Θα έλεγε ψέματα, όποιος ισχυριστεί ότι στο άκουσμα της υποψηφιότητας του Αλέξανδρου Μαρκογιαννάκη για την Περιφέρεια Κρήτης, δεν σκέφτηκε ότι υπήρξε κάποιου είδους «πάρε-δώσε» με τον θείο του και πρώην υπουργό της ΝΔ Χρήστο Μαρκογιαννάκη με την ηγεσία του κόμματος. Δεν πάει πολύς καιρός άλλωστε, που ο ίδιος σε τηλεοπτική του συνέντευξη είχε δηλώσει ότι σε κουβέντα του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, του είχε προτείνει να εξετάσει την περίπτωση του ανιψιού του Αλέξανδρου για τις βουλευτικές εκλογές. «Είναι καλό παιδί και θα γίνει καλός βουλευτής» είχε πει στον πρόεδρο της ΝΔ, χωρίς ωστόσο να πάρει απάντηση.
Καταρχάς, δεν θα τον κρίνω αρνητικά ή θετικά εξαιτίας του επιθέτου του. Πιθανότατα όμως να τον έχει βοηθήσει, για να φτάσει έως εδώ. Και να τον έχει βλάψει σε άλλες περιπτώσεις. Φαντάζομαι πάντως, ότι ένα επίθετο πχ. Πεντεδήμου, Παπαδόπουλος ή κάποιο άλλο ανάλογα άγνωστο ή κοινότυπο, δεν χτυπά καμπανάκι στον ψηφοφόρο, όπως το Μαρκογιαννάκης. Καλός ή κακός ο χτύπος της καμπάνας, θα φανεί στην καταμέτρηση τον Μάϊο. Το σίγουρο είναι ότι ο ίδιος από αυτή την υποψηφιότητα θα έχει κέρδος, το οποίο πιθανότατα θα θελήσει να κεφαλοποιήσει στο μέλλον. Άλλωστε είναι (πολύ) μικρός ακόμα.
Η περίπτωση του Αλ. Μαρκογιαννάκη, άνοιξε - για ακόμα μια φορά - τη συζήτηση περί οικογενειοκρατίας και νεποτισμού. Μία συζήτηση που κρατά σε αυτή την χώρα, χρόνια τώρα και αφορά πρωτίστως τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μητσοτάκης άλλωστε βρίσκεται στο τιμόνι της ΝΔ, Παπανδρέου λεγόταν ο πρωθυπουργός του Καστελόριζου. Άραγε είναι μόνο οι ηγεσίες των κομμάτων που την συντηρούν; Οι μήπως και εμείς; Ξεχνάμε φαίνεται ότι εμείς με την ψήφο μας, «ανεβάζουμε» και «κατεβάζουμε» κυβερνήσεις, επιλέγουμε τους «300», συγκροτούμε περιφερειακά, δημοτικά συμβούλια. Και μη μου πείτε τώρα, ότι δεν χτυπά στο μάτι σε ένα ψηφοδέλτιο ένα γνωστό επίθετο. Και μην πείτε επίσης, ότι δεν έχουμε σταυρώσει και κάποια από αυτά, χωρίς πολλές φορές να γνωρίζουμε ούτε στο πρόσωπο αυτόν που σταυρώνουμε. Ψιθυρίζουμε μέσα μας ένα «ε αφού είναι γιος, εγγονός, τριτοξάδερφος του τάδε, κάτι θα έχει πάρει από τον πατέρα, παππού…θα τον ψηφίσω».
Δεν το έχω ψάξει, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρη ότι θα είναι… καμία (!) έως και ελάχιστες οι περιπτώσεις ανθρώπων με... «καλό» επώνυμο που δεν εκλέχτηκαν.
Ας φροντίσουμε και εμείς να ξεβολέψουμε τις ηγεσίες των κομμάτων. Η συντήρηση της οικογενειοκρατίας είναι και δική μας υπόθεση. Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και σε αυτή την περίπτωση ένα κοίταγμα στον καθρέφτη μας δεν βλάπτει. Ας ενημερωθούμε/ψαχτούμε λίγο περισσότερο πριν φτάσουμε στην κάλπη. Ένα καλό, αδιάφορο, κοινότυπο, κακόηχο ή μεγαλοπρεπές επίθετο δεν κάνει τον καλό ή κακό πολιτικό.
