Του Δημήτρη Καρατζάνη
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς από την ποικιλία των θεμάτων που κυριαρχούν στον πολιτικό μας μπαξέ. Την κατηγορηματική δήλωση του πρωθυπουργού, ότι δεν πρόκειται να παραδώσει τη χώρα στους ''yes men'',τις υψηλού επιπέδου... ''παραστάσεις'' στη βουλή των Ελλήνων ,τα νέα για τα Ελληνικά ομόλογα που πήραν ξανα΄την ανηφόρα ,τις δυσοίωνες προβλέψεις της Moody>s που ξαναφέρνουν στο μυαλό μέρες Καλοκαιριού του 15 που θεωρούσαμε πως είχαμε αφήσει πίσω μας οριστικά ;
Κανένα απ αυτά. Θα τα αποφύγομε όλα ,γιατί δε θέλομε να ''μαυρίσομε'' κι άλλο την ψυχή, εκείνων που μας κάνουν την τιμή να διαβάζουν πότε πότε τα ''σημειώματα μας. Γιαυτό θα ασχοληθούμε σήμερα με θέμα άσχετο με την πολιτική, αν και .δεν μπορούμε να αποδιώξομε τον πειρασμό να επισήμανομε -για άλλη μια φορά- πόσο κακό είναι για το πολιτικό μας σύστημα, να μην προβλεπεται και στη χώρα μας κάποια διαδικασία ''ιmpeachment'' για τους πολιτικούς ''ταγούς'' που δεν τιμούν το αξίωμα τους και κάνουν κακό στη χώρα.
Μια διαδικασία που θα επέτρεπε με θεσμικό τρόπο την απαλλαγή της χώρας από τους ανεύθυνους και ασυνείδητους πολιτικούς που επιμένουν να μένουν γαντζωμένοι στην καρέκλα της εξουσίας , αδιαφορώντας αν η χώρα, μέρα με τη μέρα βυθίζεται στην ανυποληψία και τη φτώχεια.
Στο κάτω κάτω, όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα , σε σχέση με ότι έκανε, λόγου χάρη, η πρόεδρος της Βραζιλίας ή εκείνη της Νότιας Κορέας που απομακρύνθηκαν πρόσφατα από το αξίωμα τους, είναι πταίσματα.
Για το σημερινό μου πάντως σημείωμα που δεν έχει όπως είπα με την πολιτική, το ερέθισμα ήλθε από μια απλή Χριστουγεννιατικη κάρτα που έλαβα χθες από ένα παλιό συνάδελφο . Μια κάρτα που με γύρισε πίσω στο χρόνο ,μισό σχεδόν αιώνα. Τότε που νεαρός υπολοχαγός υπηρετούσα στην... ''πατριώτισσα'' μας , τη ΣΕΑΠ ,μαζι΄με τον τωρινό αποστολέα της κάρτας, συμμαθητή από τη Σχολή Ευελπίδων, και γνωστό σε όλη την τάξη για τον ''εκρηκτικό'' του χαρακτήρα .Ένα στοιχείο που είχε ως αποτέλεσμα ,να είναι πιο πολλά τα βράδια που κοιμόταν στο πειθαρχείο της Σχολής -τιμωρημένος βέβαια- παρά στο κρεβάτι του.
Αυτός λοιπόν ο απείθαρχος ,αλλά κατά τα άλλα εξαιρετικά καταρτισμένος και ''δουλευταράς'' αξιωματικός, βρέθηκε να υπηρετεί στον Λόχο, του πιο γραφειοκράτη και ''ψείρα'' Λοχαγού ,που υπήρχε εκείνη την εποχή στη Σχολή Εφέδρων αξιωματικών.
Και βέβαια, όπως ήταν φυσικό, με δυο τόσο διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες δεν άργησαν να εμφανιστούν οι πρώτες ''αψιμαχίες'' ,για τις οποίες πάντως, ''δεν ίδρωνε'' και ιδιαίτερα το αυτί'' του ''δικού'' μας .
Εκείνο που πανω απ όλα ''διαόλιζε'' το υπολοχαγό, ήταν η απαίτηση του προισταμένου του, όταν προσέγγιζε το εκπαιδευτικό ''συνεργείο'' του, να σταματά το μάθημα και να του αναφέρει σε στάση προσοχής, τους παρόντες ,τους απόντες,καθώς και το διδασκόμενο μάθημα .
Ο υπολοχαγός μια δυο φορές στην αρχή ,δεν αντέδρασε . Μετά όμως που οι επισκέψεις αυτού του είδους και το... συνοδό ''ποίημα -έτσι το χαρακτηριζε-,άρχισε να γίνεται καθημερινότητα τα ...πηρε στο ...κρανίο. Άλλωστε δε χρειαζόταν και πολύ .
Θα τον κάνω εγώ να με βλέπει και ν αλλάζει δρόμο, να μην ξαναπατήσει το πόδι του, εκεί που κάνω μάθημα, μας δήλωσε ένα βράδυ .Και γνωρίζοντας τον καλά ,καταλάβαμε όλοι, πως δε θάχε και καλά ''ξέτελα'' ο λοχαγός μαζί του .
Την επομένη λοιπόν, οι 7-8 υπολοχαγοί -εκπαιδευτές,της ίδιας σειράς όλοι,'παρακατσεύαμε'' με αυξημένη περιέργεια για να δούμε, πως θα αντιδράσε ό φίλος μας, όταν θα πλησίαζε στο συνεργείο του ο ιδιόρρυθμος προιστάμενος του.
Ενώ λοιπόν ο υπολοχαγός έκανε το μάθημα του όμορφα κι ωραία κάτω απ το κιόσκι ,να σου κι εμφανίζεται μια στιγμή , κορδωτός- κορδωτός ΄ο λοχαγός .Εκεινος σύνέχισε το μάθημα αδιαφορώντας τελείως για την παρουσία του .Κάνει μια πρώτη περασά μπρος από το κιόσκι ο Λοχαγός,κάνει δεύτερη από το πλαί ,κανει τρίτη από το πίσω μέρος ,τίποτα .Ο υπολοχαγός με το βλέμμα καρφωμένο στους μαθητές ,δεν είχε μάτια για κανέναν άλλο.
Καταφουρκισμένος, παραιτήθηκε τελικά από την προσπάθεια και γύρισε στο γραφείο του Λόχου, μπαρουτιασμένος στην κυριολεξία από θυμό για την ''ανάρμοστη'' συμπεριφορά του υφισταμένου του..
Γιατί δεν αναφέρατε όταν ήλθα στο συνεργείο σας, υπολοχαγέ, τον επέπληξε παίρνοντας το πιο άγριο ύφος του ,μόλις ο υφιστάμενος του γύρισε , με το τέλος της εκπαίδευσης, στο Λόχο
Σε ποιον δεν ανέφερα κ Λοχαγέ ; είπε κείνος ,απορημένος τάχα ,και με μια έκφραση αθωότητας στο πρόσωπο, που θα τη ζήλευε και δεκαπεντάχρονη ''κορασίδα''.
Σε μένα, που σας επισκέφτηκα στην εκπαίδευση...
Μα εσείς δεν ήρθατε στην εκπαίδευση σήμερα, τον έκοψε, έκπληκτος τάχα, εκείνος
,Ήρθα, και με αγνόησατε ,συνέχισε να κραυγάζει ο Λοχαγός.
Ε,τότε δε θα σας αντιλήφθηκα....
Ο Λοχαγός εμεινε μερικές στιγμές αμίλητος .Λες να μη με είδε ,προβληματίστηκε.
Τέλος πάντων, είπε τελικά .Να είσθε πιο προσεκτικός στο εξής, γιατί δεν θα ανεχθώ άλλη παράλειψη από μέρους σας.
Για 2-3 μέρες τα πράματα κύλισαν στον Λόχο ομαλά .Την τέταρτη μέρα επομένη της Τσικνοπέμπτης, και με τον υπολοχαγό σε πολλή κακή δάθεση απ το ξενύχτι της προηγουμένης ,νάσου ο Λοχαγός πρωί- πρωί στο κιοσκι που είχε μάθημα ο υφιστάμενος του .Έκανε μια γύρα το κιόσκι ,έκανε δεύτερη, ο υπολοχαγός ''πέρα βρέχει'' Συνέχιζε να κάνει το μάθημα του, σα να μη συνέβαινε τίποτα Ο θυμός τον έπνιξε τόσο που δεν κρατήθηκε .
Για ελάτε εδώ ,υπολοχαγέ ,''γαύγισε',' με εντελώς αλλοιωμένη από το θυμό φωνή.,
Α, εδώ είστε κυρ Λοχαγέ, είπε κείνος γυρίζοντας ,έκπληκτος τάχα προς το μέρος του.
Εδώ είμαι από ώρα, και σεις με αγνοείτε ,κατά παράβαση του κανονισμού και των δαιταγων, ούρλιαζε, τρεμοντας από θυμό .
Ο υπολοχαγός στάθηκε απέναντι του απόλυτα ήρεμος κοτάζοντας τον ολόισα στα μάτια .
Σάικα πέσατε από τον... ουρανό κυρ λοχαγέ. Μα την Παναγία ,παρότι έχω μάτι ...αετού δε σας είδα καθόλου, είπε , χωρίς να κάνει την παραμικρή προσπάθεια να κρύψει ένα ειρωνικό χαμόγελο που φαινόταν στο πρόσωπο του.
Περιττό να πούμε, πως ύστερα απ αυτό, κόπηκαν μαχαίρι οι ''επισκέψεις'' του λοχαγού στο συνεργείο του υφισταμένου του
