Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Το 1988 ο Φρανσουά Μιτεράν ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα οικοδόμησης ίσως «της μεγαλύτερης και πιο σύγχρονης βιβλιοθήκης του κόσμου». Κι έγινε τελικά η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας ένα από τα σύμβολα των Παρισίων αποτελούμενη από τέσσερις εικοσαόροφους γυάλινους πύργους.
Ανάλογο σχέδιο είχε και το εκπόνησε για την κατασκευή του «Grande Arche» (Μεγάλη Αψίδα) στη Λα Ντεφάνς. Ήθελε την εκδοχή του 21ου αιώνα της Αψίδα του Θριάμβου και το πραγματοποίησε. Όταν ερωτήθηκε -ίσως και από…Έλληνα πολιτικό- γιατί αναλώνεται με όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα σχέδια απάντησε: Τους πολιτικούς τους θυμάται η ιστορία από τα έργα που αφήνουν, όχι από όσα κατά καιρούς λένε.
Που τις θυμήθηκα αυτές τις ιστορίες θα μου πείτε τώρα. Προσπαθούσα να σκεφτώ ένα παράδειγμα σύγχρονου Έλληνα ηγέτη τον οποίο θα θυμούνται οι κρητικοί επειδή τους έκανε ένα δρόμο της προκοπής, ένα έργο από αυτό που αφήνουν οι πολιτικοί και τους μνημονεύουν οι επόμενες γενιές. Περνώντας μερικές φορές ξανά αυτό το μακάβριο ανέκδοτο που λέγεται «Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης» διαπιστώνεις ότι η Κρήτη θα έχει να το λέει: Πέρασαν τόσοι και δεν άγγιξαν!
Μερικές δεκάδες χιλιόμετρα δρόμου έχουν καταστεί λαιμητόμος -εξ και μακάβριο το «ανέκδοτο»- για πολλούς νέους, ντόπιους και ξένους οδηγούς, ο άξονας αυτός εκθέτει τη χώρα μας στα μάτια του δυτικού κόσμου, γίνεται περίγελως του Τρίτου κόσμου καθώς ακόμη κι εκεί στις μείζονες περιοχές διαθέτουν σύγχρονες αρτηρίες τουλάχιστον για τις βασικές τους ανάγκες.
Κι εμείς εδώ στα 2020 ακόμη περιμένουμε την «καινοτόμο» ιδέα του Σουφλιά, τον Παπανδρέου να δώσει στον…Ρέππα οδηγίες, αναμένουμε το…ραντεβού που υποσχέθηκε ο Σαμαράς στους ιθαγενείς και τον Αλέξη να εγκαινιάσει με τον Αρναουτάκη το έργο! Οι δε προσφάτως νέο-δεξιοί που ανέλαβαν είχαν τάξει λαγούς και πετραχείλια. Όχι ότι σε ένα χρόνο θα έκαναν τον δρόμο, αυτό δεν το λέει κανένας. Αλλά δήλωναν…έτοιμοι πριν έρθουν στην κυβέρνηση! Ο μεν σημερινός πρωθυπουργός είχε παραστεί και σε συσκέψεις για ένα ζήτημα που το γνώριζε καλά ως συμπατριώτης μας, είχε δε αναθέσει στον τότε τομεάρχη και σημερινό υπουργό Υποδομών να μελετήσει σε βάθος το πρόβλημα και να παρουσιάσει λύσεις άμα τη αναλήψει των καθηκόντων της κυβέρνησης. Ένα χρόνο και πλέον ο ΒΟΑΚ χάθηκε στη…μελέτη, ο Καραμανλής μας έχει βγει πιο διαβαστερός από ότι υπολογίζαμε. Το έργο μπήκε «σε καραντίνα» ,όπως εύστοχα διαβάσαμε.
Και δεν μου κάνει εντύπωση μόνο ότι έχει να δώσει σημεία ζωής εδώ και τόσο καιρό ο αρμόδιος υπουργός ή ο κρητικός πρωθυπουργός (θα πείτε αυτός έχει και μεγάλα ζόρια τώρα- μόνο αστεροειδής δεν τον έπληξε-τον ΒΟΑΚ θα κοιτάζει;) ή τελος πάντων ο όποιος φέρει την ευθύνη. Αλλά η εκκωφαντική σιωπή των τοπικών μας εκπροσώπων. Όταν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Σπίρτζης είχαν κάθε μέρα από μία αντιπολιτευτική ατάκα να πουν (όπως κάνουν τώρα οι βουλευτές του Αλέξη), τώρα δεν λένε κουβέντα, ούτε μία εποικοδομητική κριτική δεν κάνουν. Κεδιά! Ή για να το πούμε ποιητικότερα: Άκρα του δρόμου σιωπή στην Κρήτη βασιλεύει- ας συμπληρώσει το δίστιχο ο Γιαλάφτης , είναι αρμοδιότερος ημών.
Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
