Του ΚΩΣΤΗ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ
Για τη Δημοκρατία, έχουν γραφτεί ανά τους αιώνες τόσα πολλά ευφυολογήματα που πραγματικά την απαλλάσσουν από την υποχρέωσή της να απολογηθεί στους αρνητές της, ακόμη και στους χαλεπούς καιρούς μας, που ο κόσμος ξανακτίζεται από την αρχή.
Και επειδή αυτή, μπορεί να είναι το χειρότερο πολίτευμα με εξαίρεση όλα τ’ άλλα, γι’ αυτό ενίοτε, έχει την ανάγκη από την εξ αποκαλύψεως επικουρία σε αλήθειες από έκτακτους γκουρού, ποιας άλλης άραγε Αξίας, πέραν από εκείνης της Δικαιοσύνης και της Νεμέσεως; Όπως περίπου, όταν ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης εμφανιζόταν μέσα από στροβίλους αέρα στους έκπληκτους Ισραηλίτες όταν χάνανε το δρόμο προς τη γη της επαγγελίας Χαναάν.
Προφανώς, οι συνδικαλιστές της διακριτής εξουσίας της Θέμιδας στη Δημοκρατία, έχουν την υποχρέωση και την αποστολή ως μόνιμοι συνομιλητές με την Άκτιστη και ιδεατή χώρα του Δικαίου, να κολάζουν την εκτελεστική εξουσία όταν εκείνη παρασπονδεί. Να εμφανίζονται κι εκείνοι μέσα από στροβίλους αέρα όπως ο Γιαχβέ. Ασφαλώς και στη Δημοκρατία είναι ανεκτός και επιβεβλημένος ο πλουραλισμός των απόψεων. Ειδικά όταν είσαι θεσμικός εταίρος, είναι απαραίτητο να το πράττεις. Και εκείνοι το πράττουν, τόσο ανεξάρτητα και τόσο αυτόνομα, που δεν γίνονται διόλου ουρά, ούτε χάντρες στο κομπολόι και ιδεολογικοί καθοδηγητές μιας ταπεινής αντιπολίτευσης που ομοθυμαδόν αντί να διευκολύνει την εξάλειψη της φονικής πανδημίας, γίνεται ηθική και πραγματική αυτουργός στην εξάπλωσή της. Όχι δεν τα κάνει όλα αυτά δίκην εργολαβίας η Ένωση. Δεν ρίχνει νερό στο μύλο του λαϊκισμού που σαρώνει τούτες τις τραγικές για τη χώρα μέρες. Όχι δεν ρίχνει άθελά της λάδι στη φωτιά. Μακριά από εκείνους. Για τους συνδικαλιστές σειράς των δικαστών και εισαγγελέων, οι τύποι είναι υπεράνω μιας έκτακτης Ανάγκης που επιβάλλει μια πρωτόγνωρη παγκόσμια υγειονομική κρίση που επιβάλλει συνθήκες αόρατου πολέμου που ξεκληρίζει καθημερινά δεκάδες συμπολίτες μας. Για τους γκουρού της εξ αποκαλύψεως ερμηνείας του Δικαίου, το Σύνταγμα, είναι υπεράνω της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Προφανώς οι γραφικοί συντάκτες της ανακοίνωσης, ονειρεύονται μάλλον μια χώρα, μια Ελλάδα, που το Σύνταγμα της θα εφαρμόζεται μόνο στα νεκροταφεία.
Η πρωτοφανής ανακοίνωση του υπέρτατου θεσμικού μορφώματος της ελληνικής Δικαιοσύνης, δείχνει την παρακμή που σαρώνει αυτά που μέχρι σήμερα θεωρούνταν ανέγγιχτα σύμβολα και Παλλάδια του ελληνικού κράτους. Η ένωση δικαστών και εισαγγελέων με την προκλητική της ανακοίνωση γίνεται ηθικός αυτουργός εξάπλωσης και διασποράς του θανάτου στη χώρα μας. Είναι υπόλογη και υπαίτια για ενδεχόμενη πληθώρα μεταγενέστερων θανάτων ένεκα κορωνοϊου. Αποκαλύπτει ένα τραγικό και οδυνηρό κατήφορο της ηγεσίας των εκφραστών της απονομής της ελληνικής δικαιοσύνης σε καιρούς έκτακτης εθνικής ανάγκης. Είναι λυπηρό, οδυνηρό η παρακμή, που ας ευχηθούμε να μην εκφράζει το σύνολο των Ελλήνων δικαστών και εισαγγελέων, πέραν των ατυχών δικαστοπατέρων της, να κηλιδώνει, να υπονομεύει ακόμη και τον αγώνα των Ελλήνων για την ίδια τους τη ζωή, την αναπνοή τους, την επιβίωσή τους. Το λέει κι ο σοφός λαός μας πιο παραστατικά για όλους αυτούς τους «δήθεν» που καμώνονται τις ιερές αγελάδες και αυτοπεριβάλλονται από την τεχνητή αχλή μιας θεσμικής κορωνίδας του έθνους: Όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού τόσο πιο πολύ φαίνονται τα οπίσθιά της...
