Αγαπητό CretaLive
Σε περιοχή της κτημ/κής περιφέρειας Μελιδονίου Μυλοποτάμου διατηρώ εδώ και μερικά χρόνια μικρή κατοικία, η οποία περιβάλλεται σε 3 πλευρές από τα Ταλέα Όρη και έχει θέα στη θάλασσα. Προ λίγων μηνών επιχείρησα να περπατήσω με παρέα φίλων μου προς μια από τις πλαγιές των γύρω βουνών, διαλέγοντας μάλιστα να ανέβουμε ανάντι παραποτάμια, μέσα από ενδιάμεσο χείμαρο.
Στα 100 μέτρα από τις εκβολές του χειμάρου πέσαμε πάνω σε ψηλά συρματοπλέγματα, τα οποία εκτείνονταν όχι απλώς γύρω και πάνω από τις όχθες του, αλλά μέσα στην κοίτη του! Παρακάμψαμε από ένα κατεστραμμένο σημείο την περίφραξη και προσπεράσαμε το εμπόδιο. Μόλις αρχίσαμε να ανεβαίνουμε την πλαγιά και αφού προσπεράσαμε με τον ίδιο τρόπο δεκάδες σημεία περιφράξεων, φτάσαμε στην πρώτη κορφή. Από εκεί πάνω, σαστισμένοι και κουρασμένοι από τα υποχρεωτικά ζιγκ-ζαγκ των εμποδίων, διαπιστώσαμε με τρόμο, ότι ολόκληρη η γύρω περιοχή μέχρι τις χαμηλότερες κορφές των γύρω βουνών, είχε μαντρωθεί με οικοδομικό πλέγμα, ως μαντριά αιγοπροβάτων!
Η δε κατάβαση μας από το σημείο όπου στεκόμασταν έγινε με χίλιες προφυλάξεις, παρακάμπτοντας απίστευτα τεχνητά εμπόδια και συρματοπλέγματα, σαν να είμαστε καταπατητές. Καταπατητές στον τόπο μας, στα βουνά μας, τα ποτάμια μας!
Αναρωτιέμαι πραγματικά, με ποιά δικαιωμάτα και ποιούς τίτλους μπορεί κανείς να περιφράσει βουνά, ποταμούς και λαγκάδια, καθιστώντας τα από κοινόχρηστα πράγματα, ιδιόκτητα γήπεδα; Και με ποιό δικαίωμα ο οποιοσδήποτε αυτόχθονας "τιτλούχος" μπορεί να μας αποκλείει από την απόλαυση να περπατήσουμε ελεύθερα προς τις κορφές της πατρίδας μας;
Χ. Σ.
