Του Δημήτρη Μιμή
Την Τετάρτη που πέρασε ήταν ν΄ αρχίσει η δίκη για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου αλλά αναβλήθηκε για τις 6 Νοέμβρη του 2020. Να σας θυμίσω ότι ο Ζακ δολοφονήθηκε επειδή εισέβαλλε σε κοσμηματοπωλείο που βρήκε την πόρτα ανοικτή, πριν δυο χρόνια και ένα μήνα, όπου ο καταστηματάρχης τον εγκλώβισε κλείνοντας την πόρτα του καταστήματος. Άραγε τι φοβήθηκε; Μήπως υπάρχει θέμα ομοφοβίας; Γνωρίζουμε ότι η εχθρικότητα και οι διακρίσεις απέναντι στους ομοφυλόφιλους είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Πολλές φορές, αυτή η αρνητική στάση οδηγεί σε λεκτικές και σωματικές επιθέσεις εναντίον τους, με μόνη αιτία τη μεγάλη αντιπάθεια απέναντι τους. Έτσι ένεκα του εγκλεισμού αυτού περιήλθε σε κρίση πανικού. Στη συνέχεια, πανικοβλημένος, προσπάθησε να εξέλθει από την βιτρίνα του καταστήματος όπου ο καταστηματάρχης και κάποιος άλλος άρχισαν να σπάνε τις τζαμαρίας στο πρόσωπο του. Καταστάσεις και εικόνες ντροπής και πρωτογονισμού διεξήχθησαν μπροστά στο κατάστημα. Εικόνες που όλοι είδαμε. Κανένας δεν βοήθησε αυτό το παιδί γιατί ήταν διαφορετικός από εμάς, τους υποτιθέμενους ψυχικά υγιείς. Οι εικόνες όμως που είδαμε το αντίθετο δείχνουν. Είμαστε άγρια ζώα και τίποτα άλλο. Η αστυνομία με τη σειρά της τον αποτελείωσε. Στην κατάσταση που ήταν του έβαλαν τις χειροπέδες κτυπώντας τον ταυτόχρονα. Και όλα αυτά γιατί ήταν διαφορετικός από εμάς. Την διαφορετικότητα, εμείς και η πολιτεία, μ΄ αυτό τον τρόπο την αντιμετωπίζουμε. Την δολοφονούμε.
Έτσι όλοι συμπράξαμε στη δολοφονία του. Όλα αυτά μας φτάνουν για να στοιχειοθετηθεί η ενοχή της πολιτείας και των άλλων ενεχόμενων στην πράξη. Να τονίσω ότι ο Ζακ δεν είχε καταναλώσει ούτε αλκοόλ, ούτε είχε κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών και το μαχαίρι που βρέθηκε στο κοσμηματοπωλείο, στο οποίο είχε εισέλθει χωρίς να παραβιάσει την πόρτα δεν έφερε τα αποτυπώματα του. Αυτά δεν μας φτάνουν για να καταλάβουμε ότι ο Ζακ δεν ήταν επικίνδυνο άτομο αλλά μονάχα ένα διαφορετικό παιδί; Τα άτομα αυτά εμείς δεν τα ανεχόμαστε, τα δολοφονούμε καθημερινά με τις συμπεριφορές μας ψυχολογικά αλλά σωματικά.
Καλά, αφήστε τον καταστηματάρχη και τον μεσίτη που κτυπούσαν το παιδί με τις τζαμαρίες στο πρόσωπο. Αυτοί θα μου πείτε ότι δεν ήξεραν τι έκαναν. Κάνετε λάθος, γνώριζαν τι έκαναν. Ο Ζακ ήταν γνωστός στην περιοχή για την διαφορετικότητα του και αυτή ήθελαν να δολοφονήσουν. Ό ρόλος όμως της αστυνομίας ποιος ήταν; Να προστατέψουν τον πολίτη Ζακ από τον όχλο ή να επισπεύσουν τη δολοφονία του; Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι τα άτομα που έχουν ταχθεί να προστατεύουν τον πολίτη δεν έχουν εκπαιδευτεί για αυτό το σκοπό αλλά λειτουργούν εντελώς αψυχολόγητα και μακριά από πολιτισμένες συμπεριφορές προς αυτόν που συλλαμβάνουν.
Αχ, σε τι κόσμο ζούμε, ζούγκλα, μακριά από τον πολιτισμό. Το αδύναμο και διαφορετικό άτομο το καταδικάζουμε σε θάνατο και αυτό γιατί φοβόμαστε μη γίνουμε και εμείς σαν αυτούς κάτι που δεν θέλουμε να βλέπουμε. Τις φοβίες μας αυτές τις μετατρέπουμε σε συναισθήματα που σε κάθε ευκαιρία τα εκδηλώνουμε προς τα έξω και συμπεριφερόμαστε σαν πρωτόγονα άτομα. Αυτή είναι μια κατάσταση που πάντα υπήρχε στο ανθρώπινο είδος που εξακολουθεί να υπάρχει παρά τον πολισμό που έχουμε αναπτύξει.
Μα που ζούμε αναρωτιέμαι πολλές φορές. Είμαστε ή δεν είμαστε πολιτισμένοι; Πολιτισμός είναι η συμπεριφορά μας στην διαφορετικότητα και ο Ζακ ήταν διαφορετικός. Πολιτισμός είναι να συμπεριφερόμαστε στα άτομα που δεν ίδιοι με εμάς, σαν να είναι ίδιοι με εμάς. Ακόμα και στις συζητήσεις που κάνουμε καθημερινά η θέση παίρνουμε για τα άτομα αυτά δείχνει τον πολιτισμό μας.
Τέλος για να καταλάβουμε τι έγινε, πρέπει να πούμε ότι κανείς δεν σεβάστηκε τη διαφορετικότητα του θύματος. Δεν σεβάστηκε την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του. Ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν διαφορετικός και για αυτό τον τιμωρήσαμε. Το δικαστήριο λοιπόν που θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες μέρες ας λάβει υπ΄ όψη του όλες αυτές κοινωνικές διαστάσεις και να δώσει ένα παράδειγμα προς τα που η κοινωνία μας πρέπει να οδεύει.
