Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Λέγεται πως μετά την πρώτη μεγάλη νίκη των Ελλήνων και την άλωση της Τριπολιτσάς ο Δημήτριος Υψηλάντης παρέθεσε ένα δείπνο σε όλους τους καπετάνιους, που συμμετείχαν στην κατάληψη της πόλης. Ανάμεσα στους συνδαιτυμόνες περιλαμβάνονταν, πλην των Ελλήνων και αρκετοί Τούρκοι αγάδες ,που είχαν συλληφθεί και κρατούνταν ως όμηροι -είχαν ζητηθεί και λύτρα για την απελευθέρωσή τους. Μεταξύ αυτών, όπως περιγράφει ο Νικ. Κασομούλης, ήταν και ο μπέης της Κορίνθου που είδε τη φαγωμάρα των οπλαρχηγών , διαπίστωσε τη διχόνοια, που ήδη υπήρχε , αλλά παρενέβη συμβιβαστικά προσπαθώντας φυσικά να την εκμεταλλευτεί για την δική του πάρτη. Ο Τούρκος απευθύνθηκε, μιλώντας στα ελληνικά, στην ομήγυρη και τους ζήτησε να σταματήσουν να μαλώνουν και να βγάλουν ένα αρχηγό τον οποίο θα τον ακολουθήσουν , να πιστέψουν σε αυτόν. Μάλιστα καταγράφεται ότι η υστερόβουλη παραίνεση του μπέη- αυτός ήθελε έναν να συζητήσει μαζί του για την απελευθέρωσή του και τα λύτρα- έπιασε τόπο και οι Έλληνες…κατάλαβαν το λάθος τους , τον ευχαρίστησαν και βρήκαν σωστή την συμβουλή του! Ναι, αυτό συνέβη μόλις στα 1821…
Ομονόησαν ,λοιπόν, αλλά κράτησε για λίγο. Με το που…ξαναβγήκαν έξω ξανά τα ίδια. Το επόμενο διάστημα η Επανάσταση είχε αλλεπάλληλες εναλλαγές. Πόλεμο με τους Οθωμανούς , εμφύλιο μεταξύ των Γραικών. Τι είχες Γιάννη (Μακρυγιάννη), τι είχα πάντα…θα μου πείτε.
Το ιστορικό ανέκδοτο καταδεικνύει με κάποιο τρόπο την κακοδαιμονία της φυλής μας ( ορισμένοι ιστορικοί θυμούνται και στην αρχαία Ελλάδα, στα διάφορα κράτη- πόλεις να συμβαίνουν τα ίδια…) . Πριν καν γίνουμε κράτος, πριν καν ξεκινήσει , που λέει ο λόγος να πάρει τα πάνω της η Επανάσταση είχαμε αρχίσει να φαγωνόμαστε μεταξύ μας. Κάτι που μας ακολουθεί στους δύο αυτούς αιώνες σαν κατάρα.
Η αλήθεια είναι ότι περιμένεις από ένα λαό που έχει περάσει Εθνικό Διχασμό, Εμφύλιο, Χούντες, κρίσεις οικονομικές και όχι μόνο να έχει…βάλει μυαλό και να μην γίνεται υποχείριο κανενός κόμματος, κανενός πολιτικάντη ή ξένου παράγοντα. Κι όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο όσο περνά ο καιρός , όσο ο κόσμος μικραίνει και υποτίθεται ανοίγουν τα μάτια μας . Εχουμε τις γνώσεις και την πληροφόρηση, αλλά εκεί... Οι ίδιοι οι πολίτες που δήθεν διαμαρτύρονται για…κομματική νομενκλατούρα, παρασκηνιακή μπόχα και νεποτισμό στο κράτος είναι έτοιμοι να υποδυθούν -και μάλιστα ασμένως!- τον Γκρούεζα του κάθε Μαυρογιαλούρου, τον σφουγγοκωλάριο του κάθε Τζουμπέ που εμφανίζεται ως….απελευθερωτής των λαϊκών μαζών. Ο σύγχρονος Κωλέτης είναι έτοιμος να κατακεραυνώσει τον Κολοκοτρώνη και οι μάζες είναι έτοιμες να υπονομεύσουν και να κατασπαράξουν ακόμη και τον πιο θρυλικό αγωνιστή αρκεί να το πει ο καραμπουτζές αρχηγός.
Θα περίμενε κανείς ότι σε αυτό τον κόσμο με την άνεση και την ταχύτητα της πληροφορίας θα είχαμε…αλλάξει μυαλό. Αλλά εκεί… Δεν φεύγει το κοινωνικό μίσος και η ανοησία . Ούτε με χειρουργική επέμβαση. Τώρα βέβαια οι μάχες έχουνε μεταφερθεί στο διαδίκτυο εκεί που ενδημούν οι κουκουλοφόροι Γκρούεζες. Είτε γιατί είναι ανόητοι και το κάνουν άθελά τους, είτε γιατί το χαρτζιλίκι που πέφτει τους…αρκεί για να κάνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είπε ο Γ.Καραϊσκάκης ως τελευταία κουβέντα στον συμπολεμιστή του Στρατηγό Μακρυγιάννη: "Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα". Αλλά πώς να το κάνουν αυτό; Εδώ όλοι αυτοί νομίζουν ότι ο Καραϊσκάκης είναι …γήπεδο.
Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
