Κατάχρηση της αδυναμίας

Δημήτρης Μιμής
Δημήτρης Μιμής

Για την πρόληψη τέτοιων φαινομένων δεν φτάνει μονάχα ο νόμος

Του Δημήτρη Μιμή

Το έχω γράψει αρκετές φορές και θα το γράψω πάλι. Πρόκειται για την κακοποίηση που δέχονται αδύναμα άτομα, όπως είναι τα παιδιά, από ορισμένους ενήλικους. Αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορές μέσα στην ίδια την οικογένεια του παιδιού κυρίως από συγγενικά πρόσωπα. Και βέβαια μιλώ για τη σεξουαλική κακοποίηση μικρών παιδιών, χωρίς να κλείνω τα μάτια μου και στις άλλες μορφές κακοποίησης, όπως την ψυχολογική, σωματική, λεκτική κ.α.

Ένα ερώτημα που γεννιέται μέσα μου είναι, γιατί οι ενήλικες καταχρώνται την αδυναμία των μικρών παιδιών και τα εκμεταλλεύονται σεξουαλικά; Ίσως να μη μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους ως προς τους ενήλικες. Ίσως να εκμεταλλεύονται την αδυναμία των μικρών, που λόγω απειλής και φόβου δεν μαρτυρούν το γεγονός της σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης. Ίσως να λειτουργούν κάτω από πιέσεις ψυχοπάθειας.

Δεν περνά εβδομάδα που να μη διαβάσουμε στον τύπο ή να μην ακούσουμε στο ραδιόφωνο ή την τηλεόραση ένα τέτοιο γεγονός που σίγουρα πάντα μας συγκλονίζει. Στις περισσότερες φορές εμπλέκονται οι γονείς του παιδιού, οι παππούδες ή κάποιος θείος ακόμα και γείτονας. Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις τα στόματα παραμένουν κλειστά ενώ σε περιπτώσεις που το παιδί έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά από άτομο ξένο, γρήγορα εντοπίζεται και συλλαμβάνεται. Τέτοια φαινόμενα καταγγελιών παρατηρούνται ψευδώς και σε περιπτώσεις διαζυγίου αλλά δεν αποκλείονται και οι πραγματικές περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης.

Το παιδί που έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά εκδηλώνει συμπτώματα που προειδοποιούν τους γονείς αλλά και τους εκπαιδευτικούς που έχουν εκπαιδευτεί στο θέμα. Οι λόγοι που δεν παραπονιούνται τα παιδιά για σεξουαλική κακοποίηση είναι πάντα οι ίδιοι. Ντροπή, φόβος όταν έχουν απειληθεί, δυσκολία εύρεσης λέξεων για να εκφραστούν.

Η κακοποίηση από ότι είπαμε έχει πολλές μορφές αλλά θα σταματήσω στη σεξουαλική κακοποίηση που δέχονται παιδιά μέσα στο σπίτι τους από συγγενικά πρόσωπα. Προ ημερών, που έγραφα αυτό το κείμενο, παράλληλα διάβασα για μία άλλη νέα σεξουαλική κακοποίηση που συνέβη στον τόπο μας. Μητέρα κατήγγειλε τον πρώην σύζυγο της για ασελγείς πράξεις εις βάρος των δυο ανηλίκων παιδιών τους και δεν περνά εβδομάδα που να μην ακούσουμε για μια τέτοια πράξη. Ο φερόμενος ως δράστης, πατέρας των δύο ανήλικων παιδιών του, αρνείται φυσικά τα πάντα. Εδώ απαιτείται μεγάλη προσοχή από τους ειδικούς που εξετάζουν τα παιδιά. Αν πραγματικά αυτά λένε την αλήθεια ή ψεύδονται με την καθοδήγηση της μητέρας των ή αν πραγματικά ο πατέρας έχει καταχραστεί την αδυναμία του παιδιού. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις εκείνες που ένα μικρό κορίτσι νιώθει μια έλξη προς ένα ενήλικα. Όταν ο ενήλικας σπεύσει να ωφεληθεί αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει κατάχρηση της ευπάθειας του θύματος που δεν έχει την απαιτούμενη διάκριση γι΄ αυτή την πράξη. Υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις, σ΄ όλα τα κοινωνικά, οικονομικά, μορφωτικά στρώματα της κοινωνίας και απαιτείται να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή όταν πρόκειται να τις εξετάσουμε για να μην προκύψουν λανθασμένα αποτελέσματα.

Στην περίπτωση που δεν καταγγέλλονται οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις-κακοποιήσεις προστατεύουμε τον ενήλικα που σίγουρα θα το επαναλάβει. Καταγγέλλοντας όμως το γεγονός προστατεύουμε αφ΄ ενός το νεαρό παιδί και προλαμβάνουμε μια σίγουρη επόμενη παρενόχληση ή κακοποίηση και αφ΄ ετέρου μπορώ να πω ότι θα προστατέψουμε και τον δράστη από μια επόμενη τέτοια πράξη του. Ο δράστης πρέπει να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη και να υποστεί τις συνέπειες του νόμου αλλά ταυτόχρονα να οδηγηθεί σε υποχρεωτικές ψυχοθεραπείες, γιατί κάτι δεν πάει καλά με τον ψυχικό του κόσμο. Εκεί θα βρει τις αιτίες που τον οδήγησαν στην πράξη του αλλά ταυτόχρονα θα θεραπευτεί. Απ΄ ότι καταλαβαίνετε η λύση βρίσκεται στα χέρια των ενηλίκων και όχι στα παιδιά που λόγω ηλικίας δεν μπορούν να αντιδράσουν καταγγέλλοντας τις πράξεις των ενηλίκων ή λόγω της απειλής που έχουν δεχθεί.

Για την πρόληψη τέτοιων φαινομένων δεν φτάνει μονάχα ο νόμος αλλά απαιτείται και η εξειδίκευση των δικαστηρίων, η δημιουργία ηλεκτρονικού συστήματος για την παρακολούθηση και την προστασία των θυμάτων σε εθνικό επίπεδο αλλά και η υποχρεωτική παρακολούθηση σεμιναρίων από τους θύτες. Συνήθως στη σεξουαλική κακοποίηση το θέμα εξετάζεται από την πλευρά του ενόχου και στην πραγματικότητα δεν στεκόμαστε στην πλευρά του θύματος και αυτό απαιτεί διόρθωση.

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ