Της Κατερίνας Μαλλιωτάκη
Η φράση «κάποιο λάκκο έχει η φάβα» χρησιμοποιείται κάθε φορά που υποψιαζόμαστε ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει γύρω μας. Αυτό το «ύποπτο» ταυτίζεται με τη καχύποπτη συμπεριφορά μας η οποία σαν σκοπό έχει να αποδείξει ότι κάποιος ενεργεί δόλια και με καλυμμένο το κίνητρο του προς εμάς.
Οι υποψίες μας ότι κάτι τρέχει γύρω μας, μας εγκλωβίζουν σε ένα πλαίσιο καχυποψίας. Ο καχύποπτος άνθρωπος πάντα αμφισβητεί τα κίνητρα των άλλων θεωρώντας τα, απειλητικά και κακεντρεχή. Αυτό το σενάριο, μας απομακρύνει από την θετική πλευρά της ζωής που θέλει σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης.
Ποιο είναι το προφίλ ενός καχύποπτου ανθρώπου;
Συνήθως είναι αγχώδης και δυσθυμικός. Κουβαλάει μέσα του κάποιο χρόνιο θυμό που τον διοχετεύει δεξιά και αριστερά με περίσσεια ευκολία. Στην πορεία της ζωής του είχε κάποιο αρνητικό περιστατικό (μπορεί και τραυματικό) που τον ανάγκασε να μην συγχωρεί και να απομονώνεται. Στις φιλικές του σχέσεις κρατάει αποστάσεις ενώ στις ερωτικές του σχέσεις πάντα αμφισβητεί την πίστη του συντρόφου του και ψάχνει για «ύποπτα» στοιχεία συμπεριφοράς. Συνήθως νοιώθει ικανοποίηση όταν ανακαλύψει κάποιο ψέμα ή προδοσία. Πάντα συνοδεύει την καχυποψία του από αρνητικές σκέψεις, άγχος, θλίψη, μελαγχολία, και προκατάληψη.
Η σημασία του φόβου στις σχέσεις μας.
Για να χτιστεί μια σχέση ερωτική, φιλική, και επαγγελματική απαιτείται χρόνος, προσπάθεια, και φυσικά εμπιστοσύνη. Η ανάγκη της επικοινωνίας και της εμπιστοσύνης είναι πανανθρώπινη και παίζει μεγάλο ρόλο στην ψυχική μας ισορροπία. Όσοι πληγώθηκαν από κάποιους μπορεί ν ένοιωσαν ψυχική απομόνωση, μοναξιά, εσωστρέφεια, και φόβο για να εμπιστευθούν ξανά την ζωή. Ο φόβος αυτός τους απομάκρυνε από την δημιουργία ανθρωπίνων σχέσεων. Αφήνοντας τους φόβους ν ορίζουν τη ζωή μας καταλήγουμε να ζούμε σε μια αίσθηση απειλής κάθε φορά που σκεφτόμαστε ότι όταν κάποιος μας πλησιάζει για ένα συγκεκριμένο λόγο. Να μας εξαπατήσει και να μας πει ψέματα.
Δεδομένου ότι η ασφάλεια στις σχέσεις μας είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορούμε να υπολογίσουμε πάντα με ακρίβεια, ας προσπαθούμε τουλάχιστον να μην καταφεύγουμε σ εύκολα και αυθαίρετα συμπεράσματα για αυτές. Ο φόβος του να πληγωθούμε είναι εκείνος που δυστυχώς μας κάνει ευάλωτους και επηρεάζει την συμπεριφορά μας στηρίζοντας μια ζωή βασισμένη στη καχυποψία. Είναι φανερό όμως πως δεν γίνεται να απομονωνόμαστε από τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας για να είμαστε ασφαλείς μπροστά σε απογοητεύσεις. Δεν είναι λύση η αποχή.
Είναι λυπηρό να μην μπορείς να εμπιστευτείς, να μην μπορείς να μοιραστείς. Δεν υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας, ούτε εγγυήσεις για μια ζωή χωρίς πόνο ή ματαίωση. Όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τόσο πιο νωρίς θα νιώσουμε απελευθερωμένοι από το φόβο που μας εγκλωβίζει να συνάπτουμε σχέσεις ακόμα κι αν μας πληγώνουν.
Η αντιμετώπιση των σχέσεων που αποπνέουν ελευθερία και σοφία είναι το πολύτιμο δώρο που ο κάθε ένας μας μπορεί να κάνει στον εαυτό του για να νοιώσει ότι σχετίζεται και εξερευνεί όσες σχέσεις έχει καταφέρει να κτίσει. Οι αποστειρωμένες σχέσεις ποτέ δεν βοήθησαν αλλά ούτε και μας προστάτευσαν τελικά από τον ίδιο μας τον φόβο αφού το μόνο που κάνουν είναι να τροφοδοτούν τον πανικό μας και να ζημιώνουν τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τους γύρω μας.
