Ποδόσφαιρο και Πολιτική

Απόστολος Τζίφας
Απόστολος Τζίφας

Είναι γεγονός ότι το ποδόσφαιρο με την πολιτική στην χώρα μας είναι αλληλένδετα. Όπως και οι επιχειρηματικές διαπλοκές των μεγάλων ομάδων.

Του Απόστολου Τζίφα

Τα τεκταινόμενα στα ποδοσφαιρικά και όχι μόνο πράγματα της χώρας μας τείνουν να γίνουν μείζον πολιτικό και εθνικό (sic!) θέμα.

Οι προσεγγίσεις συνήθως εξαντλούνται στην κατηγορία των μεγαλοπαραγόντων των ποδοσφαιρικών ομάδων και στις νομοθετικές παραλείψεις της πολιτικής εξουσίας. Ωστόσο, το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα και του κακού επαγγελματικού ποδοσφαίρου δεν αγγίζει και άλλες πτυχές, ίσως σοβαρότερες.

Είναι γεγονός ότι το ποδόσφαιρο με την πολιτική στην χώρα μας είναι αλληλένδετα. Όπως και οι επιχειρηματικές διαπλοκές των μεγάλων ομάδων.

Οι νομοθετικές ρυθμίσεις της πολιτικής εξουσίας που απαξιώνουν την ποδοσφαιρική νομολογία δε θα λύσουν το πρόβλημα. Η ποδοσφαιρική νομολογία είναι αυστηρή σε όλο τον κόσμο.

Οι κοινωνικές παθογένειες δεκαετιών του αθλήματος αυτού παράλληλα με τις κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες των τελευταίων ετών είναι το μείζον πολιτικό θέμα και πρόβλημα.

Εξηγούμαι. Η βία δεν έχει να κάνει μόνο με τις «αδικίες» των ομάδων και τη μη τήρηση των κανόνων του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Σε κάθε αγώνα των μεγάλων ομάδων υποβόσκει η βία και η ατιμωρησία. Παραδείγματος χάρη η προ ημερών εκδηλωθείσα βία και καταστροφές σε πλοίο των κρητικών γραμμών από οπαδούς μεγάλης ομάδας είναι αδικαιολόγητη, αλλά ερμηνεύσιμη. Πολλές φορές η βία εκδηλώνεται και έξω από τα γήπεδα ανάμεσα σε αντιεξουσιαστές και αστυνομικούς. Η βία σε κοινωνικό επίπεδο έχει συγκοινωνούντα δοχεία: «οπαδοί» ομάδων, αντιεξουσιαστές και αναρχικοί. Τα κόμματα νίπτουν τα χείρας. Η Νέα Δημοκρατία ενδιαφέρεται για την κοινωνική συνοχή. Το ΚΙΝΑΛ θέλει μεταρρυθμίσεις( ;) και δεν παίρνει πολιτική θέση. Ο ΣΥΡΙΖΑ «πανηγυρίζει» για το πολιτικό κόστος και τη φθορά της κυβέρνησης , ασχολούμενο μόνο με το Μαρινάκη και όχι το «ευνοούμενό» της Σαββίδη. Το ΚΚΕ τα βάζει με το καπιταλιστικό σύστημα και τους μεγαλοπαράγοντες. Το Μέρα 25 και η Ελληνική Λύση στέκονται στην άκρη χωρίς καμία προσέγγιση του θέματος.

Το ποδόσφαιρο στη χώρα μας πάσχει από την κορυφή ως τον τελευταίο (φανατικό) οπαδό των ομάδων. Μεγαλοπαράγοντες που μάλλον βλάπτουν το άθλημα επενδύοντας στα επαγγελματικά τους συμφέροντα και στην προσωπική τους προβολή. Εκτελεστική εξουσία που είναι δέσμια του πολιτικού κόστους. Τα κόμματα που δε συμφωνούν στις αιτίες του προβλήματος , αλλά αποβλέπουν στη προσέγγιση των «οπαδών». Τα Μέσα Α θλητικής Ενημέρωσης με ομαδική χρειά και εμπρηστικό ποδοσφαιρικό λόγο (:εφημερίδες). Και οι αμέτοχοι τηλεθεατές στο καναπέ τους και οι λιγοστοί φίλαθλοι στα γήπεδα , οι οποίοι μόνο ποδόσφαιρο δε βλέπουν , αλλά υψηλά συρματοπλέγματα και χαμηλής ποιότητας ποδοσφαιρικό θέαμα.

Συμπερασματικά, οι παθογένειες του ποδοσφαίρου θέλουν διαφορετική προσέγγιση και ταύτιση με το κοινωνικό φαινόμενο της βίας, της πολιτικής παθογένειας και της διαπλοκής, στην οποία επενδύουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα μεγαλοπαραγόντων. Θα περάσουν πολλά χρόνια για να δούμε καλό ποδόσφαιρο και γήπεδα ευρωπαϊκού επιπέδου με τους φιλάθλους να χαίρονται το δημοφιλές αυτό άθλημα.

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ