Του Δεκανέα Αλλαγής
Περίμενα με ενδιαφέρον παρά με αγωνία να δω τη χθεσινή πολιτική συγκέντρωση του Γιώργου Παπανδρέου στο Ηράκλειο. Κυρίως επειδή έχω πάει σε όλες τις παπανδρεϊκές πολιτικές συγκεντρώσεις στο Ηράκλειο, από εκείνη την ιστορική εκδήλωση του ‘81 με τον πολιτικό σεισμό του ΠΑΣΟΚ, με τον αείμνηστο πατέρα του, λίγο πριν την ιστορική νίκη και την άνοδο στην εξουσία, αλλά και όλες τις επόμενες.
Ακόμα και του ίδιου του ΓΑΠ, όταν έρχονταν, καβάλα στο άλογο, το φθινόπωρο του 2009, με μια μεγάλη συγκέντρωση στο Ηράκλειο, αλλά και αργότερα, όταν πια τον είχε πετάξει το άλογο από τη σέλα, όντας πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ, στο, όπως πιστεύαμε όλοι, κύκνειο άσμα του στην πολιτική, και στην απόσυρση του από την ενεργό πολιτική σκηνή της χώρας.
Όλες μα όλες οι πολιτικές παρουσίες των Παπανδρέου στο Ηράκλειο, από την πιο ιστορική του ‘81, ως και την τελευταία είχαν στοιχεία που θύμιζαν τον ιστορικό δεσμό της μεγάλης πολιτικής οικογένειας με το νησί, τη σχέση λατρείας που ένα μεγάλο κομμάτι των Κρητικών είχαν με τις τρεις γενιές πολιτικών και εκείνο το μεταφυσικό στοιχείο που συνδέει συγκεκριμένα ακροατήρια με το πρόσωπο ενός ηγέτη, που το ακολουθεί ανεξαρτήτως τις ικανότητες, τη δυναμική, την προσωπικότητα που εκείνος εκπέμπει.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά γιατί είχα την απορία να δω ποιοι και κυρίως με ποιες διαθέσεις εξακολουθούν να μαγεύονται στο Ηράκλειο από το όνομα του Γιώργου Παπανδρέου, πόσοι είναι εκείνοι που πραγματικά πιστεύουν πως μπορεί να κάνει ο πρώην πρωθυπουργός το πολυπόθητο (για τους ψηφοφόρους αλλά κι εκείνους που με ενδιαφέρον παρακολουθούν τα όσα συμβαίνουν στο χώρο) restart στην ταλαιπωρημένη παράταξη και κυρίως να διακρίνω πόσοι με εντελώς ωφελιμιστικά και ιδιοτελή κριτήρια, για να αναζητήσουν δηλαδή ένα σωσίβιο στο προσωπικό πολιτικό τους αδιέξοδο, έπαιξαν τα ρέστα τους στο όνομα του ΓΑΠ, για να εξακολουθούν να έχουν ρόλο στα τοπικά δρώμενα, να (νομίζουν πως) έχουν παρέμβαση ή επειδή κάποιοι άλλοι, άσπονδοι φίλοι τους μέσα στο κόμμα, έκαναν άλλη επιλογή, αποφάσισαν να ταυτιστούν με το Γιώργο Παπανδρέου.
Συγκέντρωση 300-400 ατόμων, με μέσο όρο ηλικίας τα 65 χρόνια και μ’ έναν Παπανδρέου να μιλά για την πράσινη ανάπτυξη, τη δεξιά με πολιτικό λεξιλόγιο περασμένων δεκαετιών και να μας θυμίζει πως είχε ονειρευτεί την Ελλάδα σαν Δανία του Νότου.
Σαν ένα στερεοφωνικό σύγχρονης εποχής να προσπαθεί δηλαδή να του βάλεις κασέτα, αλλά εκείνο αδυνατεί να την πάρει μέσα του και να απαντήσει στις σύγχρονες ανάγκες της εποχής.
Άνευρος, παρωχημένος, παλιομοδίτικος μα κυρίως χωρίς διάθεση και τσαγανό, με ένα ερασιτεχνικό στήσιμο για τις ανάγκες της τηλεόρασης αφού δεν τον είχαν καν φωτίσει για να δείχνει κάπως στο τηλεοπτικό πλάνο που πήγαινε σε όλη την Ελλάδα πιο… λαμπερό, σε έναν αγώνα έξω από τα νερά του και με κάποιους από το ηλικιωμένο ακροατήριο να προσπαθούν να ψελλίσουν το πάλαι ποτέ σύνθημα «Παπανδρέου - Παπανδρέου»!
Θα σας πω όμως τι μου θύμισε ο Γιωργος Παπανδρέου και θα το πω, μ’ ένα, ας μου επιτραπεί ποδοσφαιρικό παράδειγμα. Ο πρώην πρωθυπουργός μου θύμισε μια παλιά δόξα του Αργεντίνικου ποδοσφαίρου που ευδοκίμησε στα ύστερα του και στα μέρη μας. Το Λουτσιάνο Γκαλέτι. Διεθνής ποδοσφαιριστής, με μεγάλη καριέρα σε Εστουδιάντες, Νάπολι και Ατλέτικο Μαδρίτης ήλθε (και μεγαλούργησε) και στον Ολυμπιακό κι ενώ περιμέναμε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, αίφνης πληροφορηθήκαμε πως έπαιρνε μεταγραφή για τον ΟΦΗ!
Μα πως, είχαμε αναρωτηθεί πολλοί τότε, αυτή η παικτούρα, έρχεται στον υπό παρακμή τότε ΟΦΗ, και τι μπάλα θα παίξει ένας πρώην πια ποδοσφαιριστής; Ήλθε λοιπόν ο Γκαλέτι, και τον κοιτούσαμε πια αμήχανα στο Ηράκλειο, καθώς με την κοιλίτσα του και χωρίς ενδιαφέρον για το τι θα προσέφερε στην ομάδα του, χωρίς ποδοσφαιρικό αφήγημα, αλλά και φρέσκιες ιδέες, είχε απλά να διηγείται, μεταξύ ρακής, θαλάσσιων μπάνιων και καλής παρέας τις συναρπαστικές ποδοσφαιρικές εμπειρίες του, από τα σπουδαία ποδοσφαιρικά club που πέρασε!
Μπάλα βέβαια στο Ηράκλειο δεν… ακούμπησε, άλλοι εξάλλου τον είχαν στείλει εδώ για τους δικούς τους, ιδιοτελείς σκοπούς, αλλά ας είναι, κάποιοι από του οφητζήδες ακόμα βαυκαλίζονται πως ο Γκαλέτι φόρεσε τη φανέλα του ΟΦΗ!
Όμως το συμπέρασμα πως στο ποδόσφαιρο έτσι και στην πολιτική εκτός από μάχη παικτών είναι και μάχη γενεών. Κι όταν παρέρχεται ο χρόνος καλό είναι να αποσύρεται κάποιος από το δημόσιο στίβο πριν τον μετατρέψουν , φίλαθλοι και αντίπαλοι σε… ανέκδοτο !
Το οφείλουν στην ιστορία, σ’ εκείνους που πίστεψαν στην αξία του, εντέλει στην υστεροφημία του… Γιατί το Παπανδρέου και το… πάπα, το χωρίζουν δυο συλλαβές !
Δείτε επίσης:
Μήνυμα Παπανδρέου από το Ηράκλειο: "Μαζί μπορούμε"
Στις σεισμόπληκτες περιοχές του Αρκαλοχωρίου ο Γιώργος Παπανδρέου
Με ομιλία στο Ηράκλειο "κλείνει" την περιοδεία του στην Κρήτη ο Γ.Παπανδρέου
