Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη
Μια ζωντανή παρτίδα σκάκι …
Με παίχτες αλλόκοτους, άλλοτε βωβούς, άλλοτε ομιλητικούς πολύ. Με παράξενο παρελθόν και με μνήμες που πληγώνουν, ανασύροντας ξεχασμένα μυστικά. Με τη φωτιά να πρωταγωνιστεί και τον Αύγουστο, που έτσι κι αλλιώς είναι ο μήνας που κατά παράδοση καίγεται η χώρα…. Κι αναθυμόμαστε όλοι την μεγάλη πυρκαγιά στην Εύβοια και την Βαρυμπόμπη το 2021 που νομίζω πως κι η ίδια η συγγραφέας είχε τα δικά της βιώματα και μικρές απώλειες απ’ όλο αυτό…
Πάμε να δούμε όμως λίγο πιο διεισδυτικά το καινούργιο μυθιστόρημα της Ευτυχίας Γιαννάκη : Ναυαγοί του Αυγούστου, εκδόσεις Ίκαρος!
Καλοκαίρι, διακοπές, νησιά Πάρος και Αστυπάλαια, Αθήνα, Τατόϊ, Βαρυμπόμπη. Ένα έγκλημα, ο καθηγητής Ποινικού Δίκαιου Παναγιώτης Πετράκος και υποψήφιος για την Ακαδημία Αθηνών βρίσκεται νεκρός μέσα σε ένα παράξενο σκηνικό που γυρίζει το χρόνο πίσω και θυμίζει μια άλλη δολοφονία που δεν εξιχνιάστηκε ποτέ, εκείνη του συγγραφέα Κώστα Ταχτσή.
Στις 25 Αυγούστου 1992 η γυναίκα του Καθηγητή, η εικαστικός Χέλγκα Χέκε θα σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό ατύχημα… Η κόρη τους Ηλέκτρα Πετράκου δεν είναι πια παιδί κανενός.
Ο χρόνος γυρίζει πίσω συνεχώς: 25 Αυγούστου 1985 πριν καν γεννηθεί ένα παιδί είχε χαθεί…
Το δεύτερο ναυάγιο του Αυγούστου αφορά το τώρα και το τέλος των διακοπών του Χάρη Κόκκινου. Φεύγει εσπευσμένα από την Πάρο, αφήνοντάς στο νησί την Λίνα, παρέα λίγο αργότερα με την Τζέλα, (κι όμως),γνωστοί χαρακτήρες από τα προηγούμενα μυθιστορήματα της Ευτυχίας Γιαννάκη.
Και η παρτίδα αρχίζει να αποκτά ένα τεράστιο ενδιαφέρον…
Οι γνωστοί ντετέκτιβ Γασπαράτου και Αλμπάνης αρχίζουν τις αναλύσεις, τις εικασίες, τις έρευνες…
Και τότε εμφανίζεται και άλλο ένα ναυάγιο αυτό της 7ης Αυγούστου 2021, ένας σκελετός μέσα σε μια κίτρινη βαλίτσα στη λίμνη Μπελέτσι στην Ιπποκράτεια Πολιτεία…
Πλατεία Αβησσυνίας Μοναστηράκι, Λεωφόρος Αλεξάνδρας, Περιστέρι, Υπόγειο Δίκτυο Ιλισού-Παγκράτι, Παλαιό Ψυχικό (άλλο ένα ναυάγιο), Βασιλικά Ανάκτορα και Καλλιθέα είναι μερικά από τα μέρη που εξελίσσεται και συγχρόνως αποσαφηνίζεται η ιστορία.
Να θυμηθούμε και τις μεγάλες φωτιές στην Βαρυμπόμπη το ίδιο ακριβώς διάστημα…
Και εδώ κορυφώνεται η αγωνία, η πλοκή και ένα απροσδόκητο καλοσμιλεμένο με τη πένα της Ευτυχίας, τέλος!
Είναι το τρίτο λοιπόν και πολύ-αναμενόμενο βιβλίο της Τριλογίας του Βυθού, που πριν ακόμα το ξεκινήσω ήξερα πως θα με συνάρπαζε με την υπόθεση, τους διεισδυτικά δουλεμένους χαρακτήρες της, την κοινωνιολογική προσέγγιση και ανάλυσή της και φυσικά την έκπληξη που πάντα κρατάει για τις τελευταίες της σελίδες!
Μύθος, πραγματικότητα, αληθινά γεγονότα, αμέτρητα συναισθήματα και σκέψεις. Κώστας Ταχτσής ( σήμερα που γράφω, 10η Ιουλίου, είναι και η μέρα των γενεθλίων του). Μια προσωπικότητα, ένας συγγραφέας που δολοφονήθηκε ή κατά άλλους αυτοκτόνησε, πριν από 34 χρόνια, στις 27 Αυγούστου του 1988 και η υπόθεση του «περίπλοκου» εγκλήματος δεν εξιχνιάστηκε ποτέ. Δεν γνωρίζω ακριβώς τις νομικές διαδικασίες και πώς κλείνει μια τέτοια υπόθεση, ωστόσο ήταν έναυσμα για την Ευτυχία να δέσει αριστουργηματικά τις μισές αλήθειες (τις άλλες δεν θα τις μάθουμε μάλλον ποτέ) με το μύθο και την δημιουργία ενός νέου συγκλονιστικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Με αφορμή λοιπόν αυτό το έγκλημα και παραλληλίζοντας μέσω μυθοπλασίας με εκείνο του καθηγητή Πετράτου μπαίνουμε όλοι στα άδυτα μιας κοινωνίας του σήμερα που μας αποκαλύπτει πολλά μυστικά, πολλές πτυχές αρρωστημένων ψυχισμών και κυκλώματα που καλύπτει η εξουσία, το χρήμα, η …σιωπή!