Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Μπορεί και να είχα να παρακολουθήσω σίριαλ στην τηλεόραση από την εποχή του «Χριστός ξανασταυρώνεται» και του «Μεθοριακού Σταθμού» .Τότε που η μακαρίτισσα η μάνα μου ήθελε να βλέπει τον Αλέξη- τον γεωπόνο και όχι τον Τσίπρα για να μην παρεξηγηθούμε. Έκτοτε γυρίστηκαν πολλά και ωραία σίριαλ, έγιναν δουλειές σπουδαίες, αλλά και σαπουνόπερες, ορισμένα δικαιολόγησαν και τη λέξη «σίριαλ» αφού παιζόταν χρόνια και με ρυθμούς «σε κι όντε πάμε», σαν τη «Λάμψη του Φώσκολου. Ποιος όμως είχε χρόνο γι αυτά;
Η ελληνική τηλεόραση πέρασε από διάφορα στάδια, πρόβαλε αριστουργήματα, μα είχε και σκουπίδια, ανάλογα την εποχή είχε τα πάνω της και τα κάτω της. Τα τελευταία χρόνια και ειδικά φέτος όμως έχει να το λέει γιατί γίνονται σπουδαίες δουλειές σε σειρές, ντοκιμαντέρ, ιστορικά, ακόμη και στις ειδήσεις καλύτερη είναι -με πρώτη την κρατική ΕΡΤ που επιτέλους δικαιολογεί την ύπαρξη και την παρουσία της.
Αλλά είπαμε που να βρεις χρόνο να τα παρακολουθήσεις όλα τούτα; Και ειδικά σίριαλ με τόσες διαφημίσεις; Δεν έχουμε χρόνο έτσι όπως κάναμε τη ζωή μας να ανασάνουμε πώς να δεις το ‘νησί΄, τις ‘μέλισσες» , τη φετινή «αγάπη παράνομη» τόσο ωραία πράγματα και ταυτόχρονα να παρακολουθήσεις και τόσα άλλα (ειδήσεις, αθλητικά, ιστορικά κλπ) που σε ενδιαφέρουν; Πολύς κόσμος όπως κι εγώ…μέναμε εκ των πραγμάτων ανενημέρωτοι, αλλά…επιβιώσαμε! Κι όμως θα άξιζε τον κόπο να δούμε κάποια γιατί υπήρχαν σενάρια, υπήρχε υποκριτική δεινότητα από σημαντικούς ηθοποιούς και σκηνοθετική δεξιοτεχνία με «βαριές» υπογραφές.
Τι έγινε λοιπόν ξαφνικά με τον «Σασμό»; Τι πάθαμε και τον βλέπουμε όλοι στην παρέα ; Στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας, στο πως τρέχουμε πάνω κάτω τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ίσως προς το χειρότερο έχουμε μεταβάλλει τους ρυθμούς μας, φορτωθήκαμε και πράγματα που δεν τα είχαν οι προηγούμενες γενιές. Ωστόσο, με τη βοήθεια της τεχνολογίας βλέπουμε «Σασμό» άλλη ώρα από αυτή που προβάλλεται ή με το replay tv μπορείς να είσαι θεατής όπως ή όποτε θέλεις.
Τι είναι όλο αυτό όμως; Εκείνο που κάνει τις παρέες να συζητούν για το σίριαλ με την κρητική βεντέτα και όλα τα υπερβολικά συμπαρομαρτούντα που υπάρχουν σε μια τηλεοπτική σειρά; Συντροφιές αναλύουν, στα κοινωνικά δίκτυα γίνεται χαμός και τα «σπόιλερ» (μπήκαν κι αυτά στη ζωή μας!) έχουν σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Τι διαφορετικό έχει από άλλες επίσης επιτυχημένες σειρές; Είναι απλό. Έχει σενάριο, έχει πλοκή, έχει παρασκήνιο, ίντριγκα, αλλά πάνω από όλα πολύ καλούς ηθοποιούς!
Στην παρέα ξεκίνησε ως πλάκα. Τα πρώτα επεισόδια τα είδαμε γιατί…ήταν κρητική ιστορία, γιατί προσπαθούσαν να πιάσουν τον παλμό του νησιού, τη νοοτροπία, τα ήθη…Με αμηχανία και εκτός…ρυθμού τα πρώτα γυρίσματα οι ηθοποιοί οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν έξω από τα νερά τους, δεν ήταν και πολύ συνηθισμένοι στον τηλεοπτικό φακό. Τα πρώτα σχόλια ήταν σχεδόν δηκτικά, έβγαλαν και πολλή χολή από κάποιους, αλλά πολύ γρήγορα ήρθε η ανατροπή. Ο Ήμελλος, η Πρωτόπαπα, η Δαμάνη, ο Λάλος, ο Αυγουστίδης, η Τζομπανάκη, ο Αεράκης, η Μαριλίτα Λαμπροπούλου όλοι εξαιρετικοί όσο κυλούσε η σειρά. Και οι νεότεροι όπως η Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, η Ευγενία Σαμαρά ο Στρατής Χατζησταματίου ως…περίεργος Μανόλης . Σχεδόν όλοι είχαν κάτι να προσθέσουν ακόμη και ο δικός μας Ζαχ.Κεφαλογιάννης με τις σιωπές του! Οι γκριμάτσες, οι ατάκες, το σηκωμένο φρύδι των ηθοποιών έφτιαξε και μόδα!
Είναι μια έντιμη και αξιοπρεπής σειρά που έχει μυθοπλασία. Πολλή και υπερβολική. Αλλά μην ακούω…γκρίνιες τύπου «πίνουν ρακές», «δεν δουλεύουν», «το έχουν παρακάνει», το τραβάνε, που θα το πάνε…Σειρά είναι , τηλεόραση κάνουν, παραμύθι λένε, υποκρίνονται! Αυτό που κάνουν θα κρίνουμε κι όχι την Κρήτη, την πραγματική ζωή που εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς είναι λίγο…πιο σκληρή από τη σειρά, τα πράγματα είναι χειρότερα από ότι τα παρουσιάζουν. Είναι μια…light εκδοχή της πραγματικής Κρήτης. Η οποία εν πολλοίς απενοχοποιείται κιόλας. Ας το απολαύσουμε ως προϊόν αφήγησης - όσο έχει γούστο- κι ας αφήσουμε την τηλεοπτική κριτική για τον Δημήτρη Δανίκα.
δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
