Της Ειρήνης Ζαχαριαδάκη*
Τα Τούρκικα τερτίπια και πείσματα των τελευταίων 3 και πλέον μηνών, μου φέρνουν κατευθείαν στο νού τη γνωστή ρήση: «Παίζει ο Λύκος με το αρνί……..»
Την προτιμώ από την άλλη, επίσης γνωστή λαϊκή ρήση: «Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη».
Λέγοντας ότι την προτιμώ, εννοώ, και θέλω να πιστεύω ότι όλες οι ενέργειες μας απέναντι στις ανεκδιήγητες προκλήσεις της γείτονα χώρας, οι οποίες είναι μέχρι στιγμής παθητικές, βασίζονται σε κανόνες διπλωματίας και λογικής και όχι σε φόβους, ανασφάλειες και αποφυγή λήψης πολιτικών ευθυνών.
Δυστυχώς οι διαφωνίες, οι αντιπαραθέσεις και οι προκλήσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δε σταματούν ποτέ και ξεκινούν σχεδόν από τότε που η Ελλάδα κέρδισε την ανεξαρτησία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1832, με την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Τα περιστατικά πολλά. Όμως υπάρχουν κάποια πιο «βαριά» και άσχημα, τα οποία έχουν συμβεί στο παρελθόν και τα οποία πάντα, μα πάντα, αφήνουν μία πικρή στενοχώρια και ένα μεγάλο παράπονο στις καρδιές και στις ψυχές μας. Αυτά σίγουρα έχουν αφήσει το ανεξίτηλο χνάρι τους στο ρου της ιστορίας μας.
Ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε κάποια από αυτά:
- Την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974
- Τη ηρωική φράση «Βυθίσατε το Χόρα» του Α. Παπανδρεόυ , το 1976, όντας στην αξιωματική αντιπολίτευση. Η φράση αυτή λέγεται ότι ήταν ο βασικός λόγος αποχώρησης του ερευνητικού πλοίου «Χόρα» από το Αιγαίο μας.
- Το 1987, το περιστατικό με το Sismik, εξαιτίας του οποίου παραλίγο θα ξεκινούσε πόλεμος μεταξύ των 2 κρατών.
- Το 1996, όπου ξέσπασε η γνωστή σε όλους κρίση των Ιμίων. Τότε υπήρξε ένοπλη αμφισβήτηση της Ελληνικής θαλάσσιας κυριαρχίας από την Τουρκία και τότε δυστυχώς χάθηκαν και ανθρώπινες ζωές.
- Το 2016 με την αποτυχημένη προσπάθεια πραξικοπήματος εναντίον του «Σουλτάνου», η Ελλάδα κατηγορήθηκε ότι δέχτηκε.
- Μάρτιος- Απρίλιος 2020: Πάνω από 26.000 πρόσφυγες επιχείρησε να μας στείλει η Τουρκία μέσω του Έβρου.
- Ιούλιος 2020: Η Ισλαμοποίηση της Αγίας Σοφίας, του λίκνου – συμβόλου του Χριστιανισμού, ενός μνημείου με εμβληματική και ιστορική αξία, θυσιάστηκε στο βωμό της εκδίκησης που θέλει να πάρει ο Σουλτάνος από εμάς. Το ερώτημα είναι βεβαία, εκδίκηση από τί;
- Και τέλος τα πιο πρόσφατα «μπες-βγες» του Τούρκικου ερευνητικού πλοίου «Oruc Reis», τα οποία περισσότερο θα έλεγα ότι θυμίζουν παιδιαρίσματα και πράξεις ανωριμότητας του σουλτάνου και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν πραγματική απειλή για τη χώρα μας.
Τα περιστατικά είναι δυστυχώς πάρα πολλά και χρόνια. Οι σχέσεις των δύο χωρών κάκιστες. Η καλή γειτονία ανύπαρκτη. Από την πλευρά της γείτονα χώρας δεν υπήρξε ποτέ και συνεχίζει να μην υπάρχει πλήρης και ειλικρινής σεβασμός των κανόνων του Δημοσίου Δικαίου. Η αγαπημένη φράση του εκάστοτε «σουλτάνου» από την επανάσταση του 1821 έως σήμερα είναι: «Τα θέλω όλα επειδή είναι όλα δικά μου…..»
Πολλοί λένε ότι οι πράξεις του εγωπαθή σουλτάνου γίνονται για το θεαθήναι και τις κάνει μοναχά για «εσωτερική κατανάλωση», προσπαθώντας απεγνωσμένα να αποκαταστήσει το όνομα και τη φήμη του και να κερδίσει πάλι την μέχρι στιγμής χαμένη εμπιστοσύνη των Τούρκων στο πρόσωπο του. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι οι πράξεις του γίνονται με σκοπό να κερδίσει κάτι από αυτά που απειλώντας ζητάει από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι λόγοι που οδηγούν τον εκάστοτε Τούρκο Πρόεδρο να παρενοχλήσει ή να απειλήσει τη χώρα μας, ουδόλως με απασχολεί. Αυτό που πρέπει να μας νοιάζει είναι ότι κατά τη διάρκεια των παρενοχλήσεων και των παραβιάσεων που λαμβάνουν χώρα από την πλευρά της Τουρκίας, εναντίον μας , σε κάποιες περιπτώσεις χάνονται άδικα ανθρώπινες ζωές. Χάνονται τα δικά μας παλικάρια, τα δικά μας παιδιά. Χάνονται πόροι, χρήματα και χάνουμε και την ψυχική μας ηρεμία.
Θα συμφωνήσω ότι τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι πολλά. Θα συμφωνήσω, επίσης, ότι κάτι πρέπει να γίνεται κατά διαστήματα είτε για «εσωτερική κατανάλωση», είτε ως μέτρο πίεσης με σκοπό την ικανοποίηση των κατά περίπτωση αιτημάτων. Εντούτοις θεωρώ ότι αρκετά χρόνια κρατεί αυτό το παιχνίδι και υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να επιτύχει μία χώρα τους στόχους της και όχι απαραίτητα παίζοντας κορώνα γράμματα ανθρώπινες ζωές.
Και αν ο Ερντογάν θεωρεί ότι οι ζωές των Τούρκων είναι ένα αναλώσιμο προϊόν, τότε θα έπρεπε να έχει εμπεδώσει ότι οι ζωές και οι ψυχές των Ελλήνων είναι υπέρ πολύτιμες.
Δεν είμαι υπέρμαχος της κατά μέτωπο επίθεσης ή μίας πολεμικής σύρραξης ως επίτευξη λύσης. Πιστεύω όμως ότι ήρθε ο καιρός να σταματήσει ο λύκος να παίζει με το αρνί. Νισάφι πια. Ήρθε η ώρα να βρεθεί επιτέλους μία λύση. Ας παραμεριστούν τα συμφέροντα και ενωμένη η Ευρωπαϊκή Ένωση ας αποφασίσει να τερματίσει τα διπλωματικά «ήξεις αφήξεις…….» και να υπερασπιστεί επιτέλους τα σύνορα της.
Ας σκεφτούν έστω μία φορά τους Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι είναι άνθρωποι και όχι πιόνια της σκακιέρας εξυπηρέτησης πάσης φύσεως συμφερόντων. Αν ήθελαν θα είχαν βρει τη λύση, το ερώτημα όμως είναι θέλουν;
Το μέλλον θα δείξει. Δυστυχώς όμως εμείς είμαστε αυτοί που «περνάμε» και βιώνουμε όλες τις δύσκολες καταστάσεις. Και είναι πολλά τα χτυπήματα.
Ίσως το βυθίσατε το «Oruc Reis», να μην είναι η καλύτερη λύση στα χρόνια προβλήματα της χώρας μας με την Τουρκία, στην παρούσα φάση, όμως σίγουρα υπάρχει λύση. Άραγε δεν μπορούν να την βρουν ή δε θέλουν; Ας ενημερωθούμε έστω, όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες, να μην ανησυχούμε τουλάχιστον.
Νισάφι πια……. Σταματήστε τον. Μπορείτε.
* Αρχιτέκτονας Μηχανικός, MSc, MBA, Προϊσταμένη τμήματος κτιριακών έργων Δήμου Μαλεβιζίου.
