Του Κώστα Α. Μπογδανίδη
Πώς το λέμε για τις εξετάσεις; Μπήκαν αναμενόμενα και βατά θέματα; Ε, κάπως έτσι …βγήκαν και τα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών! Αναμενόμενα- λέμε και...γελάμε- και ευκολάκια! Για όσους ήξεραν να διαβάζουν όχι μόνο τις δημοσκοπήσεις, αλλά και τις πραγματικές τάσεις του εκλογικού Σώματος μπορούσαν άνετα να προβλέψουν τι θα βγάλει η κάλπη. Όσο θηλυκιά, πονηρή και…κατεργάρα «γυναίκα» να είναι βλέπεις εάν κοιλοπονά μεγάλο… κοπέλι, εάν είναι ένα ή δύο…εάν πάει να γεννηθεί φυσιολογικά ή με καισαρική! Έχεις πια και τα μέσα να ξέρεις εάν είναι αγόρι ή κορίτσι από πολύ νωρίς! Ο υπέρηχος των δημοσκοπήσεων είχε καταδείξει τι γεννητούρια θα έχουμε. Ξέραμε την τάση. Και η τελευταία εβδομάδα που ήταν καταστροφική για την πολιτική καμπάνια της αντιπολίτευσης επιβεβαίωσε το τι θα γεννούσε η κάλπη. Μόνο που ώδινεν…μυν και έτεκεν όρος τελικά για να παραφράσουμε τη γνωστή φράση! Γιατί αυτό που έγινε ήταν απίστευτο. Δεν μπορούσε να το προβλέψει κανείς. Έπεσαν έξω και οι δημοσκοπήσεις, αλλά στην…ανάποδη!
Η νίκη της ΝΔ δεν είναι απλώς εντυπωσιακή δεδομένων των συνθηκών. Είναι σαρωτική. Μια λαβωμένη κυβέρνηση με 4 χρόνια δύσκολα, με μια θητεία γεμάτη εμπόδια και προβλήματα, με πανδημίες και…πολέμους, με λάθη και αστοχίες. Με σκάνδαλα και τραγικά δυστυχήματα που βαρύνουν όχι μόνο συνειδήσεις, αλλά φέρουν και υπογραφές με ονοματεπώνυμα. Και όμως όχι μόνο η ΝΔ επικράτησε, αλλά αύξησε τις δυνάμεις της! Η απορία είναι μία: Τι θα έπαιρνε δηλαδή εάν δεν συνέβαιναν όλα αυτά; Οξύμωρο; Μπορεί να το δεις κι έτσι εάν δεν προσέξεις την άλλη πλευρά του ποταμιού.
Γιατί την ίδια ώρα που η κυβέρνηση προσπαθούσε να συνεφέρει από κάθε κατραπακιά η αντιπολίτευση είχε πεδίον δόξης λαμπρόν και τη δυνατότητα να ανατρέψει τα δεδομένα. Με το να ασκήσει θεσμική κριτική, να είναι εποικοδομητική, να κάνει προτάσεις, να είναι δημιουργική. Κυρίως να αναδιπλωθεί και να ανανεωθεί κατακτώντας ζωτικό χώρο στο Κέντρο. Αντ αυτού...φόβιζε τον κόσμο με προτάσεις βγαλμένες από τις χειρότερες μέρες του 2015. Έτσι, όχι μόνο δεν πέτυχε ούτε το ποσοστό της εκλογής του 2019 αλλά έχασε και δέκα και πλέον μονάδες! Μέχρι τώρα ακούγαμε για τις ευθύνες των μέσων, τα «πετσωμένα» βοθροκάναλα, τις δημοσκοπήσεις, όλες τις αστείες δικαιολογίες για κάθε ήττα των πολιτικών. Ηρθε και η ώρα να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά την αυτοκριτική του. Και να αποφασίσει το δικό του μέλλον!
Στις τραγωδίες αυτής της εκλογής και ο Βαρουφάκης που έμεινε εκτός. Ο,τι σχόλιο και να κάνει κανένας δεν έχει πια νόημα…
Κερδισμένα αυτής της εκλογικής διαδικασίας είναι σίγουρα άλλα κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ που αύξησε τις δυνάμεις του αν και μπορούσε περισσότερα (είχε αδυναμίες και ζητήματα, αλλά έδειξε ότι μπορεί να επιστρέψει στον δρόμο της δυναμικής αντιπολίτευσης και γιατί όχι να μην είναι δεύτερο πάλι κάποια στιγμή). Κόμματα όπως το ΚΚΕ και αρχηγοί ο Βελόπουλος που μπόρεσαν να διατηρήσουν δυνάμεις στα όρια της αντισυστημικής ψήφου. Φλέρταραν και με τον λαϊκισμό, παίζοντας με τον θυμό των ανθρώπων.
Η τεράστια νίκη της ΝΔ και η καταβαράθρωση της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα φαινόμενο που τις επόμενες ημέρες θα εξηγηθεί, θα αναλυθεί και φυσικά θα γίνει αντικείμενο εσωτερικής αναζήτησης και διαλόγου. Στο πρώτο κόμμα θέλουν να διαχειριστούν τη νίκη που δεν τους δίνει αυτοδυναμία, αλλά νέο αέρα και πάλι κυβερνητικό πρόσημο. Υπό κανονικές συνθήκες η απλή αναλογική έπρεπε να επιβάλει κανόνες συνεργασίας, να γίνει διάλογος μετεκλογικός και να επιτευχθεί ένα μινιμουμ συμφωνίας και να κυβερνηθεί η χώρα. Καταλαβαίνουμε όμως ότι το αποτέλεσμα δεν είναι τέτοιο που αφήνει για τον καθένα από τους αρχηγούς περιθώρια δεύτερων σκέψεων. Όλοι έχουν στο νου τους το συμφέρον του κόμματος. Η παθογένεια της Ελλάδας.
Ξέρουν και στη ΝΔ ότι θέλει προσοχή για να μην χύσουν την καρδάρα με το γάλα. Ξέρουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι πια δύσκολο να επιστρέψουν. Ειδικά με τον Αλέξη Τσίπρα. Αλλά ταυτόχρονα γνωρίζουν ότι δεν μπορούν χωρίς αυτόν. Θα μάθουν επιτέλους από την ήττα τους -την...πέμπτη από τον Μητσοτάκη- ή θα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν; Ξέρουν επίσης στο ΠΑΣΟΚ πως θα ήθελαν όλο αυτό το προεκλογικό νταβαντούρι κάπου εδώ να σταματήσει. Το ίδιο και τα μικρά κόμματα. Όπως ξέρουμε κι εμείς ποιο είναι το συμφέρον της χώρας. Ποιος όμως θα το βάλει ως πρώτη προτεραιότητα τώρα που τέλειωσαν οι εκλογές;
ΥΓ: Το θέμα της συμμετοχής στις εκλογές παραμένει μείζον. Πολλοί αρνούνται να πάνε στις κάλπες. Επικαλούνται την άρνηση, τον θυμό. Κάνουν έτσι την επανάστασή τους. Η Εμμα Γκόντμαν είχε πει πως «Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν την πραγματικότητα θα ήταν παράνομες.» Άκυρο τελείως. Και μπούρδα. Ειδικά εάν σκεφτεί κάποιος πόσα πράγματα έχουν πχ αλλάξει στην Ελλάδα με τις εκλογές. Είτε σε θετική κατεύθυνση, είτε εντελώς αρνητικά.
