Παχύσαρκοι είναι το 13% του ενήλικου πληθυσμού παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, το ποσοστό αυτό είναι αυξημένο και εκτιμάται στο 15,5%, ενώ αυξημένο σωματικό βάρος έχει το 32% των Ελλήνων.
Παχυσαρκία είναι η νόσος του ενεργειακού μεταβολισμού, στην οποία υπάρχει παθολογικά αυξημένη συσσώρευση λίπους στο ανθρώπινο σώμα, σε σημείο ώστε να αποτελεί κίνδυνο για την υγεία.
Για το λόγο αυτό, οι ιατρικές δαπάνες για τους παχύσαρκους ασθενείς είναι 6-45% υψηλότερες από τις αντίστοιχες, για τα άτομα με φυσιολογικό βάρος.
Αποτελεσματική λύση στο πρόβλημα δίνει η βαριατρική χειρουργική, ειδικά σε ασθενείς που πάσχουν από Διαβήτη Τύπου 2, καθώς αποδεικνύεται ότι εξοικονομεί δαπάνες από το σύστημα Υγείας, επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα ύφεση του διαβήτη. Υπολογίζεται ότι με τη χειρουργική αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας σε ασθενείς με Διαβήτη Τύπου 2, η εξοικονόμηση φαρμακευτικών και άλλων δαπανών σε μια περίοδο 5 ετών, κυμαίνεται από 505.600 ευρώ – 2,5 εκατ. ευρώ. Το όφελος και η εξοικονόμηση αυτή, μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερη, αν ληφθούν υπόψιν ασθενείς με πολλαπλές συννοσηρότητες της παχυσαρκίας.
Τα στοιχεία αυτά, προκύπτουν από Ελληνική Μελέτη Πρόβλεψης των Οικονομικών Επιπτώσεων της παχυσαρκίας, την οποία παρουσίασαν ο Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Ιατρικής Εταιρείας Παχυσαρκίας (ΕΙΕΠ), Παθολόγος με εξειδίκευση στο Σακχαρώδη Διαβήτη Ευθύμιος Καπάνταης και ο Αναπληρωτής Καθηγητής Χειρουργικής και Πρόεδρος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας Παχυσαρκίας (ΕΧΕΠ) Γεώργιος Σκρουμπής, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα παχυσαρκίας, που έχει οριστεί για τις 4 Μαρτίου.
Οι ειδικοί επεσήμαναν ότι για τον λόγο αυτό, η πρόληψη της νόσου παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και στοχεύει στην παρέμβαση των παραγόντων κινδύνου, ώστε να αποφευχθεί η νόσος στην έγκαιρη διάγνωση και θεραπευτική παρέμβαση, αλλά και σε τρίτο στάδιο, στην αποτροπή της επανάκτησης του βάρους που χάθηκε.
Η Βαριατρική Χειρουργική είναι ασφαλής και συνιστάται ως θεραπευτική επιλογή, για τη νοσογόνο παχυσαρκία από ιατρικούς επιστημονικούς οργανισμούς, σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο.
Βασική στρατηγική αποτελεί η δημιουργία Εθνικής Βάσης Καταγραφής των βαριατρικών επεμβάσεων και ειδικότερα για τους Παχύσαρκους ασθενείς με Διαβήτη Τύπου 2 ούτως, ώστε η δημιουργία ενός στοχευμένου και εξορθολογισμένου Κλειστού Ενοποιημένου Νοσηλίου (ΚΕΝ) να αποδίδεται στα Κέντρα Βαριατρικής χειρουργικής που πληρούν συγκεκριμένες προδιαγραφές πιστοποίησης και λειτουργίας με σκοπό να καταγράφουν και να αξιολογούν τα δεδομένα σύμφωνα με τα όσα ορίζει το Εθνικό Κέντρο Καταγραφής. Με τη λειτουργία ενός Εθνικού Κέντρου Καταγραφής, ο έλεγχος της Πολιτείας κατά τη διάρκεια της εφαρμογής της εν λόγω στρατηγικής θα είναι απρόσκοπτος, διατηρώντας απόλυτη πρόσβαση στα δεδομένα έχοντας τη δυνατότητα παρακολούθησης και προσαρμογής, όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο.
Χωρίς χειρουργείο
Δεδομένου ότι η πρόληψη και η μη χειρουργική αντιμετώπιση αποτελούν σημαντικούς πυλώνες του θέματος της παχυσαρκίας, η εξοικονόμηση που επιτυγχάνεται σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Μελέτης Πρόβλεψης Οικονομικών Επιπτώσεων, είναι δυνατό μέρος της να χρηματοδοτήσει τις δράσεις για την ενημέρωση του κοινού και την κάλυψη απαραίτητων εξόδων που σήμερα δεν καλύπτονται, όπως η παρακολούθηση σε βάθος χρόνου των ασθενών αυτών (χειρουργημένων και μη).
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Παθολόγος με εξειδίκευση στο Σακχαρώδη Διαβήτη, κ. Ευθύμιος Καπάνταης, Γενικός Γραμματέας της ΕΙΕΠ: «Η παχυσαρκία είναι χρόνια νόσος και ως εκ τούτου θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με επιστημονική και κυρίως, ιατρική προσέγγιση. Με τη συστράτευση και συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων επαγγελματιών υγείας, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να διαχειριστούμε αυτή τη μάστιγα της εποχής μας τόσο σε επίπεδο πρόληψης όσο και θεραπείας».
Από την πλευρά του, ο Αναπληρωτής Καθηγητής Χειρουργικής, κ. Γεώργιος Σκρουμπής, Πρόεδρος ΕΧΕΠ ανέφερε: «Έχοντας πάντοτε στο επίκεντρο, τη βέλτιστη διαχείριση και αντιμετώπιση των παχύσαρκων ασθενών που πάσχουν από συννοσηρότητες, όπως ο Διαβήτης Τύπου 2, είναι πολύ σημαντικό τόσο η ιατρική κοινότητα, όσο και το Υπουργείο Υγείας να λάβουν υπόψιν τα οφέλη της βαριατρικής χειρουργικής, καθώς και την εφαρμογή της σε μεγαλύτερο αριθμό πασχόντων, προκειμένου να επιτυγχάνεται η βελτίωση της ποιότητας ζωής και η εξοικονόμηση κόστους».
