του Απόστολου Τζίφα
Είναι γεγονός ότι η χρήση της γλώσσας από τις ιδεολογίες και κατ’ επέκταση από τα κόμματα που τις εκφράζουν στη χώρα μας παρουσιάζει ενδιαφέρον. Ιδιαιτέρως η Αριστερά επιμελώς τη χρησιμοποιεί , ώστε να «αποδώσει» και το αντίστοιχο πολιτικό «βάρος». Πολιτικοί και δημοσιογράφοι στον ίδιο «μήκος κύματος».
Όλοι ακούμε τόσα χρόνια την Αριστερά να αποκαλεί την Τρόικα , θεσμοί. Αν και καθιερώθηκε η Τρόϊκα ( Ευρωπαϊκή Επιτροπή –Κομισιόν, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) τόσα χρόνια σε διεθνές επίπεδο και στον εσωτερικό πολιτικό κόσμο, έπρεπε να αλλάξει ονομασία. Και αυτό γιατί η Τρόϊκα αντιμετωπίζεται ως εκφραστής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και ως όργανο σε καιρό της συστημικής κρίσης επιβολής «αντιμεταρρυθμιστικής» πολιτικής.
Το μεταναστευτικό έφερε και εκεί «αλλαγές». Η λέξη λαθρομετανάστης εξαφανίστηκε από το αριστερό λεξιλόγιο. Αντικαταστάθηκε από το παράτυπος μετανάστης.
Στο Μακεδονικό η ιδεολογία της Αριστεράς άφησε τα αποτυπώματά της. Στις συγκεντρώσεις για το σοβαρό αυτό ζήτημα η Αριστερά απουσίαζε. Ανομάτησε , ωστόσο, τους διαδηλωτές για την εθνική τους δράση ως φασίστες. Είναι γεγονός ότι η προάσπιση των εθνικών συμφερόντων έρχεται σε αντίθεση με το «διεθνισμό» της.
Στα εβδομαδιάτικα πάρτυ- μολότωφ των αναρχικών στο Πολυτεχνείο δεν υπάρχει ο ακριβής προσδιορισμός αντιεξουσιαστής. Η χρήση του όρου κουκουλοφόροι (συν) καλύπτει την αριστερή ιδεολογία.
Η δράση της αναρχικής ομάδας «Ρουβίκωνας» παρουσιάζεται ως δράση συλλογικότητας με έμφαση στη δημοσιοποίηση των «απόψεών» της με τρικάκια (:ετικέτες) και όχι με βαριοπούλες.
Ο θάνατος του Ζακ Κωστόπουλου στο κέντρο της Αθήνας αντιμετωπίζεται ως δολοφονία από την Αριστερά-που ταυτίστηκε ως αυτόκλητος υπερασπιστής των συλλογικοτήτων με τις απόψεις τους- χωρίς αυτό να αποδεικνύεται από τα δεδομένα του τραγικού αυτού γεγονότος. Τις επόμενες ημέρες δολοφονήθηκε στο κέντρο της Αθήνας νεαρός πακιστανός χωρίς να περάσει ως είδηση με βαρύνουσες ιδεολογικές αποχρώσεις και την αντίστοιχη δημοσιότητα από τις «συλλογικότητες».
Είναι πολλά τα παραδείγματα της ιδεολογικής χρήσης της γλώσσας από την Αριστερά. Η επιμελημένη χρήση της δεν είναι τυχαίο γεγονός. Η γλώσσα δεν τσακίζει μόνο κόκαλα , αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατάλληλα για να «βοηθήσει» τις ιδεολογίες.
