Του Σταύρου Γαβαλά
Δεν νομίζω να είχαμε πότε Κρητικό υπουργό Γεωργίας όσα χρόνια θυμάμαι πίσω και πόσο μάλλον από την ενδοχώρα του νομού Ηρακλείου την Μεσσαρά.
Είναι λοιπόν μια πολύ μεγάλη ευκαιρία και για το νησί της Κρήτης αλλά και για τον ίδιο τον υπουργό που που του εύχομαι καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο που αναλαμβάνει να δούμε τα προϊόντα της Κρήτης να ανοίξουν τα φτερά τους για τις αγορές του κόσμου, πάντα τυποποιημένα και πάντα με τον όρο Κρήτη.
Πεδίο δόξης λαμπρό για τον Λευτέρη τον Αυγενάκη η κατάκτηση του συγκεκριμένου στόχου μιας και υπάρχει το ανθρώπινο δυναμικό ενώ η ποιότητα των Κρητικών προϊόντων αδιαμφισβήτητη και η διατροφική τους αξία γνωστή σε όλο τον κόσμο.
Τι δεν πήγε καλά όλα αυτά τα χρόνια; Μα η έλλειψη συνεργασίας που έχουμε σαν λαός και οι αποφάσεις που παίρνονταν για μας χωρίς εμάς από "τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ" - στην Αθήνα δηλαδή.
Τώρα έχουμε το προνόμιο να έχουμε τον άμεσα υπεύθυνο για την χάραξη της αγροτικής πολιτική δίπλα μας στην κυριολεξία και πρέπει με την καλή έννοια να το εκμεταλλευτούμε πάντα βάζοντας ''δύσκολα'' στον υπουργό με την διεκδίκηση όλων των δίκαιων αιτημάτων του νησιού.
Και για να μη βιαστούνε κάποιοι να διαστρεβλώσουν τι εννοώ, δεν αναφέρομαι μόνο στις επιδοτήσεις και τις αποζημιώσεις που, αν είναι ριγμένο το νησί όλα αυτά τα χρόνια είναι στα χέρια του υπουργού να τα διορθώσει, αναφέρομαι κυρίως στον παραγωγικό ιστό και στα προϊόντα που παράγουμε στο νησί: το εξαιρετικό ελαιόλαδό μας, τα μοναδικά τυροκομικά μας, τα υπέροχα κρασιά μας που χρόνο με το χρόνο γίνονται και καλύτερα ,το μέλι μας, τη σταφίδα μας, την τσικουδιά μας, τα αρωματικά φυτά, τα κηπευτικά μας και ό,τι άλλο παράγει αυτός ο ευλογημένος τόπος.
Στην αναγκαία όσο ποτέ παντρειά της πρωτογενoύς παραγωγής, με τον Τουρισμό που έχει μείνει δυστυχώς στα χαρτιά και στα λόγια στην οπωσδήποτε ολοκλήρωση της έγκρισης του ΠΓΕ ελαιόλαδου ΚΡΗΤΗ που έχει περάσει από σαράντα κύματα αλλά τώρα με τον νέο υπουργό θα του γίνουμε ''ενοχλητικοί'' ώστε να βάλει και αυτός ένα χεράκι να τελειώσουμε με αυτό.
Την χάραξη των δρόμων του ελαιόλαδου, των δρόμων του τυριού με επισκέψιμα συγκροτήματα, τους δρόμους της τσικουδιάς με επισκέψιμα και καλοστημένα καζάνια απόσταξης, πόσα γλέντια δεν γίνονται κάθε χρόνο σε αυτά αλλά και με οτιδήποτε άλλο ''μοντέλο'' που θα φέρει τον επισκέπτη στην ενδοχώρα του νησιού και στην διαδικασία γευστικής δοκιμής των μοναδικών προϊόντων του νησιού μας κάνοντάς τους πρεσβευτές στα πέρατα του εξωτερικού.
Την εκπαίδευση των παραγωγών σε νέες μορφές γεωργίας όπως είναι η ''ευφυής'' γεωργία με μείωση του κόστους παραγωγής, την μείωση των φυτοπροστατευτικών προϊόντων διότι αρκετά έχουμε ταλαιπωρήσει το περιβάλλον και κυρίως τη μείωση κατανάλωσης του νερού που στην Κρήτη χρόνο με το χρόνο θα είναι δυσεύρετο ενώ ταυτόχρονα θα ανέβει η παραγωγή και η ποιότητα των προϊόντων.
Και μιας και μιλάμε για το περιβάλλον ας ξαναβάλουμε στο τραπέζι το ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ νησί αφού στην ελιά με τη βοήθεια των επιστημονικών ιδρυμάτων αλλά και όλων των άλλον φορέων θα άξιζε τον κόπο να το προσπαθήσουμε. Εχει προχωρήσει πολύ η επιστήμη και σε αυτό το κομμάτι.
Τέλος όλοι μας ξέρουμε που ανήκει ο καθένας μας. Αν θέλουμε να πετύχουμε όμως στον αγροτικό τομέα, δεν υπάρχουν διαχωρισμοί - δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι - αλλά προτάσεις συνεργασίας, συνεννόησης και πολλή - μα πολλή - δουλειά για να κάνουμε τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους ξανά νοικοκύρηδες, όπως ήταν τα παλαιά χρόνια οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας -γιατι όχι και εμείς αλλά και τα παιδιά μας που τα κάνουμε νέους αγρότες και μετά τι... ;
