Της Ελένης Μπετεινάκη
Ποτέ δεν είχα φανταστεί τον Φόβο σαν ένα μικρό κατακίτρινο μαϊμουδάκι! Κι όμως αν το καλοσκεφτεί κανείς μόνο ένα τέτοιο ζωάκι θα προσκολλιόταν με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο πάνω σου. Κάτι σαν βδέλλα, κάτι σαν κόλλα ελαστική, κάτι σαν βεντούζα που δεν φεύγει πάρα μόνο αν κάποιος την τραβήξει με τεράστια δύναμη.
Η Σοφία είναι ένα μικρό κορίτσι που μια μέρα χωρίς καλά καλά να το καταλάβει απόκτησε ένα μόνιμο «παράσιτο» ή μήπως συγκάτοικο και κολλητό. Λίγο μεγάλο βέβαια, αφού έμοιαζε με μαϊμού και μάλιστα κίτρινη. Στην αρχή χαιρόταν που είχε κολλήσει πάνω της γιατί νόμιζε πως έτσι του πρόσφερε προστασία και φροντίδα. Γι αυτό όταν γινόταν κάτι έβαζε μπροστά το μαϊμουδάκι πως τάχα εκείνο φοβόταν ή ήθελε κάτι, και τής γίνονταν όλα τα χατίρια. Αν για παράδειγμα έπεφταν κεραυνοί, εκείνη έλεγε στον μπαμπά της πως το μαϊμουδάκι της τους φοβόταν κι έτσι πήγαινε και ξάπλωνε μαζί με τους γονείς της στο κρεββάτι τους.
Με τον καιρό όμως κι εκείνη άρχισε να κουράζεται από το βάρος του που ολοένα και μεγάλωνε. Άσε που όλοι της έλεγαν να μην σκύβει αλλά να κρατά ίσιο το κορμί και πιο πολύ την πλάτη της.
Παρόλα αυτά συνέχιζε να κάθεται μαζί του στο σχολείο, ακόμα και στο διάλλειμα μια κι εκείνο φοβόταν να παίξει οποιοδήποτε παιχνίδι.
Μια μέρα όμως συνέβη κάτι πολύ παράξενο. Η Σοφία είχε πάει στο σούπερ μάρκετ με τον μπαμπά της. Φυσικά είχε μαζί της και το μαϊμουδάκι που δεν την άφηνε να απολαύσει τα ψώνια της μιας και φοβόταν όλους τους ανθρώπους που συναντούσε. Είχαν φτάσει στο ταμείο σε μία ατελείωτη ουρά και η μικρή Σοφία για να μην βαριέται άρχισε να μετράει …τους ανθρώπους. Χωρίς να το καταλάβει «έφτασε» στο ράφι με τις σοκολάτες με το βλέμμα της. Σαν σιγουρεύτηκε πως μέχρι να έρθει η σειρά του μπαμπά της να πληρώσει είχε ακόμα πολύ χρόνο, έτρεξε σαν αστραπή να πάρει την αγαπημένη της σοκολάτα με φράουλα από το ράφι.
Όμως μάλλον άργησε και όταν επέστρεψε, ο μπαμπάς της δεν ήταν εκεί που τον είχε αφήσει. Τώρα το μαϊμουδάκι την έσφιγγε πολύ δυνατά κι η Σοφία έπρεπε κάτι να κάνει. Για πρώτη φορά ύψωσε την φωνή της και ένιωσε μια δύναμη να βγαίνει από μέσα της.
Αυτό ήταν… Μια μικρή αλλαγή φέρνει πάντα μια ακόμα πιο μεγάλη!
Η συνέχεια στην ολοκαίνουργια ιστορία της Χριστίνας Αποστολίδη που θα σας συναρπάσει.
Μια ιστορία για τους φόβους και πως να τους αντιμετωπίσουμε. Μια ιστορία που περιγράφει με πολύ ευφάνταστο τρόπο και με ιδιαίτερη πλοκή, το άγχος και τις φοβίες των παιδιών, που δεν είναι και λίγες. Λόγος αβίαστος, σενάριο ταινίας μικρού μήκους η ιδέα και η ιστορία, καλογραμμένη και γεμάτη συμβολισμούς.
Το κίτρινο χρώμα πάντα μας παραπέμπει στον φόβο. Η δε μαϊμού με τα μακριά της χέρια γαντζώνεται όπου μπορεί και με δυσκολία εγκαταλείπει τον μεταφορέα της.
Το βιβλίο είναι το τρίτο της σειράς των αρνητικών συναισθημάτων που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μίνωας και αυτή η εικονογράφηση όπως και τα προηγούμενα δύο ( Οχ πρασίνισα και Οχ κοκκίνησα) υπογράφει ο Γιάννης Σκουλούδης.
Διαβάστε εδώ ένα μικρό απόσπασμα : https://minoas.gr/product/och-kitrinisa/
Και αναζητείστε το σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
Όσοι από σας ζείτε στο Ηράκλειο Κρήτης αυτό το Σάββατο 2 Μαρτίου 2024 στις 12.00 το μεσημέρι η Χριστίνα Αποστολίδη παρουσιάζει για πρώτη φορά το βιβλίο της σε μια δια δραστική αφήγηση στο βιβλιοπωλείο : Sophistico by Greekbooks, στην οδό Έβανς 5.
Ελάτε να ακούσουμε μια υπέροχη ιστορία και να βρούμε τρόπους να διώξουμε τους φόβους μας πολύ μακριά.
https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/
