Του Δημήτρη Μιμή
Να που ένα θέμα μου δημιουργεί την ανάγκη να ξαναγράψω γι΄ αυτό. Την περασμένη εβδομάδα δημοσίευσα άρθρο στο cretalive με τίτλο «Όταν κρατάς στα χέρια σου όπλο» και αναφερόμουν στον πυροβολισμό ενός νεαρού Ρομά από αστυνομικό επειδή δεν πλήρωσε 20 ευρώ στο βενζινάδικο. Τώρα πληροφορήθηκα ότι ο νεαρός απεβίωσε και όλη η κοινωνία πενθεί για αυτόν το παράλογο θάνατο. Κεραυνός εν αιθρία, είναι η πληροφορία αυτή που αφορά το θάνατο του νεαρού Ρομά. Μα γιατί επιτρέπουμε σ΄ αυτούς τους ελάχιστους ανήθικους ρατσιστές αστυνομικούς να υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας να κρατούν όπλο; Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος που έγκαιρα να εντοπίζονται και να αποβάλλονται από το σώμα; Μα γιατί όλη η αστυνομία αλλά και ολόκληρη η κοινωνία να αναστατώνεται από τέτοιες πράξεις; Τα άτομα αυτά πρέπει να εντοπίζονται νωρίς και να αποκλείονται από την αστυνομία για να μην την αμαυρώνουν.
Τώρα με την πληροφορία του θανάτου του 16χρονου Ρομά δεν ξέρουμε τι θα ακολουθήσει. Όμως τα μηνύματα δεν αισιόδοξα. Οι κοινότητα των Ρομά φυσικά θα έχει το πρώτο χέρι. Εμείς σαν κοινωνία το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να καταδικάσουμε αυτήν τη απερίσκεπτη πράξη. Η πολιτεία οφείλει να κάνει αυτό που δεν έχει κάνει σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις και ο αστυνομικός σύντομα να δικαστεί για τη πράξη του ώστε να μην αφήνει κενά σημεία που θα βαρύνουν όλο το σώμα της αστυνομίας και που θα φέρουν δυσαρέσκεια στη κοινωνία.
Παρ΄ ότι δεν θέλω να ασχοληθώ με την εκπαίδευση των αστυνομικών ούτε με την κοινωνικοποίηση των Ρομά και ούτε με τις ρατσιστικές συμπεριφορές ορισμένων αστυνομικών αλλά και ορισμένων ατόμων της κοινωνίας μας, το γεγονός μας οδηγεί πάλι προς τα εκεί. Έτσι θα σταθώ στο θέμα της «κοινωνικής διαφορετικότητας», γιατί όλα ξεκινούν από την κοινωνικο-εκπαιδευτική ποικιλομορφία που θα πρέπει να ο κύριος άξονας της δημόσιας πολιτικής. Ίσως στην αστυνομία σήμερα, αλλά και πάντοτε, να μην υπάρχει ενσυναίσθηση προς τους Ρομά, γι΄ αυτό και υπάρχουν απεριόριστες διακρίσεις προς αυτούς. Αυτό απαιτεί μια εκπαίδευση των αστυνομικών ώστε να μπορούν να ταυτίζονται με την ψυχική κατάσταση των Ρομά και να κατανοούν την συμπεριφορά των κινήτρων τους και κυρίως τις συμπεριφορές των εφήβων Ρομά. Στην αντίθετη όχθη της ενσυναίσθησης είναι η εμπάθεια, η προκατάληψη και η αρνητική στάση που συναντάμε σήμερα στους ανεκπαίδευτους αστυνομικούς.
Θεωρώ ότι ήρθε η ώρα για μια μεταρρύθμιση στην αστυνομία ώστε να μην κατηγορείται πλέον για βία και ρατσισμό. Απαιτείται όμως αρκετή προσοχή γιατί αν ανοίξει το κουτί της Πανδώρας θα έχουμε επιπτώσεις. Η δομή της αστυνομίας και η ίδια η οργάνωσης της θα τεθούν υπό αμφισβήτηση, όπως επίσης θα υπάρξει και μια ευθύνη της ιεραρχίας.
Στο σημερινό θέμα που συζητάμε, πιστεύω ότι και πάλι η κατάσταση θα κινηθεί αργά γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση δεν έχει την πολυτέλεια να δυσαρεστήσει την αστυνομία.
