Της Κατερίνας Παντινάκη
Το τελευταίο διάστημα έχω γίνει "κλώνος" του γκρινιάρη από τα στρουμφάκια! Όπου πάω και βλέπω μάσκες-κασκόλ, μύτες έξω και ατάκες για σανό και πρόβατα, αρχίζω τις παρατηρήσεις: "φορέστε τη μάσκα σας, παρακαλώ", "πηγαίνετε πιο πίσω, μην κολλάτε στον μπροστινό σας"... αυτά τα αυτονόητα. Άλλες φορές συναντάω ξινισμένα πρόσωπα, κι άλλες, κινήσεις επιδοκιμασίες.
Κι επειδή εκ φύσεως αδυνατώ να το "κλείσω" το στόμα μου, δεν άντεξα μπροστά σε έναν 65άρη στο φούρνο, που και τη μάσκα φορούσε στο λαιμό - ψύχρανε ο καιρός, καταλαβαίνω - και θυμήθηκε ότι κάποτε ήταν μάλλον greek kamaki και έκανε νάζια στις κατά δεκαετίες νεότερές του πωλήτριες της επιχείρησης. "Μα δε με κοίταξες σήμερα... Αν ήμουν κανένα τεκνό (!) θα με κοιτούσες" και άλλα τέτοια χαριτωμένα (#not). Όντας πολύ ευγενικές οι εργαζόμενες, αδυνατούσαν να πουν όσα ... ανέλαβα να πω εγώ: "Κύριε Μιχάλη, πάρτε τον καφέ σας, να εξυπηρετηθούν οι επόμενοι και φορέστε τη μάσκα σας επιτέλους!".
Ο κύριος Μιχάλης, φανερά μιας κάποιας ηλικίας, μου γέλασε πλατιά, αποκαλύπτοντας το μοναδικό του δόντι, μου ζήτησε συγνώμη και φόρεσε τη μάσκα του. Όμως για να έχει τον τελευταίο λόγο, έριξε μια ματιά γύρω του και μου είπε: "Ε δε βλέπω και κανένα ηλικιωμένο πάντως εδώ!"...
Σε πλήρη αντιδιαστολή τα λεβέντικα γεροντάκια που άκουγα από μακριά προ ημερών...
Ένα πρωινό, λιγότερο από ένα 24ωρο πριν το γενικό λουκέτο - part II, με βρήκε σε ένα καφέ, περιφερειακά του Ηρακλείου, να περιμένω να τελειώσει το σέρβις του αυτοκινήτου μου. Κι εκεί είδα και άκουσα πολλά. Δε θα σταθώ στην 45άρα που διαμαρτυρόταν γιατί της στερούν τη χαρά του σαββατιάτικου καφέ με το περιοδικό της στην καφετέρια και τα λεκτικά βέλη προς τα "πιθηκομαϊμουνια" που την έχουν κάνει άνω κάτω με το lockdown - άλλο κακό να μη μας βρει.
Θα σταθώ όμως σε μια παρέα γεροντάκια που κόντρα στους πάμπολλους ηλικιωμένους που κυκλοφορούν αβέρτα και χύμα σαν να είναι άτρωτοι και να μην "τρέχει" τίποτα, εκείνοι μπήκαν φορώντας τις μάσκες τους, κάθισαν και άρχισαν τα κεράσματα ο ένας στον άλλο και στους γνωστούς τους που έμπαιναν για take away.
Ο ένας μετέφερε στον άλλο όσα είχε ακούσει την προηγούμενη ημέρα από τα δελτία ειδήσεων για τον κορωνοϊό, όσα του σύστησε ο γιατρός του, όσα η λογική - τέλος πάντων - προστάζει! "Ο Έλληνας θέλει βούρδουλα" - διαπίστωνε με λύπη άλλος της παρέας, ενώ όλοι μαζί συμφωνούσαν ότι "μπόρα είναι θα περάσει". Αυτός ο έρμος ο λαός, άλλωστε, έχει περάσει πολλά δεινά, σε αυτό θα "κολλήσουμε";
Τα χάρηκα αυτά τα γεροντάκια! Τόσο που για την υπόλοιπη ημέρα δε "χαλάστηκα" για τους άλλους - πολλούς - ηλικιωμένους και νεότερους που είδα από το μπαλκόνι μου να κάνουν τη βόλτα τους χωρίς καμία προστασία - άραγε και χωρίς καμία ανησυχία και κανένα αίσθημα ευθύνης που στον καθένα μας αναλογεί;
