Της Ελένης Μπετεινάκη
Κι αφού περνάμε πρωτόγνωρες εποχές με πολλούς περιορισμούς και προσοχή μεγάλη, τα «Παραμύθια του Σαββάτου» θα σας κρατούν καθημερινά παρέα με πολλές αναρτήσεις και πολλά βιβλία που αξίζει να διαβάσουμε και να «παρηγορηθούμε».
Παλαιότερες εκδόσεις, βιβλία που έχουμε αγαπήσει, που διαβάζουμε δυνατά για όλη την οικογένεια. Που μπορεί να τα έχουμε στη βιβλιοθήκη μας και τα θυμόμαστε ξανά ….
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αυγό. Όχι, οποιοδήποτε αυγό αλλά ένα που είχε μέσα του ένα δάσος φουντωτό! Και να ΄ταν μόνο αυτό; Κι ένα χωριό έκρυβε μέσα του το αυγό για να μην πούμε πως όλος ο κόσμος εκεί έβρισκε αναπαμό. Ταχυδρόμος σε αυτό το φουντωτό χωριό ήταν μια χελώνα που όλη μέρα δούλευε ασταμάτητα να προλάβει και να μοιράσει τα γράμματα σε όλα τα σπίτια…Ο λύκος πάλι σημασία δεν έδινε στο ποιος ή τι ήταν στο δρόμο του εκείνο το πρωινό που άλλαξαν όλα στο χωριό, γιατί βιαζόταν να κάνει κι εκείνος τις δουλειές του. Όσο για τον ποντικό, πνιγμένος μέσα στη χαρτούρα του με το ζόρι καλημέριζε τους πάντες που μπαίναν στο γραφείο του. Κανένας, μα κανένας δεν είχε προσέξει ένα μεγάλο αυγό που ΄ταν στημένο στην πόρτα της κυρά Προέδρου του χωριού της Αλεπούς. Όλοι βιαστικοί, όλοι αφηρημένοι, όλοι απρόσεκτοι και σκυθρωποί. Ώσπου σαν πήρε να βραδιάζει η κυρά κουκουβάγια, απρόσεκτη κι εκείνη έπεσε σχεδόν πάνω στο ζεστό λευκό αυγό κι ένα ελάχιστο κρακ ακούστηκε στο λεπτό….Έγινε τότε ένας μικρός χαμός. Όλοι αναρωτιούνται γιατί δεν το είχαν δει όλη μέρα και πως βρέθηκε εκεί. Κι ακόμα πιο μεγάλη απορία είχαν για το ποιος να άφησε ξαφνικά ένα αυγό σε ένα μεγάλο σκαλοπάτι…μοναχό! Κι αρχίσανε οι κουβέντες και οι έννοιες ποιος θα το πάρει, ποιος θα το έχει σαν παιδί του, ποιος θα είναι ο τυχερός! Κι έγινε σούσουρο πολύ και σκέψεις και ιδέες πολλές ίσαμε….
Θα το διαβάσετε κι εσείς και τότε θα καταλάβετε πόσο σπουδαίο είναι να έχεις ένα θησαυγό!
Όλη η τρυφερότητα του κόσμου κλεισμένη σε ένα …αυγό. Μα μήπως κάπως έτσι δεν γεννήθηκε ο κόσμος; Μήπως τα πολύτιμα, τα μοναδικά, τα εύθραυστα, τα μικρά και σημαντικά είναι όλα μέσα σε ένα αυγό κλεισμένα και με ένα μικρό κρακ μεγαλώνουν, γιγαντώνουν και γίνονται πολύτιμα στις ζωές μας. Μια «καληνύχτα» αγαπησιάρικη πολύ, μαμαδίστικη και γεμάτη αλήθειες τούτο το βιβλίο. Μια ιστορία που μόλις ξεπήδησε κι εκείνη από το αυγό της για να γνωρίσει όλους εμάς, για να θυμίσει τα πολύτιμα που πολλές φορές τα προσπερνάμε ή δεν τους δίνουμε σημασία μέχρι εκείνη τη μία και μοναδική στιγμή που μπορεί και να αλλάξουν τη ζωή μας.
Μαριέττα Κόντου: Ευφάνταστη πάντα με καλογραμμένες ιστορίες γεμάτες αγάπη και περίσσευμα αγάπης κάποιες φορές. Μια ιστορία της για τα σημαντικά, για εκείνες τις αγκαλιές που λείπουν από κάποιους. Για την ορφάνια που μπορεί να ομορφύνει με την αφοσίωση και την αγάπη. Σημεία των καιρών καταγράφονται μέσα στο δάσος το φουντωτό που κλείνει μέσα του το αυγό. Αφηρημάδα, άγχος να προλάβουμε τα πάντα, βιαστικοί άνθρωποι, στην προκειμένη περίπτωση ζώα, που δεν βλέπουν, δεν παρατηρούν δεν νιώθουν τις μικρές αλλαγές που γίνονται ακόμα και μπροστά στα μάτια τους. Απορροφημένοι όλοι από μια καθημερινότητα που περικλείει κλείσιμο στον εαυτό μας δεν ενδιαφερόμαστε για το διπλανό μας. Μόνο αν αυτό που κάνει είναι σκανδαλώδες.
Γεμάτο σύμβολα το βιβλίο. Το αυγό είναι η γένεση του κόσμου! Είναι οι εύθραυστες ισορροπίες που χρειάζονται πολύ λεπτούς χειρισμούς για να μην …σπάσουν. Είναι το μικρό κάλυμμα που ραγίζει στην ασχήμια, με την περιφρόνηση, την αδιαφορία και την κακία του κόσμου. Είναι την ίδια στιγμή η ελπίδα, το όνειρο, η αγωνία του τι θα συμβεί, η αναπάντεχη αναμονή του αγνώστου, του ανέλπιστου!
Ένα τόσο δα λευκό και αδιάφορο αυγό ξυπνά συναισθήματα. Ενώνει ή χωρίζει ανθρώπους, φτιάχνει φιλίες, δημιουργεί συζητήσεις, και φέρνει αλλαγές σε ζωές που δεν το είχαν φανταστεί. Η ομαδικότητα, οι καλοπροαίρετες ενέργειες, το αίσθημα της ευθύνης, η ομορφιά της ψυχής. Για όλα εκείνα τα μικρά «αυγά» που οι άλλοι εγκαταλείπουν. Για όλες εκείνες στις ψυχές που ήρθαν στον κόσμο και κάποιοι αδιαφόρησαν για αυτό. Για τις παράλληλες μητέρες, για τις αγκαλιές που ξεχαστήκανε. Για όλα τα παιδιά που έχουν δικαίωμα στη ζωή, για όλους εκείνους που προσφέρουν αγόγγυστα για την ευτυχία των άλλων.
Μια ιστορία που θα αγαπήσουν μικροί και μεγάλοι. Για τα πολύτιμα της ζωής, για την αγάπη, τη μητρότητα, τη φιλία, την υιοθεσία. Μια «καληνύχτα» που ξυπνά αντί να κοιμίζει συνειδήσεις. Η ομαδικότητα, η αφοσίωση, οι μικρές κοινωνίες που δένονται και συμπάσχουν. Μάνα συχνά δεν είναι αυτή που γεννά μόνο ,αλλά και αυτή που επιλέγει να γίνει.. μάνα ζωής, χαράς, λύτρωσης και καρδιάς!
Με την εικονογράφηση της αγαπημένης Θέντας Μιμηλάκη που επιλέγει σκίτσα και χρώματα που κρύβουν όλη την ομορφιά της ψυχής.
Για παιδιά αλλά και μεγάλους που αγαπούν πολύ τα «αυγά». Που ξέρουν να ξεχωρίζουν τα πολύτιμα και τα σπουδαία στη ζωή!
*Θησαυγό, Μαριέττα Κόντου, εικ: Θέντα Μιμηλάκη, εκδ. Μεταίχμιο
*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
https://zhtunteanagnostes.blogspot.com
