Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και βουβού πόνου αποχαιρέτισαν συγγενείς, φίλοι, παλαιοί συνάδελφοι και γνωστοί τον 59χρονο μηχανοδηγό Γιώργο Κουτσούμπα που χάθηκε τόσο άδικα στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, στη νεκρώσιμο ακολουθία που τελέστηκε χθες το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Αγίου Τρύφωνος στην Αμαλιάδα.
Πλήθος κόσμου με μάτια δακρυσμένα, καρδιές ραγισμένες και πόνο αβάσταχτο, αψήφισαν τις άσχημες καιρικές συνθήκες και έδωσαν το παρών για να πουν το τελευταίο αντίο στον άνθρωπό τους, με ένα «γιατί» ωστόσο να βγαίνει από το στόμα όλων.
Τραγικές φιγούρες οι τρεις του κόρες και η σύζυγός του, που αρνούνται να πιστέψουν το κακό που έμελλε να «χτυπήσει την πόρτα» στην οικογένειά τους.
Συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι του άτυχου μηχανοδηγού από κάθε γωνιά της Ελλάδας, βρέθηκαν στην Αμαλιάδα για το ύστατο χαίρε.
«Χάνουμε έναν άνθρωπο καλό»
Μετά το πέρας της νεκρώσιμης ακολουθίας που χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Ηλείας και Ωλένης κ.κ. Αθανασίου Β΄, τόνισε πως ήταν πάντα εκεί που χρειαζόταν για να εξυπηρετήσει τον κόσμο και εν τέλει να θυσιαστεί για όλους. «Γι’ αυτό λοιπόν πενθούμε, γιατί χάνουμε όντως έναν άνθρωπο καλό. Έναν άνθρωπο του θεού, της αγάπης, της προσφοράς», δήλωσε κλείνοντας. Μετά το πέρας της ακολουθίας, πένθιμα εμβατήρια ακούγονταν από τη Φιλαρμονική Λεχαινών.
Φίλοι, συνάδελφοι, γείτονες για τον Γιώργο
Με τα καλύτερα λόγια αναφέρθηκαν στον 59χρονο μηχανοδηγό όσοι τον γνώριζαν, χαρακτηρίζοντάς τον υποδειγματικό οικογενειάρχη, έμπειρο μηχανοδηγό, καλό φίλο και εξαίρετο πατέρα, που ωστόσο χάθηκε τόσο αναπάντεχα στο τραγικό δυστύχημα της περασμένης εβδομάδας στα Τέμπη. Ειδικότερα ανέφεραν:
Νίκος Σωτηρόπουλος – Συμμαθητής
«Συμμαθητής από μικρό παιδί με το Γιώργο, μέναμε στην ίδια γειτονιά και είχαμε μεγαλώσει μαζί. Δυστυχώς μας έφυγε χωρίς να το καταλάβουμε. Λόγια δεν υπάρχουν. Εύχομαι ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους. Είχε τις κόρες του στην Θεσσαλονίκη να σπουδάζουν και πήγε για καλύτερα, τόσο για τα παιδιά όσο και για τον ίδιο. Ήταν αγωνιστής και χαμογελαστός. Δεν είχε πειράξει ποτέ κανέναν. Ήταν έμπειρος στη δουλειά του και απ’ ότι μάθαμε προσπαθούσε να βρει λύση μόνος και δεν πρόλαβε γιατί δεν σήκωναν τα τηλέφωνα. Δεν μπορούμε να ρίχνουμε ευθύνες και παραλείψεις του κράτους στους μηχανοδηγούς. Λίγο σεβασμό στη μνήμη των νεκρών. Είχε σχεδόν 40 χρόνια στην πλάτη του ως εργαζόμενος στον ΟΣΕ. Έπρεπε ήδη να έχει βγει στη σύνταξη, αλλά παρέμεινε για να εκπαιδεύσει νεότερους μηχανοδηγούς. Αυτό που κρατάω από το Γιώργο είναι εκατοντάδες αναμνήσεις, ωστόσο στο κινητό μου έχω μία φωτογραφία που είχαμε κάνει οι συμμαθητές το γλέντι μας πριν δύο χρόνια και είναι ακριβώς δίπλα μου. Εγώ θα έχω να τον θυμάμαι και να τον βλέπω και εύχομαι να τον θυμούνται όλοι και να μην ξεχαστεί ότι έγινε, μπας και διορθωθεί κάτι στην Ελλάδα».
Γεωργία Τσάμη – Γειτόνισσα
«Όλες αυτές οι μέρες από το τραγικό συμβάν ήταν δύσκολες. Ήταν δικός μας άνθρωπος και ήμασταν μία πόρτα. Ήταν εξαιρετικός οικογενειάρχης με τρία παιδιά και εργαζόταν για το μεροκάματο. Έκανε αυτή την εργασία πολλά χρόνια και όταν έκλεισε ο ΟΣΕ εδώ, πήγε στη Θεσσαλονίκη για να βρίσκεται κοντά στις κόρες του που σπούδαζαν εκεί. Η καλύτερη ανάμνηση από το Γιώργο είναι τα ωραία του αστεία όταν ερχόταν και το χαμόγελο που μας πρόσφερε. Ήταν καλοσυνάτος και περνούσε κάθε φορά από εδώ όταν ήταν έτοιμος να φύγει για να ψωνίσει για τον δρόμο. Συλλυπητήρια στην οικογένειά μας».
Οδυσσέας Στριγάς- Συνταξιούχος σταθμάρχης
«Εγώ ήμουν 29 χρονών όταν έγινα σταθμάρχης, αφού πήγα στην αρχή ως μαθητευόμενος και μετά βοηθός σταθμάρχη. Στην εποχή μου και ειδικά στο σταθμό της Αμαλιάδας, έπρεπε να έχεις πείρα για να μη γίνει το κακό. Είμαι συγκλονισμένος από τη μέρα που το άκουσα και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Ήταν αρκετό καιρό συνάδελφός μου και προτού φύγει από τον νομό εργαζόταν σε αυτές τις γραμμές. Ο ίδιος ο Γιώργος ήταν έμπειρος μηχανοδηγός, ωστόσο άπειρος ήταν ο σταθμάρχης».
Θεόδωρος Ναθαναηλίδης
«Ήταν παθιασμένος με τη δουλειά που έκανε, ήταν άψογος συνεργάτης και στη Θεσσαλονίκη περίμενε ότι θα τον είχαν επιλέξει και για προϊστάμενο για να εκπαιδεύσει νέους μηχανοδηγούς. Ήταν ιδιαίτερα έμπειρος και αγαπητός στους συναδέλφους του. Αυτό που του συνέβη ήταν πλειάδα συμπτώσεων, ωστόσο η απειρία των ανθρώπων που έβαλαν να δουλέψουν στο συγκεκριμένο τμήμα ήταν η αιτία για το κακό. Έκανε προσπάθειες για να αποφύγει το ατύχημα, αλλά δεν ήταν εφικτό. Ένα πράγμα που θα πω ήταν ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής από Παλιοφάρσαλα μέχρι Λάρισα, έψαχνε και προσπαθούσε να μάθει από μηχανοδηγούς που βρίσκονταν τα εμπορικά. Η μόνη διαφορά είναι πως οι μηχανοδηγοί που βρίσκονταν στο εμπορικό, εκείνη την ώρα ήταν μέσα στο τούνελ και δεν υπήρχε σήμα. Ο Γιώργος ήταν σωστός επαγγελματίας, σωστός άνθρωπος, καλός συνάδελφος, αγαπητός σε όλο τον κόσμο».
