Του Δημήτρη Καρυωτάκη
Το βλέπεις και το ξαναβλέπεις και δεν το πιστεύεις! Να προσπαθεί ο άτυχος Αντώνης που έψαχνε στους κάδους της ζωής του ένα μεροκάματο για να τα βγάλει πέρα, ένα χέρι βοηθείας για να ανεβεί στο πλοίο της γραμμής για να επιστρέψει στον αγαπημένο του Άγιο κι αντ’ αυτού μόνο χολή, σπρώξιμο και κλωτσήδι για το θάνατο.
Μα είναι δυνατόν στην Ελλάδα του 2023 να αποτιμάται έτσι η ανθρώπινη ζωή; Πώς είναι μπορετό να κρύβεται ένας άνθρωπος πίσω από τέτοια κτηνώδη συμπεριφορά, και πώς θα μπορούσε άραγε να πάει στην καμπίνα του να κοιμηθεί ήσυχος μετά τα όσα έκανε αν δεν υπήρχε η τεχνολογία και η αποτύπωση της απανθρωπιάς του κι αν δεν την κατέγραφε το κινητό τηλέφωνο; Και πώς μπόρεσε ο αθεόφοβος ο καπετάνιος του πλοίου να διατάξει πρόσω ολοταχώς γνωρίζοντας τι συνέβη στον καταπέλτη του πλοίου; Πού πήγε αλήθεια το περίφημο ελληνικό φιλότιμο, η ναυτοσύνη ενός κλάδου, το «άνθρωπος στη θάλασσα» που θα έπρεπε να κινητοποιήσει και να σταματήσει τους πάντες; Αντί να δώσεις το χέρι, να φωνάξεις, να κάνεις τα πάντα για να τον σώσεις, να τον σπρώχνεις τρεις φορές στο θάνατο και μετά να στρέψεις την πλάτη σου, με ήρεμη τη συνείδηση σου, σα να πέταξες ένα σακί με πατάτες στη θάλασσα;
Αυτό το σπρώξιμο του Ύπαρχου απέναντι στον Αντώνη δεν είναι μόνο το τυχαίο σπρώξιμο ενός ναυτικού σε έναν κακόμοιρο συμπολίτη μας, μα η απώθηση ενός συστήματος εξουσίας απέναντι στον ανήμπορο, τον αδύναμο, εκείνο που δεν έχει τα κονέ, την γνωριμία, τη δύναμη να νικήσει τον παραλογισμό και να μπορέσει να πιαστεί από τα κερκέλια της ζωής!
Ποια μάνα τον μεγάλωσε, ποια οικογένεια το ανέθρεψε αυτό το ανθρωπόμορφο τέρας και ποια κτηνώδη συνενοχή άφησε τους συναδέλφους του που παρακολουθούσαν να μην αντιδράσουν;
Σε ποια κοινωνία ζούμε πλέον διερωτόμαστε όλοι όταν γνωρίζουμε πως στη θέση του Αντώνη θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε; Ή μήπως όχι; Επειδή ήταν ο καλοκάγαθος, το Αντωνιό για τα θελήματα που η ζωή του είχε δείξει το πιο σκληρό της πρόσωπο, ήταν το εύκολο θύμα για να βγάλουμε όλα όσα σαν κοινωνία κρύβουμε ερμητικά στο αρρωστημένο μας μυαλό;
Αχ βρε Αντώνη εσύ έφυγες νωρίς! Μαζί σου πνίγηκε κι ολόκληρη η κοινωνία που δίπλα της κυκλοφορούν Ύπαρχοι πολλών λογιών. Που κατά τ’ άλλα θα βγει, θα φωνάξει, θα διαμαρτυρηθεί, θα κάνει like στα social και θα καταγγείλει τη σάπια κοινωνία, μα στην πρώτη ευκαιρία θα ξεμασκαρώσει το πραγματικό της πρόσωπο, αδιαφορώντας αν ο καταπέλτης καταπιεί το δύστυχο διπλανό του. Ζητείται Ελπίς θα έγραφε ο Αντώνης Σαμαράκης σήμερα αν ζούσε, αλλά πραγματικά δεν ξέρω αν αυτή η κοινωνία μπορεί να ελπίζει πια σε τίποτα!
Δείτε επίσης:
Έξι ώρες αργότερα απέπλευσε το Blue Horizon
Στερνό "αντίο" στον 36χρονο Αντώνη που "έσβησε" τόσο τραγικά...
Blue Horizon: Mαραθώνια η απολογία των συλληφθέντων – Πήραν προθεσμία
