Του Δημήτρη Μιμή
Κάθε χρόνο τα ίδια. Κανείς απ΄ εμάς δεν μπορεί να ξεφύγει από τους εορτασμούς του τέλους του χρόνου. Όλοι μας γιορτάζομε τα Χριστούγεννα και στη συνέχεια τη Πρωτοχρονιά. Ποιος απ΄ εμάς δεν έχει το αίσθημα και την ανάγκη να βρεθεί μαζί με την οικογένεια του; Όμως οι γιορτές αυτές μπορεί να μην είναι για όλους μας χαρούμενες η συναινετικές. Μπορεί να είναι μια περίοδος με εντάσεις που να είσαι υποχρεωμένος να περάσεις καλά, είτε είσαι μόνος είτε είσαι βυθισμένος στην κατάθλιψη σου. Για φανταστείτε να βρίσκεστε σε βάσανα, θλίψη, πένθος και να σε υποχρεώνουν να είσαι, στο πνεύμα της εορταστικής περιόδου, γελαστός. Είμαι σίγουρος ότι, όλο αυτό το σκηνικό σε κάνει δυστυχισμένο. Αυτή η περίοδος αποκρυσταλλώνει τη σχέση ολοκλήρωσης της κοινωνίας με την ευτυχία και η καθορισμένη επιταγή της μας κάνει δυστυχισμένους.
Το να επιζητούμε την ευτυχία, έξω από τον εαυτό μας μέσα στις μέρες αυτές, είναι μια τυραννία. Είναι μια ιδέα που κατά κάποιο τρόπο πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι και αν δεν είμαστε, τότε κάτι έχουμε να χάσουμε. Όλα αυτά μας τα επιβάλλει η καταναλωτική κοινωνία που κύριος στόχος της είναι το κέρδος.
Τι είναι όμως η ευτυχία; Μήπως με την αναζήτηση της κινδυνεύουμε να βρούμε την δυστυχία; Ευτυχία είναι η αποδοχή κάθε γεγονότος θετικού η αρνητικού και όχι η πληρότητα του. Η ευτυχία βρίσκεται στο μυαλό και στην καρδιά μας και όχι στα αντικείμενα θα έλεγα.
Στο όλο θέμα όμως υπάρχει κάτι το παράδοξο. Άτομα που είναι μοναχικά τις μέρες των εορτών αισθάνονται περισσότερο απομονωμένα. Αυτό το γεγονός ίσως τα οδηγήσει σε πράξεις που δεν έχουν επιστροφή. Όταν μάλιστα εισέρχεται και η μελαγχολία τότε, τις μέρες αυτές, παρουσιάζεται αύξηση των περιπτώσεων αυτοκτονιών κυρίως όταν υπάρχει πίεση να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις των εορτών. Άρα απαιτείται προσοχή και απουσία πιέσεως προς αποφυγή δυσάρεστων εκδηλώσεων από τα άτομα αυτά.
Η ευτυχία των εορτών δεν βρίσκεται στο περιβάλλον, βρίσκεται μέσα μας και εκεί πρέπει να την αναζητήσουμε. Η καταναλωτική κοινωνία είναι αυτή που μας επιβάλει το εορταστικό περιβάλλον το οποίο γίνεται καταπιεστικό κυρίως για τα άτομα με ευαισθησίες. Όλα αυτά είναι μια ψευδαίσθηση, ένας λανθασμένος τρόπος αναζήτησης της ευτυχίας. Η απομόνωση των ατόμων αυτών, όταν βρεθούν σε ένα περιβάλλον οικογενειακό η φιλικό, είναι το χαρακτηριστικό τους.
