του Γιώργου Α. Ζερβάκη *
Η αποτίμηση της πολιτικής κατάστασης και των πολιτικών δεδομένων στην χώρα από την Κοινωνία, από το κυβερνητικό έργο και την δράση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, δυο χρόνια μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, δεν αφορά κατ’ αποκλειστικότητα το παραχθέν κυβερνητικό έργο, αλλά και την πολιτική λειτουργία της αντιπολιτεύσεως. Εάν δυο χρόνια μετά την ανάληψης της πρωθυπουργίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τα ευρήματα της τελευταίας έρευνας της GPO, αποτυπώνοντας ένα ποσοστό 53,7% των πολιτών με θετικές γνώμες για τον πρωθυπουργό και το κυβερνητικό έργο, με την αντιπολιτευτική εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να έχει αρνητικές γνώμες που ανέρχονται στο 73,2%, έχουν τους δικούς τους συμβολισμούς, με τις αντίστοιχες αναλύσεις.
Στην ανάλυση αυτή, τα ποσοστά για την κυβέρνηση έχουν ένα θετικό στοιχείο, δείχνοντας παράλληλα όμως ελλείμματα και υστερήσεις σε επιμέρους τομείς πολιτικής, για την αξιωματική αντιπολίτευση όμως και τον π. πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ηχεί ανησυχητικά ότι το 22% των θετικών γνωμών της άνοιξης του 2016, βρίσκεται σχεδόν στα ίδια επίπεδα, τέσσερα χρόνια μετά.
Στο μέσον της παρούσας κυβερνητικής θητείας, δημιουργούνται νέοι πολιτικοί και κοινωνικοί συσχετισμοί, δημιουργώντας νέα ερμηνευτικά πλαίσια για μια χώρα που βίωσε δυο ισχυρές κρίσεις μέσα σε μια 10ετία.
Στην χώρα, στην πολιτική και κοινωνική αναφορά, χρειάζονται αναγκαίες μετατοπίσεις και προωθημένες στρατηγικές επιλογές. Σε μια χώρα που βίωνε πριν από πέντε χρόνια τον ακραίο ριζοσπαστισμό της μετάλλαξης των Πλατειών, την απόρριψη της ελάχιστης δυνατής συναίνεσης, τους αυτοεγκλωβισμούς του λαϊκισμού, των καταγγελτικών συνθημάτων, δημιουργώντας κινδύνους για την ευρωπαϊκή αναφορά της χώρας, αλλά και για την ίδια την κοινοβουλευτική δημοκρατία, όταν στα έδρανα της Βουλής βρέθηκαν συνειδητοί αρνητές της.
Η χώρα όμως, η κοινωνία, έδειξε ανθεκτικότητα με την βίαιη υποχώρηση των ψευδαισθήσεων, με βαρύ κόστος και υψηλό τίμημα διατηρήθηκε μέσα στο ευρωπαϊκό πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο, μέσα στον μνημονιακό κύκλο και τις δεσμεύσεις αυτού.
Στα δυο χρόνια που μεσολαβούν έως την επόμενη εθνική εκλογική αναμέτρηση, στο πολιτικό δημοκρατικό σύστημα έχουν αρχίσει να καταγράφονται νέες πολιτικές ιεραρχήσεις, για τον στρατηγικό μετασχηματισμό της χώρας, από την περαιτέρω ενίσχυση του ψηφιακού κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, της ανάπτυξης και των επενδυτικών δομών, της κοινωνικής διάστασης, του δημόσιου συστήματος υγείας, πολλαπλασιάζοντας τους καθορισμούς εξωστρέφειας στην εξωτερική πολιτική, στην άμυνα και στην ασφάλεια της χώρας, ενδυναμώνοντας τις περιφερειακές και διεθνείς μας σχέσεις.
Σαν χώρα, έχουμε όλες τις προϋποθέσεις να απαντήσουμε στις προκλήσεις της εποχής μας, μέσα από δομικές πολιτικές συνθήκες, χωρίς αγκυλώσεις και στεγανά, δημιουργώντας ισχυρά θεσμικά, δημοκρατικά αντίβαρα με την λειτουργία Ανεξάρτητων Αρχών. Προωθώντας ένα μακρόπνοο ανταγωνιστικό πλαίσιο που θα επιτρέπει στην ελληνική κοινωνία να αντικρύζει με αυτοπεποίθηση το ευρωπαϊκό της αύριο.
Μεταρρυθμίζοντας τις προτεραιότητες των φιλοευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων στην κατεύθυνση περαιτέρω εμβάθυνσης των ευρωπαϊκών ζητημάτων, των επιλογών για μια γνήσια Ευρωπαϊκή Ένωση, με περισσότερο δημοκρατικό έλεγχο, ενισχύοντας ελευθερίες και δικαιώματα που εγγυάται η Ευρώπη, την δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού οραματισμού ως πολιτική πρόταση, που δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν.
Δημιουργώντας νέες στρατηγικές δομές στο πολιτικό σύστημα και στα πολιτικά κόμματα, που θα τους επιτρέψουν να χαράξουν το δημοκρατικό τους αποτύπωμα, την διασύνδεση τους με το περιφερειακό και διεθνές πολιτικό περιβάλλον. Αξιοποιώντας την μεγάλη ευρωπαϊκή συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης, το Εθνικό Σχέδιο για μια βιώσιμη και πράσινη ανάπτυξη, με έμφαση στην έρευνα και στην καινοτομία.
Όσα συνέβησαν με την μισαλλοδοξία, την αγανάκτηση, τον καθοδηγούμενο θυμό, από τους μειοψηφικούς εκφραστές της απώλεια του ευρωπαϊκού και διεθνούς μας προσανατολισμού, επέφεραν μόνον ελλείμματα και αρνητισμό στην χώρα και στους Πολίτες. Η ίδια η Κοινωνία δεν δέχεται και δεν μπορεί να επιστρέψει σήμερα σε συνθήκες αδιέξοδης ριζοσπαστικοποίησης, συγκρουσιακών μεθοδεύσεων, εκβιαστικών διλημμάτων εις βάρος της Δημοκρατικής Πολιτείας, όπως συνέβη προ μηνών στην υπόθεση καταδικασθέντος για τρομοκρατική, δολοφονική δράση.
Το εθνικό, ευρωπαϊκό μας στοίχημα είναι η ενίσχυση της εθνικής μας αυτοπεποίθησης, ένας νέος κοινωνικός προσανατολισμός δημιουργίας, ανάπτυξης και συνοχής. Οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις θα κριθούν από την δυνατότητα τους να δημιουργήσουν θετικό πρόσημο για μια βιώσιμη κανονικότητα, χωρίς οπισθοδρομικές αντιλήψεις. Τα κόμματα που ευελπιστούν σε πολιτικές αναγωγές δημιουργώντας σχίσματα στον κοινωνικό ιστό, μέσα από συνθηματολογικούς διαχωρισμούς, δεν εκφράζουν προοπτική.
Στην Ελλάδα, στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, με τα πολιτικά κόμματα να έχουν να διανύσουν ακόμα πολύ δρόμο για να καταφέρουν να αποκτήσουν ουσιαστικό και συμπαγή θεσμικό χαρακτήρα και διάφανη εσωτερική δημοκρατική λειτουργία, δεν έχει καν ξεκινήσει μια πρώτη αναγνωριστική συζήτηση, σε ότι αφορά την σημαντική από πολλές πλευρές συζήτηση για το Μέλλον της Ευρώπης, αλλά και το πως και πότε θα υπάρξει αναθεώρηση των δημοσιονομικών κανόνων. Οι εξελίξεις σε σχέση με την ευρωπαϊκή ενοποίηση, οφείλουν να γίνουν προτεραιότητα στον εσωτερικό πολιτικό και κοινωνικό διάλογο, σε μια Ευρώπη, που επιβάλλεται από την ιστορική αναγκαιότητα, να επιταχύνει την θεσμική της κατεύθυνση προς το ομοσπονδιακό πρότυπο.
Έχοντας βιώσει κατά την προηγούμενη 10ετία την οικονομική κρίση, χρειαζόμαστε μια άλλη κουλτούρα, διαφορετική από εκείνη της Μεταπολίτευσης, των αρνητικών μεταβολών που δημιουργήθηκαν από τα πρώτα χρόνια μετά την ένταξη στην ΕΟΚ, από την αδυναμία μας να αξιοποιήσουμε τόσο το momentum της πολιτικής μας σύνδεσης με την Κοινοτική Ευρώπη, την κακή διαχείριση των πρώτων εισροών κοινοτικών πόρων σε κρίσιμους τομείς όπως ο αγροτικός. Και σε αυτό το χρονικό σημείο, περιθώρια άσκησης πολιτικής σε επίπεδο χαμηλών ταχυτήτων δεν υπάρχουν. Η χώρα πρέπει να τρέξει στοχευμένα και αποφασιστικά, για να δημιουργεί με διάρκεια προστιθέμενη αξία στο οικονομικό και κοινωνικό της περιβάλλον, καταφέρνοντας να απαγκιστρωθεί από αγκυλώσεις και χρόνιες παθογένειες.
* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης.
