Του ΚΩΣΤΗ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ
Δε χωράει αμφιβολία ότι τα καλά παραμύθια έρχονται από την Ανατολή. Ε λοιπόν πολύ μου αρέσουν, κάποιες ανακοινώσεις εκεί στα Ανατολικά, διανθισμένες χρόνια τώρα, με το θαυμάσιο παραμύθι που βασίζεται στο κυνήγι των μαγισσών! Δεν σας κρύβω ότι αυτό το υπέροχο παραμύθι, που εμπνέεται πάντα από τον ίδιο κι απαράλλαχτο μύθο, και που φαίνεται να πουλά αφάνταστα ως σταθερή «αξία» στο πόπολο, θα το ζήλευε ακόμη κι αυτή η θεά του κυνηγιού η Άρτεμη: Αποδίδει πολύ περισσότερο, κι από εκείνο, του αποδιοπομπαίου τράγου. Είναι τέλος πάντων κάτι που κρατάει χρόνια, όπως μια καλή κολόνια! Θα μου πείτε, που το θυμήθηκες. Ε είναι να μην το θυμηθείς, όταν διαβάζεις για κάτι συναντήσεις εκεί στην αντιπεριφέρεια Λασιθίου, θεσμικών μετά των κομματικών τους κηδεμόνων και οφικιάλιων; Εκεί όπου «…κύριο θέμα ήταν η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί αναφορικά με τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα του νομού Λασιθίου (sic), και το αίτημα (του Λασιθίου) για την λειτουργία των δύο νέων τμημάτων του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου που είναι σε αναστολή, του Τμήματος Επιστημών Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού με έδρα τον Άγιο Νικόλαο και το Τμήμα Φυσικοθεραπείας με έδρα την Ιεράπετρα, αλλά και του Ερευνητικού Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάλυσης, Επιχειρηματικότητας & Τουρισμού με έδρα τον Άγιο Νικόλαο». Δεν ξέρω, αλλά αν διαβάσει κανείς ολόκληρη την ανακοίνωση, (που αποφεύγω να τη μεταφέρω εξ ολοκλήρου), θυμίζει λίγο πολύ την ξύλινη γλώσσα των λιτών ανακοινώσεων των παλιών πολίτ μπιρό του ΚΚΣΕ.
Δεν είναι άγνωστο, ότι μια παλιά δοκιμασμένη συνταγή για να επιβιώσεις στα πολιτικά πράγματα, είναι να μεταθέσεις αλλού το πρόβλημα της πολιτικής σου υστέρησης, της αφάνειας, της καχεξίας. Έτσι αποφασίζεις που και που, να «βγαίνεις στα κεραμίδια». Να επιδίδεσαι στο να εφευρίσκεις διαρκώς κακές μάγισσες και κακούς δράκους που σε επιβουλεύονται και σου παίρνουν τη μπουκιά από το στόμα. Εκείνων που μετερχόμενοι πονηρών και ανέντιμων μέσων, σου αρπάζουν εκείνο που δικαιωματικά, de facto ανήκει σε σένα. Έτσι όπως περίπου η εξ Αποκαλύψεως Αλήθεια ανήκει στην Αγία Γραφή ή η Ιλιάδα στον Όμηρο.
Όλη αυτή η φιλολογία για τη «δικαιωματική» στέγαση κάποιων σχολών στα Ανατολικά, μου θυμίζει ακόμη, αυτό το παλιό επιχείρημα του γηραιού Καραμανλή κάποτε, περί της (δικαιωματικής) μόνιμης τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα, επειδή ξεκίνησαν από αυτή τη χώρα. Επιχειρήματα που στη σημερινή πραγματικότητα, φαντάζουν τουλάχιστον φαιδρά. Έτσι λοιπόν, για να μη δείξουν τον πολιτικό πυγμαίο εαυτό τους, δείχνουν …τους άλλους. Δείχνουν δηλαδή φαντάσματα. Κάτι τέλος πάντως για να δικαιολογηθούν, όπως περίπου λέγανε στην παλιά Κρήτη, «άλλος έχασκε, κι άλλος μετάλαβε». Εκεί στα Ανατολικά λοιπόν, σχεδόν στο σύνολό τους οι θεσμικοί, και σε όλες τις βαθμίδες και τις εποχές, δεν λένε να ξεχάσουν αυτό το «βιολί» για να επιδείξουν τα καλλιστεία της αγωνιστικότητά τους και να αποσπάσουν το ποθητό ISO. Την πολιτική τους πιστοποίηση από το πόπολό (τους). Μάλιστα αυτή η «επαναστατική γυμναστική» που λέγαμε και στις φοιτητικές μας αντιπαραθέσεις, κινδυνεύει να γίνει «κατ’ έθος πολιτεύεσθαι» εκεί στα Ανατολικά. Κάτι σαν σχολή ποταπής και χαμερπούς πολιτικής, που δηλητηριάζει τις περιφερειακές κοινωνίες και επιστρέφει το άθλημα της πολιτικής σε επικίνδυνους και χυδαίους ατραπούς. Όλα αυτά τα χρόνια ο αγοραίος λαϊκισμός τους για την «αρπαχτική» υπόλοιπη (εκ δυσμών) Κρήτη που τους παίρνει τις Σχολές που «τους» ανήκουν, έχει να επιδείξει τόσες σελίδες χαρτοπολτού, που έχει κοστίσει τουλάχιστον σ’ ένα μικρό αλσύλλιο δέντρων! Ψηφίσματα, καταλήψεις δρόμων, ντουντούκες, κλεισίματα πόλεων και άλλες αγωνιστικές επιδείξεις αυτομαστιγώματος…
Βέβαια, όλοι εκείνοι που μετέρχονται αυτών των παλιών δοκιμασμένων και γελοιόφρονων τακτικών, αυτό μόνο γνωρίζουν ή αυτό μόνο μπορούν να κάνουν. Ωστόσο, προσφέρουν επικίνδυνες υπηρεσίες στο Συγκρητισμό και την ομαλή ζωή του τόπου, επινοώντας φληναφήματα και υποθάλποντας μια ανοίκεια διαίρεση για το νησί μας. Η ατυχής αναζήτηση παθιασμένων περιπετειών που επινοούν για να επιδείξουν εκδούλευση στους ψηφοφόρους τους, τους διασύρει προκαλώντας αλγεινές εντυπώσεις σε ανθρώπους με στοιχειώδη αϊ κιου. Σ’ έναν πολιτικό βιότοπο του συρμού για να επιβιώσεις, πρέπει να αποδεικνύεις καθημερινά ότι πολιτικός μπορεί να είναι κάποιος που διαιρεί τους ανθρώπους σε δυο τάξεις: Είτε σε υποχείρια, είτε σε εχθρούς. Όμως ξεχνούν ότι η προσφορά στον τόπο τους, έστω σ’ αυτή την πολιτική δεξαμενή που λέγεται νομός, επιτυγχάνεται μόνο με την πεισματική δουλειά για κείνον τον τόπο τους, και όχι με «ντουφεκιές στον αέρα» που μόνο στην προσωπική πολιτική τους επιβίωση θηρεύει. Άλλωστε μια παλιά σοφή ανατολίτικη παροιμία, (…για να μην ξεφύγουμε ποτέ από την Ανατολή) έλεγε με νόημα ότι «με του κουμαρτζή τον παρά, τζαμί δε χτίζεται». Έτσι λοιπόν με καλλιστεία επαναστατικότητας, ψέμα πάνω στο ψέμα, με θέατρο πάνω στο θέατρο, δεν πήγαν ποτέ οι κοινωνίες μπροστά…
