Η χώρα βίωσε την χρεοκοπία όπως αυτή διαμορφώθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 2000, τις αρχές της δεκαετίας του 2010, στα χρόνια αυτά ζήσαμε την έκρηξη ενός αντικοινωνικού, τοξικού ριζοσπαστισμού, με χαρακτηριστικά τις επιθέσεις κατά πολιτικών προσώπων και της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, έναν αδιέξοδο αντιευρωπαϊσμό, που πίσω του συμπορεύθηκαν ακραία πολιτικά κινήματα. Με μια κοινωνία παρασυρμένη από τις κραυγές του λαϊκισμού και της δημαγωγίας, που πλήρωνε τις επιλογές της με την είσοδο της Χρυσής Αυγής μέσα στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Που έζησε την δημιουργική ασάφεια Βαρουφάκη, τα σενάρια ρήξης που οδήγησαν δια της προσφυγής σε ένα καταστροφικό δημοψήφισμα, με νωπές τις μνήμες των capital control, της υποχώρησης και της υπογραφής ενός νέου μνημονίου.
Άρθρο του Γιώργου Α. Ζερβάκη*
Σήμερα βιώνουμε σαν χώρα, σαν κοινωνία νέες κρίσεις, που ξεκίνησαν από την κρίση στο υγειονομικό περιβάλλον, από την επιθετική εργαλειοποίηση μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία, από την στρατιωτική ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, επηρέασαν την χώρα και την κοινωνία, όμως το περιβάλλον αποδείχθηκε ωριμότερο σε σχέση με την περίοδο 2015-2019.
Σήμερα που στο διεθνές περιβάλλον διαμορφώνονται αμοιβαιότητες, που απαιτούνται υπερεθνικές συνεργασίες, στην άσκηση πολιτικής, απαιτείται να διαμορφώνονται επιλογές που θα ενισχύουν την γεωπολιτική σταθερότητα της χώρας, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί από τις περιφερειακές της συμμαχίες, από την προσήλωση της στο διεθνές δίκαιο, από την θωράκιση της αποτρεπτικής ισχύος, αλλά και την απαρέγκλιτη θέση της για συνεργασία και ειρηνική επίλυση διαφορών.
Η Ελλάδα του 2023, πιο βέβαιη για την διαδρομή της, για να μπορέσει να καλύψει τις χρόνιες παθογένειες και τα ελλείμματα που εξακολουθούν να μας εγκλωβίζουν.
Στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον διαμορφώνονται ραγδαίες εξελίξεις σε κρίσιμες δομές, όπως τα συνταξιοδοτικά συστήματα, ο ψηφιακός μετασχηματισμός, η τεχνητή νοημοσύνη. Απέναντι σε αυτή την εικόνα, δεν μπορούμε να επιμένουμε σε άνευρες κομματικές αντιπαραθέσεις, να επιμένουμε σε πολιτικές αντιλήψεις που συντηρούν αβεβαιότητες, σε αντίθεση με τα διακυβεύματα και τις προκλήσεις της εποχής μας.
Η χώρα πρέπει να συνεχίζει την πορεία ανάκαμψης, αφήνοντας πίσω της όλα εκείνα που διαμόρφωσαν αρνητισμούς, να συνεχίσει να προσεγγίζει το οικοδόμημα της ενωμένης Ευρώπης, περισσότερο με πολιτικούς και κοινωνικούς όρους, χωρίς να ξεχνάμε τις δημοσιονομικές περιπέτειες του παρελθόντος.
Το καλοκαίρι του 2015, με την πρόκληση ενός δημοψηφίσματος το αποτέλεσμα του οποίου κατέρρευσε μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα, ήταν ένα κομβικό σημείο για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.
Σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν το ενταξιακό, ευρωπαϊκό κεκτημένο, χρειάζεται να διαμορφώσουν ισχυρά εντός της πολιτικής, προγραμματικής τους πλατφόρμας, την επιλογή του ευρωπαϊκού ενοποιητικού στοιχείου, κάτω από τα νέα θεσμικά, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά του δεδομένα.
Η χώρα μετά από μια δεκαετή ταλάντευση εν μέσω εύκολων λύσεων, έχει εισέλθει σε μια ενδεδειγμένη επιστροφή στην κανονικότητα, κάτι που άρχισε να διαφαίνεται αχνά από το 2019, αποτυπώθηκε όμως ως μήνυμα ισχυροποιημένο στις εκλογές της 21ης Μαΐου, επιβεβαιώθηκε κατά τρόπο εμφατικό από το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιουνίου, με τις επιλογές της κοινωνίας, στη νέα περίοδο διακυβέρνησης από το κόμμα της ΝΔ, υπό την πρωθυπουργία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης , είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης. Το άρθρο έχει γραφτεί για τον ιστότοπο Cretalive.gr. Οι απόψεις είναι αυστηρά προσωπικές, δεν δεσμεύουν τους Ευρωπαίους Φεντεραλιστές Κρήτης.
