Του Γρηγόρη Αλ. Πασπάτη
Φτάσαμε στην τελική ευθεία για να επιλέξουμε ποιος θα είναι ο επόμενος Δήμαρχος του Ηρακλείου. Παρά τις πολλές και αξιόλογες υποψηφιότητες, οι δυο μονομάχοι είναι οι ίδιοι με το 2014: Βασίλης Λαμπρινός και Γιάννης Κουράκης.
Αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι οι ίδιοι. Αμφότεροι έχουν αλλάξει τα τελευταία πέντε χρόνια.
Ο Βασίλης Λαμπρινός είναι πλέον πιο έμπειρος πολιτικά: διαχειρίστηκε εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις και βγήκε νικητής. Κατάφερε να κρατήσει τη “Δύναμη Πολιτών” ενωμένη και κοντά στα ποσοστά που είχε στον πρώτο γύρο του 2014, παρά το γεγονός ότι φέτος δεν είχε την στήριξη κομμάτων και παρά τον ανελέητο πόλεμο που δέχτηκε από γνωστά συστήματα της πόλης.
Κυρίως, κατάφερε να κρατήσει σταθερά το τιμόνι του Δήμου Ηρακλείου μέσα στη χειρότερη πενταετία που έχει περάσει η χώρα εδώ και πολλές δεκαετίες: σε συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής κρίσης ο Δήμος Ηρακλείου όχι μόνο παρέμεινε όρθιος, όχι μόνο παρήγαγε σημαντικό έργο, αλλά είναι σήμερα ο πιο νοικοκυρεμένος, ισχυρός και οργανωμένος δήμος σε όλη την Ελλάδα!
Όλα τα παραπάνω τα πέτυχαν ο Δήμαρχος Ηρακλείου και η ομάδα του, χωρίς να συμβιβάσουν ούτε στιγμή τις αρχές και τις αξίες τους, χωρίς να διστάσουν να συγκρουστούν με παλαιοκομματικές νοοτροπίες και κατεστημένα συμφέροντα και χωρίς να κάνουν εξαιρέσεις: όλοι οι δημότες είχαν από την παρούσα δημοτική αρχή την ίδια, δίκαιη, αντιμετώπιση.
Ο Βασίλης Λαμπρινός, το 2014, ήταν η ελπίδα για να αλλάξει σελίδα το Ηράκλειο.
Το 2019 είναι ο έντιμος ηγέτης που χρειάζεται η πόλη, για μην γυρίσει στο παρελθόν και να συνεχίσει να προχωρά μπροστά.
Το ενδιαφέρον, εν προκειμένω, είναι ότι και ο Γιάννης Κουράκης προσπαθεί να πείσει ότι έχει αλλάξει. Ουσιαστικά, ακολουθώντας τις συμβουλές των επικοινωνιολόγων του, αντιγράφει το Βασίλη Λαμπρινό.
Όσο φιλότιμα όμως κι αν προσπαθεί, η μόνη ουσιαστική αλλαγή στην περίπτωσή του είναι επικοινωνιακή. Ένα τρικ που δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια: ο Γιάννης Κουράκης εκπροσωπεί το παρελθόν. Φάνηκε στην άκρατη παροχολογία με την οποία κινήθηκε προεκλογικά (θυμίζοντας εκείνο το «Τσοβόλα δώστα όλα»), φάνηκε και στον τρόπο που κινήθηκαν οι μιντιακοί μηχανισμοί που τον στηρίζουν.
Ο Γιάννης Κουράκης προέρχεται από έναν διαφορετικό, ξεπερασμένο πολιτικό κόσμο, μέσα στον οποίο πολιτεύτηκε όλη του τη ζωή.
Αντίθετα ο Βασίλης Λαμπρινός προέρχεται από έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο: αυτόν της ισονομίας, της αδιαπραγμάτευτης ανεξαρτησίας, της ειλικρίνειας, των λίγων λόγων και της σκληρής, αθόρυβης δουλειάς.
Την Κυριακή ψηφίζουμε σε ποιον από τους δύο κόσμους θέλουμε να ανήκει το Ηράκλειο. Ψηφίζουμε, εν τέλει, ποιος θέλουμε να διοικεί τον Δήμο: Οι δημότες, μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους, ή τα συστήματα μέσω των εκλεκτών τους;
Θέλω να πιστεύω ότι η απάντηση είναι εύκολη και προφανής.
Υ.Γ. Ευχαριστώ από την καρδιά μου όσες και όσους με τίμησαν με την ψήφο τους. Αλλά η δουλειά δεν έχει τελειώσει. Έχουμε μπροστά μας ακόμα μια Κυριακή. Η αποχή δεν είναι επιλογή – είναι ψήφος στο χθες!
