Του Δημήτρη Μιμή
Η πανδημία που σήμερα σαρώνει τον πλανήτη μας είναι άνευ προηγουμένου. Το πιο εκπληκτικό πράγμα για αυτήν την πανδημία είναι το απόλυτο μυστήριο που την περιβάλλει. Κανείς μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να γνωρίζει ποια είναι η ασθένεια, από πού προέρχεται πώς να την τερματίσει.
Είχα γράψει σε προηγούμενη συνάντηση μας ότι, η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα λόγω του κορωνοϊού σίγουρα είναι ένα τραυματικό γεγονός που επιφέρει μια απειλή για τον άνθρωπο. Τη στιγμή που βιώνουμε αυτό το γεγονός παρουσιάζεται άγχος και άλλες ψυχοπαθολογικές καταστάσεις. Αυτές οι καταστάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε μια ποικιλία αντιδράσεων που ονομάζεται μετατραυματικό stress και οι αντιδράσεις αυτές είναι φυσιολογικές. Απαιτείται ένας χρόνος τεσσάρων εβδομάδων για να ξεθωριάσουν τα συμπτώματα. Ο χρόνος αυτός είναι απαραίτητος για να μπορέσει ο άνθρωπος να σκεφτεί, να κατανοήσει και ν΄ αναπροσαρμοστεί .ώστε να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή του.
Σήμερα πάλι η χαλάρωση των μέτρων, που είχαν ληφθεί ένεκα του κορωνοϊού, έχει προκαλέσει σ΄ όλους φόβο της επανάληψης της επιδημίας με ισχυρό αντίκτυπο στην ψυχική υγεία. Ο φόβος αυτός προέρχεται κυρίως από τα εισαγόμενα κρούσματα. Η κρίση υγείας που περνούμε δεν θα τελειώσει γρήγορα και αυτό λόγω της χαλάρωσης των μέτρων αλλά και της δικής μας ανευθυνότητας. Βλέπουμε κάθε μέρα τι γίνεται στις συναθροίσεις μας, στα πανηγύρια και στις βραδινές εξόδους μας. Τώρα πάλι βλέπουμε τι γίνεται στις γειτονικές μας χώρες των Βαλκανίων. Αναρωτιέται λοιπόν ο καθένας, αξίζει για χάρη της οικονομίας να αφήνονται οι άνθρωποι στο έλεος του ιού; Δεν έχει αξία η ζωή μας;
Σήμερα η κρίση υγείας ακόμα δεν έχει τελειώσει. Υπάρχουν πολλά σημάδια χαλάρωσης και οι μάσκες δεν φωρούνται όλο και περισσότερο ακόμα και στους δημόσιους χώρους. Τώρα μάλιστα με τις τελευταίες επίσημες ανακοινώσεις ότι ο ιός μεταφέρεται και με τον αέρα σε μεγαλύτερες αποστάσεις, τα πράγματα δυσκολεύουν εκεί όπου συναθροίζονται πολλοί άνθρωποι. Άντε να βρεις στα πανηγύρια με ποιους ήρθες σε επαφή και μετά να κάνεις ιχνηλάτηση του περιστατικού.
Κατά τη διάρκεια του περιορισμού, η ψυχική υγεία με την ευρεία έννοια επιδεινώθηκε, σ΄ όλα τα κράτη του πλανήτη. Παρουσιάστηκε έντονο άγχος (κατάθλιψη, προβλήματα στον ύπνο). Τώρα είναι βέβαιο ότι, με τη χαλάρωση τα φαινόμενα θα επανέλθουν στο φυσιολογικό αλλά υπάρχει μεγάλος κίνδυνος με την ανοησία μας, χάρη στην οικονομία, η πανδημία να μεγαλώσει με καταστροφικές συνέπειες για το ανθρωπινά είδος. Ήδη κάθε μέρα, τώρα μετά την χαλάρωση των μέτρων, τα κρούσματα αυξάνουν ακόμα και στη χώρα μας. Οι θάνατοι βεβαία έχουν μειωθεί όπως και οι εισαγωγές στις εντατικές και αυτό μπορεί να οφείλεται σε κάποια μετάλλαξη του ιού, λόγω της καλοκαιρινής θερμοκρασίας αλλά και των μέτρων που λαμβάνουμε. Προσωπικά πιστεύω ότι αν συνεχίσουμε με αυτό τον τρόπο, δηλαδή να μη προστατεύουμε τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους, γρήγορα η κατάσταση θα επανέλθει στα αρχικά της στάδια και τότε δεν θα μας σώζει τίποτα.
Αποδεχτήκαμε τα μέτρα περιορισμού, όπως και με ανακούφιση δεχτήκαμε τη χαλάρωση των. Σήμερα όμως βρισκόμαστε σε μια εύθραυστη συναίνεση που είναι πολύ επικίνδυνη. Με την πρώτη χαλάρωση όλοι μας επανήλθαμε σε πρότερες καταστάσεις και ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Και αναρωτιέμαι. Μήπως σκόπιμα έχουμε αφεθεί στην επικράτηση της στρατηγικής να αφήσουμε τον ιό να κυκλοφορήσει ελεύθερα στον πληθυσμό έως ότου μολυνθεί η πλειοψηφία των ανθρώπων έτσι ώστε, ο άνθρωπος να αποκτήσει μια φυσική ανοσία και η εξάπλωση του ιού να σταματήσει;
Επιστρέφοντας στο θέμα της υγείας, σήμερα μετά την απελευθέρωση μας από τα μέτρα, βλέπουμε ότι ο αντίκτυπος του κορωνϊού στον άνθρωπο δεν είναι ο ίδιος. Περισσότερο συνέπειες έχουν οι επισφαλείς ομάδες πληθυσμού αλλά και οι νέοι. Στην αρχή της πανδημίας συνέπειες είχαν οι ηλικιωμένοι με χρόνια υποκείμενα νοσήματα. Οι νέοι σήμερα θέλουν να ξανακερδίσουν αυτά που έχασαν κατά τη διάρκεια του περιορισμού και δεν υπολογίζουν τις αποστάσεις. Θεωρούν τους εαυτούς τους ανθεκτικούς και δεν σκέπτονται τους άλλους. Έτσι η εξάπλωση του ιού σήμερα θα κυριαρχήσει στις νεαρές ηλικίες διότι δεν θέλουν να στερηθούν προσωρινά ένα μέρος της ελευθερίας των.
Αυτό που προτείνω, κυρίως στους νέους, είναι ότι πρέπει να διατηρήσουν τη ζωή τους με κάθε κόστος και αυτό θα το πετύχουν μονάχα με την αποφυγή του συγχρωτισμού. Η δε πολιτεία ας κοιτάξει πρώτα την υγεία του λαού και μετά την οικονομία. Θα έχει αρκετό χρόνο να την επαναφέρει πάλι σε ανεκτά επίπεδα για να ευημερήσει ο λαός, εφ΄ όσον βέβαια διατηρήσει σε καλή υγεία τους πολίτες της.
