Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Λένε πως τελικά η Ryanair και άλλες αεροπορικές εταιρείες βρήκαν νέο τρόπο μείωσης του κόστους : Ο πιλότος θα δείχνει για ένα δεκάλεπτο στους επιβάτες πως δουλεύει το αεροπλάνο και μετά θα φεύγει! Ή τέλος πάντων δεν θα προσγειώνεται πάντα το αεροπλάνο και θα τους πετάνε με καταπέλτη (τους επιβάτες)! Μπορεί και ο Οδυσσέας να…έφυγε με Ryanair από την Τροία! Αυτά γράφουν και σπάνε πλάκες στο διαδίκτυο..
Κι εμείς γελάμε, ε; Να μην γελάμε καθόλου! Γιατί οι αεροπορικές εταιρείες δεν είναι για γέλια! Τίποτα και κανένας δεν είναι για γέλια όταν έχει την ευθύνη μεταφοράς τόσο κόσμου. Είτε είναι αεροπλάνο, είτε πλοίο, είτε το ΚΤΕΛ μόνο του.
Η κοινωνική ευθύνη σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έχει να κάνει με καμιά πλάκα και δεν μπορεί να μεταβιβάζεται από τον Άννα στον Καϊάφα, πολύ περισσότερο δεν δικαιούται κανένας κρατικός οργανισμός να κάνει τον Πόντιο Πιλάτο.
Γιατί αυτό είναι το βασικό ζήτημα σε τέτοιες περιπτώσεις. Ναι στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ναι στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων, ναι και στο κέρδος. Αλλά υπάρχει και ο κοινωνικός έλεγχος. Εκεί είναι που το κράτος πρέπει και μπορεί να παίξει το δικό του ρόλο. Χωρίς σοβαρό κράτος δεν υπήρξε ποτέ μια υγιής επιχειρηματικότητα. Δείτε την περίπτωση της Ελλάδας και θα καταλάβετε. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε παθογένειες, αλληλένδετες και αλληλοτροφοδοτούμενες.
Θα μου πεις πάλι το (κάθε) κράτος; Ναι, φυσικά το κράτος. Αλλά δεν είναι το μόνο. Σημαντική είναι και η ευθύνη του επιβάτη. Πρόσφατα μάλιστα φωνάζαμε για τα πανάκριβα εισιτήρια της Aegean. Και σωστά ζητούμε καλύτερες τιμές, περισσότερο ανταγωνισμό. Αλλά αυτό έχει ταβάνι. Χρειάζεται ένα μέτρο. Δεν κάνεις σκόντο στην ασφάλειά σου, στην ίδια σου τη ζωή. Γιατί όταν έρθουν τα χειρότερα δεν θα κοιτάξεις πως από το Ηράκλειο και τη Θεσσαλονίκη βρέθηκες στην…Τιμισοάρα. Θα παρακαλάς να ήσουν σε κάποιο αεροδρόμιο της Ρουμανίας από το να κινδυνεύεις στον αέρα.
Είμαστε καταναλωτές και το ξέρουμε ότι η φτήνια τρώει τον παρά. Αλλά στα μέσα μεταφοράς δεν πρέπει να υπάρχει φτήνια. Ανταγωνισμός, προσφορές, προσιτές τιμές ναι. Αλλά όχι φτήνια, όχι έκπτωση στη σιγουριά και την ασφάλεια. Δεν πας να γλιτώσεις κάποια λεφτά για να παίξεις κορώνα γράμματα τον εαυτό σου.
Απαιτείται σοβαρότητα, αλλά και συναίσθηση ,λοιπόν, αυτής της κοινωνικής ευθύνης . Που θέλει και τους 3: την εταιρεία , το κράτος, τον επιβάτη. Για να είμαστε ήσυχοι ότι ,όταν πετάμε, όλα έχουν προβλεφθεί, όλα είναι υπό έλεγχο και να μην φτάσουμε στο σημείο μετά η κάθε εταιρεία απλώς να απολογείται και να σου λέει δηκτικά: σημασία έχει το ταξίδι…Όχι κύριοι έχει σημασία και ο…προορισμός!
δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
