Η αξιοπρέπεια της δημοκρατίας μας αλλά και του λαού της χώρας μας είναι αδιαμφισβήτητη. Αυτό φάνηκε από την άριστη τέλεση της κηδείας του τέως βασιλέως Κωνσταντίνου όπου άριστα συνεργάστηκαν τα μέλη της οικογένειας του και το ελληνικό κράτος χωρίς να συμβεί ουδέν μεμπτόν.
Θα ήθελα τώρα να αναφερθώ σε ορισμένα γεγονότα που έχουν σχέση με την τέως βασιλική οικογένεια, την ψυχανάλυση αλλά και τον Καζαντζάκη μακριά από κάθε μορφή πολιτικής σκοπιμότητας. Ο βασικός παράγοντας στο θέμα μας είναι ένα μέλος της τέως βασιλικής οικογένειας και αυτή είναι η πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη.
Η Μαρία Βοναπάρτη (1882-1962) είναι η τελευταία απόγονος του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Μετά το θάνατο της μητέρας της κατά τη γέννηση της, μεγάλωσε με νταντάδες και τον πατέρα της. Δραπετεύει από τη μελαγχολική παιδική ηλικία γράφοντας και διαβάζοντας. Ήταν παθιασμένη με την ανατομία και ήθελε να γίνει γιατρός αλλά ο λογοτέχνης πατέρας της αρνήθηκε την πρόσβαση της σε σπουδές. Ξεκινά μια κοσμική ζωή το 1905 και το 1906 συναντά το βασιλιά Γεώργιο Α΄ της Ελλάδας και παντρεύεται το γιό του Γεώργιο Β΄ στην Αθήνα στις 12 Σεπτεμβρίου του 1907. Αποκτούν δύο παιδιά αλλά ο γάμος της δεν θα την εμποδίσει να έχει ελεύθερη αγάπη.(είχε εραστή τον πολιτικό Aristide Briand ο οποίος υπηρέτησε ως πρωθυπουργός της Γαλλίας 11 φορές και βραβευμένος με το Νόμπελ ειρήνης αλλά και τον ψυχαναλυτή Rudolph Lowenstein.
Η Μαρία Βοναπάρτη πεπεισμένη ότι πάσχει από ψυχρότητα ανακαλύπτει το 1923 τον S. Freud, ο οποίος δέχεται να αναλάβει την ανάλυση της και πολύ γρήγορα γίνεται στενή φίλη της οικογένειας του και εκπρόσωπος του στο Παρίσι.
Η Μαρία Βοναπάρτη έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ψυχαναλυτικής κοινωνίας του Παρισιού και επιχορηγήθηκε για το πρώτο ψυχαναλυτικό περιοδικό, το Revue Francaise de Psychanalyse το 1927. Όμως πάνω απ΄ όλα μετάφρασε το έργο του S. Freud στα Γαλλικά. Μεταφράζοντας όμως το Souvenir d’ enfance de Leonardo da Vinci (παιδική ανάμνηση του Leonardo da Vinci ) έγινε μεγάλο σκάνδαλο στο βασιλικό περιβάλλον της , τόσο μεγάλο ώστε ο σύζυγος της προσπάθησε να διακόψει τις σχέσεις της με τον S. Freud. Το 1938 χάρη στις διπλωματικές σχέσεις της βοήθησε τον S. Freud και την οικογένεια του να εγκαταλείψουν τη ναζιστική Αυστρία, πληρώνοντας στους ναζί ένα κολοσσιαίο ποσό. Το 1939, λόγω πολέμου, φεύγει με τη βασιλική οικογένεια της για την Κρήτη, την Αλεξάνδρεια και στη νότια Αφρική. Μετά τον πόλεμο επιστρέφει με το ψευδώνυμο “ S. Freud m’ a dit’’ ‘’μου είπε ο S. Freud’’ και αντιτίθεται στη λακανική στροφή που έχει κερδίσει μέρος του ψυχαναλυτικού περιβάλλοντος. Πέθανε το 1962 και είναι θαμμένη στο βασιλικό νεκροταφείο του Τατοϊου εκεί όπου κηδεύτηκε και ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος.
Η Μαρία Βοναπάρτη είχε αναπτύξει φιλική σχέση και με τον Καζαντζάκη προς το τέλος της ζωή του. Διαβάζοντας η Μαρία Βοναπάρτη τα βιβλία του Καζαντζάκη τον επιστέφτηκε και αυτός της αφιέρωσε το βιβλίο του “Τελευταίος Πειρασμός. Η Μαρία Βοναπάρτη, όπως αναφέρει η δεύτερη γυναίκα του, Ελένη Σαμίου, στον “Ασυμβίβαστο “, όταν τον επισκέφτηκε στην Αντίπολη της νότιας Γαλλίας, του δώρισε ένα ντορβά έργα της τα οποία τον επηρέασαν αρκετά. Τα έργα που δώρισε η Μαρία Βοναπάρτη στον Καζαντζάκη βρίσκονται σήμερα στην “Aίθουσα Καζαντζάκη” στο Ιστορικό Μουσείο Ηρακλείου και είναι τα κάτωθι : A _la Memoire de Disparus “, “ De la Mort et des Fleurs “, “ Chronos, Eros, Thanatos “, “ Monologues devant la Vie et la Mort “,” Printemps sur mon jardin “ και άλλα πολλά. Τα βιβλία αυτά αλλά άλλα πολλά ψυχαναλυτικά βιβλία που βρίσκονται στην ανωτέρω αίθουσα φαίνεται ότι επηρέασαν τη γραφή και τα έργα του Καζαντζάκη. Όταν μάλιστα το περιβάλλον δεν είναι ακόμα ώριμο να τις δεχτεί, ιδέες όπως αυτές της ψυχανάλυσης, τότε, το 1955 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος θα ζητήσει από την Εισαγγελία Αθηνών ν’ απαγορευτούν ορισμένα έργα του Καζαντζάκη, ειδικά “ O Τελευταίος Πειρασμός “, γιατί θεωρεί ότι είναι συντεταγμένα από τις εμπνεύσεις του S. Freud. Και εδώ η Μαρία Βοναπάρτη θα παίξει το ρόλο της, μέσω της βασίλισσας της Ελλάδος Φρειδερίκης, να μην πραγματοποιηθεί ποτέ ο αφορισμός του μεγάλου συγγραφέα.
