γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*
Αλλάζει ο μήνας, αλλάζει κι η διάθεση μας. Ο Φλεβάρης είναι ο πιο γλεντζές, ο πιο μικρός κι ο πιο παράξενος μήνας του χρόνου. Δίκαια λοιπόν έχει εμπνεύσει πολλούς συγγραφείς με τα καμώματά του. Πως πάλι θα γράφε ιστορία ένα σκουλήκι που θα φτάνε να γίνει αρχηγός ολόκληρης χώρας αυτό μόνο ένας Ναπολέων το γνωρίζει…
Το μικρό σκουλήκι, ο Ναπολέων, Σωτήρης Χατζάκης, εικ: Κατερίνα Βερούτσου, εκδ Ελληνοεκδοτική
Ένα μικρό σκουλήκι μεγάλο σαν το δακτυλάκι του μωρού που με αγέρωχο σώμα και περήφανα μάτια κοιτά τον ουρανό, δεν θα μπορούσε παρά να το ονομάσουν οι γονείς του Ναπολέοντα! Κι είχε μεγάλα και φιλόδοξα όνειρα τούτο το μικρό σκουλήκι που ‘θελε να γίνει μεγάλος και τρανός άρχοντας του χωραφιού. Κι ήρθε η στιγμή μια μέρα καλοκαιρινή σαν ξέσπασε φωτιά στο χωράφι που ζούσε ο Ναπολέων, να υψώσει πιο πολύ το ανάστημα του και την φιλοδοξία του. Περπατούσε ώρες πολλές ανάμεσα στα καμένα του χωραφιού ώσπου συνάντησε ένα σκαθάρι και αρχίσανε τα λόγια τα μεγάλα κι οι υποσχέσεις. Κι έγινε το σκαθάρι άλογο και σύντροφος του Ναπολέοντα κι έγινε κι η βροχή σύμμαχος στα όνειρα και τα σχέδιά του πανέξυπνου σκουληκιού. Και έφτασε να γίνει μεγάλος και τρανός στη σκουληκοχώρα τάζοντας και λέγοντας πράγματα που κανένας ποτέ δεν είχε υποσχεθεί στα ταπεινά σκουλήκια. Κι έγιναν φίλοι και συνοδοιπόροι του τα μελίσσια και τα μερμήγκια. Κατάφεραν να ενωθούν όλοι μαζί και να γίνει τρανή η χωραφοχώρα. Ως και τους τζίτζικες που εμποδίζαν τα σχέδιά τους κατάφεραν να κλείσουν στη φυλακή και να σταματήσουν έτσι να παρασύρονται οι νεαροί κάτοικοι του χωραφιού. Τα τραγούδια και τα ποιήματα δημιουργούσαν …εξεγέρσεις κι ο Σκουληκοβασιλιάς δεν το επέτρεπε να συμβεί τέτοιο «κακό» στη χώρα του. Και γίναμε τα πάντα όπως τα είχε ονειρευτεί ο Ναπολέων. Ως και κυβέρνηση ιδρύθηκε μεγάλη, και πόλεις και φυλακές έχτισε και στρατό δημιούργησε κι όλα δουλεύανε σαν τα ρολόγια και τις μηχανές. Μέσα σχεδόν σε ένα χρόνο ίσαμε που ΄ρθε το φθινόπωρο που κανείς δεν είχε υπολογίσει τους γεωργούς. Στην πιο μεγάλη γιορτή που είχε γίνει ποτέ στη χωραφοχώρα με καλεσμένο όλο το απέραντο πια βασίλειο του Ναπολέοντα, εκείνος βγήκε να πει στον λαό του πώς όσο θα ήταν αρχηγός να μην φοβούνται κανένα και τίποτα. Μυρμήγκια, μέλισσες και σκουλήκια αποθέωναν τον αρχηγό τους την ώρα που ένας «σεισμός» κι απρόβλεπτος εχθρός εμφανιζόταν στο χωράφι με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί η σκουληκοχώρα παντελώς….
Μια σύγχρονη υπέροχη ιστορία του Σωτήρη Χατζάκη για το πάθος, την φιλοδοξία και τις υποσχέσεις που συχνά δίνονται από «ανθρώπους εξουσίας» ή και απλούς πολίτες που δεν υπολογίζουν τους αστάθμητους και φυσικούς κινδύνους. Μια ιστορία καλοδουλεμένη γεμάτη ανατροπές και μηνύματα που παροτρύνει τους μικρούς αναγνώστες να κυνηγούν πάντα τα όνειρα και τις επιθυμίες τους αλλά να και σχεδιάζουν καθετί μέχρι και την πιο μικρή του λεπτομέρεια.
Η Ιστορία αυτή έχει ένα πλήρες οργανόγραμμα για την δημιουργία κράτους και ισχυρών που εντυπωσιάζει σαν ιδέα ακόμα κι εμάς τους μεγαλύτερους. Ο μικρός αναγνώστης ή ακροατής συνειδητοποιεί ακριβώς πως μπορεί κάποιος ακόμα και πολύ ταπεινής καταγωγής με σχέδιο, εξυπνάδα και θάρρος να φτάσει πάρα πολύ ψηλά.
Τα «θα» της εξουσίας, των όποιων αρχηγών- βασιλιάδων στη μέγιστη τους ώρα. Αλήθειες , ψέματα και υποσχέσεις. Επίσης δίνεται κι ένα σπουδαίο μάθημα στους μικρούς μας φίλους πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα και πως η δύναμη της φύσης, και των πιο ισχυρών του κόσμου (στην ιστορία ,το αλέτρι) μπορούν με μια τους μόνο κίνηση να γκρεμίσουν όνειρα, κτίρια, ότι είναι εφήμερο , ακόμα ίσως και ζωές…
Τοι βιβλίο είναι εικονογραφημένο από την Κατερίνα Βρούτσου με το πολύ ιδιαίτερη και αγαπημένο της στυλ και διαβάζεται από παιδιά κάθε ηλικίας. Η ιστορία αυτή μπορεί να δραματοποιηθεί, και να αποτελέσει έναυσμα για πάρα πολλά θέματα μέσα σε μια σχολική τάξη: Δομή της κοινωνίας, ιεραρχία, σχέδια στρατηγικής. ισυ
Ψάξτε το και απολαύστε μια διαφορετική υπέροχη ιστορία και αφεθείτε στην μαγεία της!
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική εδώ: https://ellinoekdotiki.gr/gr/e...
Ένας μήνας σαν όλους τους άλλους, Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου, εικ: Μάρω Αλεξάνδρου, εκδ. Ψυχογιός
Εκεί στην άκρη του ουρανού, υπάρχει ένα μεγάλο χαρούμενο περιβόλι. Παίζουν δώδεκα παιδιά, τα εγγόνια του παππού χρόνου, οι μήνες. Τους αρέσει πολύ το τρέξιμο κι άλλοι τρέχουν με τριάντα κι άλλοι με τριάντα μία ημέρες. Ο παππούς θέλει πάντα μέσα σε ένα χρόνο να έχουν τρέξει συνολικά 365 μέρες. Όταν μια μέρα ο Φλεβάρης, το δεύτερο εγγόνι του, λαβώνεται στο ένα του πόδι, τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν. Δεν μπορεί πια να τρέξει όπως πριν και καταφέρνει να φτάσει μόνο μέχρι την εικοστή όγδοη μέρα του. Οι άλλοι μήνες αρχίζουν τότε να μην τον παίζουν και να το φωνάζουν Κουτσοφλέβαρο. Εκείνος πληγώνεται πολύ και κλείνεται στο σπίτι του παππού. Ο καιρός περνάει και οι άλλοι μήνες αρχίζουν να νοιώθουν στενάχωρα για την συμπεριφορά τους, σαν να μετάνιωσαν για τη σκληρή στάση απέναντι στον αδελφό τους και προσπαθούν να βρουν τρόπο να τον βάλουν ξανά στο παιχνίδι τους. Δύο από τα πιο μεγάλα τους αδέλφια συμφωνούν μεταξύ τους να τρέξουν δυο μέρες παραπάνω κι έτσι ο χρόνος να είναι σωστός και ο Φλεβάρης χαρούμενος. Το γέλιο στον πληγωμένο μήνα επιστρέφει και μαζί του και χίλιες δύο ιδέες για κατασκευές της Αποκριάς. Κι όλοι γέλασαν με τα μασκαρέματα του και θαύμασαν τον χαρταετό που τους έφτιαξε. Η χαρά του Φλεβάρη ήταν τόσο μεγάλη που κατάφερε να τρέξει είκοσι εννιά μέρες τούτη τη φορά και αυτό θα συνέβαινε από τώρα και στο εξής κάθε τέσσερα χρόνια.
Επίκαιρη και πολυαγαπημένη ιστορία της δικής μας Λότης Πέτροβιτς που θυμόμαστε κάθε χρόνο αρχές του Φλεβάρη και «παίζουμε » πολύ με τα παιδιά στα σχολεία. Μια ιστορία με πολύ ζωντανή εικονογράφηση από την Μάρω Αλεξάνδρου. Για παιδιά που είναι λίγο διαφορετικά χωρίς να είναι ούτε καλύτερα ούτε χειρότερα λόγω κάποιου μικρού κινητικού τους προβλήματος. Ίσως μάλιστα να είναι και πιο χαρισματικά. Όμως τα παιδιά έχουν τους δικούς τους νόμους και συμπεριφορές και βλέπουν τα πράγματα απλά, αληθινά και χωρίς να το καταλάβουν μερικές φορές πληγώνουν τα άλλα. Η αθωότητα, η παρόρμηση και η ηλικία τους γνωρίζουμε όλοι πως τα κάνουν να αλλάζουν πολύ γρηγορά διάθεση και συναισθήματα. Έτσι λοιπόν αν και έχουν μαλώσει με τον φίλο τους το παιχνίδι μετρά από λίγο αρχινά ξανά και όλα τα προηγούμενα ξεχνιούνται μονομιάς.
Μια ευκαιρία να μιλήσουμε για τον Κουτσοφλέβαρο, του μήνες όλου του χρόνου και να ασχοληθούμε με τους αριθμούς και τα μαθηματικά γενικότερα. Να αναφερθούμε σε συμπεριφορές που πληγώνουν ή αντίστοιχα δίνουν χαρά, για συναισθήματα και λέξεις που πάντα πρέπει να προσέχουμε πως και γιατί τις λέμε.
Για παιδιά από 4 χρονών.
https://zhtunteanagnostes.blog...
