνομικοί το έχουν συνειδητοποιήσει, αντιλαμβανόμενοι το μίσος κατά της αστυνομίας που δείχνουν οι πολίτες λόγω της βίας που ασκούν.
Κύριοι, εσείς που σήμερα ασκείτε την πολιτική σας στην νεοφιλελεύθερη εποχή μας, μην επιτρέπετε στην αστυνομία να βρίσκεται στο επίκεντρο κοινωνικών ζητημάτων και μην της επιτρέπετε να συμβάλλει στη δημιουργία πολιτικής. Μη της επιτρέπετε να ξεχνά ποιος είναι ο ρόλος της μέσα στην κοινωνία και κυρίως την προστασία του πολίτη. Μην αιφνιδιαστείτε όταν σε κάποια κοντινή εποχή δεν θα μπορέσετε να την ελέγχετε, ώστε να ασκεί μονάχα αυτό που της ορίζει η δημοκρατία μας. Στην νεοφιλελεύθερη εποχή που ζούμε, η δημοκρατία μας βρίσκεται σε δυσμενή θέση.
