Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!

Μαρία Λιονάκη
Μαρία Λιονάκη

Η ζωή τρία γράμματα. Εύκολη λέξη, δύσκολη, απρόβλεπτη γενικά η ζωή. Μ’ αυτά τα τρία γράμματα θα γράψεις βιβλίο. Το βιβλίο της ζωής σου.

της Μαρίας Λιονάκη

Όλοι έκαναν την άσκηση σωστά στην κατάμεστη αίθουσα του γυμναστηρίου. Σαν έτοιμοι από καιρό, σα θαρραλέοι. Και ο γυμναστής έδινε  σωστά τα παραγγέλματα. Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος κι αυτός.  Τώρα θα γυμνάσουμε τον τρικέφαλο, απ’ ό,τι θυμάμαι είπε. Θα κάνουμε τις εξής ασκήσεις, με την εξής σειρά. Κάμψεις χεριών από τους αγκώνες, με σταθερούς αγκώνες,   με βαράκια πίσω από το κεφάλι,push ups  με κλειστά χέρια  και βυθίσεις από ένα ψηλό, σταθερό  σημείο. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα step, τα ειδικά  σκληρά αφρολέξ που υπάρχουν πίσω, δυο μαζί βαράκια, την εξέδρα εδώ μπροστά ή ό,τι άλλο θέλετε. Προσέξετε όμως  οι παλάμες σας να είναι ευθεία, να βλέπουν μπροστά στις βυθίσεις για να μην τραυματιστείτε.  Αυτά είπε  ο γυμναστής, ως είθισται  και έβαλε στο cd να παίζει ένα  ξένο  τραγούδι. Ξένο με το ρόλο που καλούνταν να παίξει. Η ζεστή, αισθησιακή  φωνή του ταλαντούχου ερμηνευτή  ξεχύθηκε από το ηχηρό, ομιλητικό μηχάνημα που δε γυμνάζονταν,  αλλά αποκρυσταλλωμένα,   προκλητικά αδιαφορούσε .  Που δέσποζε  πάνω στο ξύλινο τραπεζάκι με απόλυτη επίγνωση της αξίας και της χρησιμότητάς του.  Οι νότες, σταγόνες βροχής, άλλοτε πιο πυκνής κι άλλοτε καταιγίδας,  πουλιά που ταξίδευαν πάνω από βουνά κι ακρογιαλιές κόντρα, άλλοτε  σε  ούριο κι άλλοτε σε  θυελλώδη άνεμο, καθρεφτίστηκαν στον απέναντι  καθρέπτη και  ίσιωσαν λίγο το μαλλί με τα δάχτυλα, να μην εμφανιστούν ατημέλητες μπροστά σε τόσο  κόσμο.   Αγκάλιασαν   με ερωτισμό και αναίδεια   το σφριγηλό γυναικείο  κορμί της αφίσας στον τοίχο,  που εικόνιζε μια   θεά  Αφροδίτη, με καλοσχηματισμένα χέρια, πόδια, γοφούς, με σφριγηλό, εντυπωσιακό  σώμα και εξίσου  εντυπωσιακή, αθλητική περιβολή και τέλος αγκάλιασαν με λιγότερο ερωτισμό και λιγότερη αναίδεια τα σώματα των υπολοίπων, κοινών θνητών που γυμνάζονταν.

Τώρα γιατί εγώ βρέθηκα  σε αυτήν την αίθουσα, αυτήν την ώρα γυμναστικής, μετά από τόσο σαφείς οδηγίες του γυμναστή   να κάνω  μόνη μου  κάτι διαφορετικό απ’ τους υπόλοιπους , βυθίσεις από ψηλό, σταθερό σημείο, όποιο θέλω, ενώ όλοι οι άλλοι έκαναν push ups  με κλειστούς αγκώνες είναι κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω, να  σας το πω. Όσο κι αν σας αγαπώ. Είναι κάτι που προκαλεί τον αιφνιδιασμό μου, το  πιο αυθόρμητο, πηγαίο γέλιο μου κάθε φορά που συμβαίνει,  καθώς   έχει  συμβεί αρκετές φορές  απρόβλεπτα,  με αντίστοιχο τρόπο   στο παρελθόν. Φορές που η ανάμνησή τους φέρνει αμηχανία στην παθούσα και   γέλια στους μη παθόντες.  Φορές  που η συγκροτημένη, συνετή, σοβαρή  ενήλικη έχει πάει περίπατο και αλωνίζει ένα σκανδαλιάρικο, αθώο, αυθόρμητο, καθόλου συγκεντρωμένο  παιδάκι…

Ήταν θυμάμαι μέρα καλοκαιρινή. Σούρουπο. Ο ήλιος  ζηλευτός, σαν παιδικά μαγουλάκια ροδαλός, κινούνταν στη συνηθισμένη του διαδρομή  στον ουρανό για να δύσει.   Στη συνηθισμένη του  διαδρομή   κινούνταν και το αυτοκίνητο   επιστρέφοντας από τα Χανιά. Με γερμένο κάθισμα και καθόλου ζηλευτή   ζωντάνια  η παθούσα είχε δύσει το κάθισμα και λαγοκοιμόταν.   Κάποια στιγμή  σε ένα διάλειμμα του φυσικού τοπίου και του ύπνου της ξεπροβάλλει ο όγκος,  το περίγραμμα μεγάλου οικοδομήματος, στο πλάι του δρόμου… Σ’ αυτό  το σημείο η  παθούσα, ακροβατώντας μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, κάνει  το σταυρό της,  δείχνοντας πρωτοφανή θρησκευτικό  ζήλο,  αιφνιδιάζοντας αγίους και μη. Καθώς δεν επρόκειτο για εκκλησία, αλλά για γνωστό τυροκομείο της περιοχής!!

Η ζωή τρία γράμματα. Εύκολη λέξη, δύσκολη, απρόβλεπτη  γενικά η ζωή. Μ’ αυτά τα τρία γράμματα θα γράψεις βιβλίο. Το βιβλίο της ζωής σου. Με ευανάγνωστα γράμματα, ξεκάθαρα είναι γραμμένες οι πράξεις, τα γεγονότα, οι δράσεις που σε αφορούν. Δυσανάγνωστες, δυσνόητες, κακογραμμένες, μισοσβησμένες είναι οι σελίδες που αφορούν τις σκέψεις,  τα συναισθήματα, κάποιες συμπεριφορές σου. Απροσχεδίαστες, απρόβλεπτες.  Που σε κάνουν να ειρωνεύεσαι τον εαυτό σου, να αυτοσαρκάζεσαι, να γελάς.  Κάποτε ήσουν παιδί. Με ξεγνοιασιά,  αθωότητα, μπόλικη χαρά.  Τότε νόμιζες ότι εσύ δεν ξέρεις πολλά, ενώ οι μεγάλοι τα ξέρουν όλα. Τώρα πια μεγάλωσες. Μεγάλωσες και έμαθες. Μαθήματα πολλά και λογιών, λογιών. Πολλές οι γνώσεις, δύσκολη η χαρά, λίγη η ξεγνοιασιά κι ο αυθορμητισμός σου. Που έρχεται κάποιες φορές ακάλεστος.  Τώρα πια δε νομίζεις. Είσαι σίγουρος. Τα παιδιά τα ξέρουν όλα. Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…

  

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ