Του Στέλιου Βισκαδουράκη
Μου μιλά συχνά η γη της Κρήτης. Άλλο από ετούτη την ανώτερη δύναμη, που από παιδί κι ως Κρητικός ένιωθα πάνω μου και μέσα μου ως το πιο ζωντανό, το πιο ανώτερο κι αποδεδειγμένο συναίσθημα, δεν έχω. Πες με τρελό, θα μ' αρέσει. Ίσως γιατί η τρέλα σ' ετούτον τον "λογικό" κόσμο, που ανοίγεται μπροστά σε όλους μας, είναι η πιο λογική εκδοχή της φύσης κάποιου που γεννήθηκε και περπατά ακόμα πάνω σ' αυτό το ιερό χώμα.
Προχτές, πήρα τον δρόμο για το Καστέλι, έτσι για να δω το χωριό, τη φύση και τη διαδρομή καθώς και την περιοχή όπου θα επιβληθεί το μελλοντικό αεροδρόμιο. "Αυτή είναι η Κρήτη" σκέφτηκα κατά τη διαδρομή μου. Η ομορφιά του πράσινου, οι "μυρωδιές" των ήχων και των όποιων άλλων χαρισμάτων και χρωμάτων της φύσης, στο απόγειό τους, μαζί με την περηφάνια, τη σιγουριά και την ειρηνική αγαλλίαση, που μου προκαλούσε ετούτη η γη. Ομολογώ ότι η αίσθηση μιας εξαφάνισης και μιας μη αναστρέψιμης κατάστασης όσων απλώνονταν μπροστά μου, μου προκάλεσε δέος, φόβο και αηδία για τη μάλλον μη ολοκληρωμένη και εξαιρετικά πρόχειρη αντίληψη των οικονομικών παραγόντων, που έχουν εισβάλει με κάθε τρόπο στο νησί για να πραγματώσουν τα σχέδια του αεροδρομίου. Αυτοί, τη δουλειά τους κάνουν, αλλά ένα "γιατί" για τον όποιο πληθυσμό συμφωνεί και προωθεί όλο ετούτο, το έχω, ως Κρητικός μα και ως χρέος μου στην εξαφάνιση μέρους του τόπου μου από μια ιδέα κι ένα σύνολο συμπατριωτών μου. Κι εννοώ το σύνολο που πιστεύει και στηρίζει, ότι με τούτο το κατασκεύασμα θα εξασφαλίσει την "πρόοδο" και φυσικά, οικονομικές αποδοχές για τους ίδιους, τους απογόνους και την περιοχή, χωρίς άλλες σκέψεις. Πράγμα που δεν θα κατηγορούσα καθόλου στην ανθρώπινη διάστασή του, αν το τίμημα δεν αφορούσε μέρος της όμορφης γης του νησιού, άλλων τινών και μιας, όχι και τόσο φερέγγυας θεωρίας, περί οικονομικής προόδου του τόπου. Η τεχνική εκποίηση περιουσιών των τοπικών πληθυσμών για επίτευξη καλύτερων τιμών, απ' ότι μαθαίνω, έχει ήδη αρχίσει με πολλές συνεργασίες. Θα μου πεις, γιατί σε αφορούν όλα ετούτα αφού δεν είσαι καν από την περιοχή; ΜΕ ΑΦΟΡΟΥΝ, γιατί η Κρήτη είναι μία κι εγώ είμαι Κρητικός που δεν έχει κανένα συμφέρον στην κατασκευή ή όχι του αεροδρομίου στο Καστέλι αλλά το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η ίδια Κρήτη και η γνήσια μορφή της, χωρίς καμιά διαταραχή της φύσης της. Πάνω απ' όλα όμως με αφορά η ελεύθερη γνώμη του συνόλου των Κρητικών στη γη τους!
Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν και κάποιοι ήδη απ' ότι φαίνεται έχουν κλείσει στην ατζέντα τους το θέμα "νέο αεροδρόμιο Καστελίου", ποιος πραγματικά το αποφάσισε, γιατί το αποφάσισε, με ποιο κίνητρο και ποιο σύνολο ανθρώπων ρώτησε; Το λέω και το ρωτώ γιατί όταν επεμβαίνεις με κάθε τρόπο κάπου και χρησιμοποιείς από κυβερνήσεις μέχρι φτηνά «απειλητικά» επιχειρήματα, για μια τάχα μου καλύτερη επιβίωση του τωρινού και του μελλοντικού συνόλου, πρέπει πρωτίστως να ρωτάς δημοκρατικά και το σύνολο αυτό. Δηλαδή, την πλειοψηφία ΟΛΩΝ των ανθρώπων που αφορά το θέμα, αν όχι ολόκληρης της Κρήτης, ακόμα και με τοπικές κάλπες, όταν ετούτο το θέμα είναι τεράστιο. Και όχι φυσικά να δρας ως ανώτερος αποικιοκράτης, λες και αντιμετωπίζεις αγράμματους και κατώτερους ανθρώπους του προπερασμένου αιώνα.
Προσωπικά, αν χαρακτηριστώ έτσι, θα προτιμήσω το "ακομμάτιστος, κατώτερος τρελός", που με την κρητική-κριτική γνώμη του παραλογίζεται, παίζοντας στη λογική της τρέλας του το "ευοίωνο" μέλλον των απανταχού Κρητών. Ως τέτοιος λοιπόν, ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΜΟΥ και το μόνο που έχω να καταθέσω, είναι η καθαρή συνείδησή μου απέναντι στο νησί που μεγάλωσα.
Δεν θα αραδιάσω σπουδαία μηχανοτεχνικά επιχειρήματα μαζί με την άποψη μου για τη μη κατασκευή του νέου αεροδρομίου Καστελίου. Ποιος θα αρνιόταν ένα αεροδρόμιο για το καλό του τόπου; Κανείς! Υπάρχουν όμως και λογικές προϋποθέσεις που πρέπει να μετρηθούν. Για μένα, χωρίς να μιλώ για την απόσταση του αεροδρομίου, ετούτο θα προκαλέσει μια ανεπανάληπτη αλλαγή ζωής, φυσική και περιβαλλοντική καταστροφή με μόνιμη διαταραχή στους ντόπιους κάτοικους σε θέματα θορύβου, ρύπανσης και άλλων τινών. Η άποψή μου συνάδει με την άποψη ενός μεγάλου μέρους των Κρητικών για την εξαφάνιση τεράστιου μέρους του φυσικού κάλλους, εκτάσεων, χωριών, ιστορίας, ομορφιάς και ανθρώπινων και μη ζωών. Το θέμα για μένα, όπως και για πολλούς άλλους, ειδικούς και μη, αναχαιτίζεται και σταματά στην πολύ φτηνότερη, μη καταστροφική και βατή λύση κατασκευής του λοξού διαδρόμου στο υπάρχον αεροδρόμιο Ηρακλείου.
Δεν ξαναμιλώ και δεν θα προσπαθήσω να επιβάλλω σε κανέναν Κρητικό την άποψή μου. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε τι λέω κι εννοώ, κι ας ζυγιάσει σωστά ή λάθος τι θα αφανιστεί και τι θα μείνει προς χάριν της "προόδου" του τόπου. Ετούτο, ας το κάνει με τα χρόνια που έχει, με τη σκέψη του, με το χρέος που οφείλει στην Κρήτη και με κάθε ωριμότητα που του έδωσαν εκείνοι που τον γέννησαν κάποτε, κι ας μιλήσει σωστά ή ας σιωπήσει σωστά.
Το μόνο που θα πω εγώ και είπα, είναι αυτό που νομίζω και σταματώ. Αυτό που νιώθω, ορθά ή λανθασμένα κι ας κατηγορηθώ, ότι η ψυχή της Κρήτης αυτή την ώρα, αιμορραγεί σιωπηλά. Ένα βασικό μέρος του άγιου σώματός της θα χαθεί, κι όσοι έχουν ψευδαισθήσεις, δεν θα το ξαναδούν ποτέ, παρά τις περί του αντιθέτου υποσχέσεις. Η σιωπή των περισσότερων μ' ένα: "Δε βαριέσαι!" είναι εγκληματική και αληθινή προδοσία. Όπως και η έκπτωση του σώματος και της ψυχής του νησιού στον βωμό του κέρδους, με την απειλή μιας προόδου που εγγυάται την οικονομική εξέλιξη αλλά είναι ασαφής και σιωπηλή στην ποιότητα που τάζει. Ως Κρητικός, δεν ντρέπομαι τίποτε άλλο, παρά μόνο για την άρνηση μιας αληθινής και ουσιώδους σκέψης και για την εύκολη αποδοχή καταστάσεων απέναντι στον τόπο που μας τίμησε, μας έμαθε να μιλάμε, να αντιδρούμε, να αγαπάμε και να περπατάμε όσο ζούμε, ακόμα ελεύθεροι, πάνω του.
