Αποχαιρετούν τη συνάδελφο και φίλη τους, καθηγητές και προσωπικό του 2ου Γυμνασίου Ηρακλείου, Ροδούλα Σπετσωτάκη.
Το αντίο
Πάγωσε το μυαλό, πέτρωσε η ψυχή μας στο άγγελμα του χαμού σου αγαπημένη μας Διευθύντρια, αγαπημένη μας συναδέλφισσα, αγαπημένη μας φίλη.
Η θλίψη μας απέραντη, ο πόνος μας βαρύς, άφατος. Οι λέξεις φτωχές, αδύναμες, άηχες. Πώς να μιλήσουν για Απουσία; Ο πόνος κατασκευάζει σιωπές …
Μόνο οι σκέψεις, οι θύμησες να διατρέχουν
ματιών το ολόφωτο ζευγάρι
βλεμμάτων πλημμυρίδες αγάπης
χαμόγελων απεραντοσύνη
ολόθερμες, ολόγιομες αγκάλες
καλοσύνη και ευγένεια
ήθος κι αξιοπρέπεια
θάρρος κι ελπίδα
πόνο, καλά κρυμμένο, τραγούδι προστατευτικό…
Η ευχή μας βαθιά, συνειδητή, καθολική: Να ’ταν τ’ αθάνατο νερό, να κινούσαμε γη κι ουρανό, στεριά και θάλασσα, βουνά και κάμπους για να στο φέρναμε, να πιεις, να αναστηθείς… Να ’ρθεις ξανά κοντά μας.
Αγαπημένη μας Ροδούλα, εμείς, οι συνάδελφοί σου από το 2ο Γυμνάσιο, απ’ το σχολείο που υπηρέτησες για τελευταία φορά, σου λέμε πως η θέση που κέρδισες μέσα σε λίγο χρόνο στην καρδιά μας και στην καρδιά των παιδιών μας θα παραμείνει για πάντα δική σου και πως ποτήρι Άρνης με νερό δε θα ακουμπήσουν τα χείλη μας ποτέ.
Έφυγες νέα. Ήταν νωρίς για θάνατο…
Καλό σου ταξίδι
Ο Σύλλογος Καθηγητών και το Προσωπικό
του 2ου Γυμνασίου Ηρακλείου
