Καλές διακοπές και μαλώνετε...μετά!

Μαρία Λιονάκη
Μαρία Λιονάκη

-Οι διακοπές δε θέλουν γκρίνια και καβγάδες. Θέλουν συνεννόηση και όμορφη παρέα, συντροφιά!

της Μαρίας Λιονάκη

Αυτοκίνητο θαλασσί, με τον ουρανό και τη θάλασσα ασορτί, αγορασμένο με δόσεις, φορτωμένο πολύ, λαχανιασμένο, μαρσάρει, αναπνέει με δόσεις στη ζέστη, τρέχει προς το άγνωστο στην εθνική… ημέρα θερινή. Αυγουστιάτικη. Στα καπούλια του ένας άντρας και μια γυναίκα… ασορτί; Θα δείξει! Σίγουρα εκδρομικοί! Βερμούδα και χρωματιστό μπλουζάκι, στυλ πάμε Χαβάη αυτός,floral φόρεμα, αεράτο, δροσερό, πρωινό αυτή. Eνα πρωινό η Παναγιά μου θα έρθει να με βρει στην ακρογιαλιά…(μαρσάρει στο ραδιόφωνο η φωνή, λίγο πριν η floral ακουστεί)

-Τα λουλούδια τα πότισες;

-Τα πότισα!

-Όλα… και το βασιλικό;

-Λες να τα πότιζα όλα, γεράνια, κατιφέδες, γιασεμιά, λεβάντα και γαριφαλιά και να άφηνα το βασιλικό; Για τ’ άλλα δε νοιάζεσαι, δε ρωτάς;

-Θέλει περισσότερη φροντίδα, πολύ νερό ο βασιλικός. Ζηλεύεις;

-(Μαρσάρει, κάτι πάει να πει για το ποιος θέλει φροντίδα, αλλά δε μιλά). Όχι… δηλαδή ναι, τον πότισα κι αυτόν, βασιλικέ μου!

-Έδωσες στη γειτόνισσα τη Γιασεμώ, μην τύχει κάτι, κλειδιά;

-Της χτύπησα, αλλά δεν απάντησε, λαϊκή θα είχε πάει.

-Ξέρεις πότε πηγαίνει λαϊκή η γειτόνισσα;

-Ζηλεύεις;

-Πού πάμε;

-Ανατολικά!

-Ανατολικά είναι ο Μακρύ γιαλός, η Παχιά άμμος, (ονόματα σαν ινδικά) ο ΄Αγιος Νικόλαος, η Ιεράπετρα, η Σητεία, η Ελούντα…

-(Ναι κάνε χαρά! ) Είπαμε είναι έκπληξη… Χαλάρωσε, γείρε στο κάθισμα χαρά μου κι αποκοιμήσου…

-Ξέρεις εσύ, γιατί δεν ήθελε να έρθει η Χαρούλα μαζί μας;

-Είκοσι πέντε χρονών είναι η Χαρούλα, έχει τις δικές της παρέες, θα είναι μια χαρά!

-Σκουπίδια πέταξες, συσκευές έλεγξες, το θερμοσίφωνο το έκλεισες;

-Πες μου στο Θεό σου πώς φαντάστηκες πως άναψα θερμοσίφωνο καλοκαιριάτικα… Ηρέμησε, όλα κλειστά!

-Για όλα σε έχω ικανό εσένα! Δεν ξέρεις πόσα τράβηξε η Φωφώ όταν εξεράγη το θερμοσίφωνό της που το ξέχασε… Τα φόρτωσες όλα;

-(Εγώ να δω πότε θα εκραγώ). Τα έκλεισα, τα φόρτωσα, όλα καλά! Διακοπές πάμε, νεύρα, υπερένταση γιατί έχεις;

-Επειδή αναλογίζομαι με ποια παρέα κανόνισες να πάμε. Θυμάσαι πέρυσι; Οκτώ συνάντηση για πρωινό, μετά θάλασσα, αυστηρά δύο μεσημεριανό και δέκα πάμε για ύπνο Κατερίνα, πάμε ν’ αλλάξουμε ζωή… Διακοπές ήταν αυτό, ή για αντιβίωση συνταγή; Κι οι καρέκλες στη θάλασσα κολλητά, δυο ομπρέλες δεμένες, τέσσερις καρέκλες παρατεταγμένες, σε απόσταση αναπνοής, μες στη ζέστη, να μην μπορεί, να κάνει ο ένας λίγο δεξιά, λίγο αριστερά… Να χτυπά το τηλέφωνο του άλλου, εσύ να απαντάς. Να μην μπορείς να συγκεντρωθείς να διαβάσεις βιβλίο.

-Μα φυσούσε αέρας, γι’ αυτό τις είχαμε δέσει. Κι οι άνθρωποι είναι μια χαρά! Εξάλλου θα μπορούσες να καθίσεις στο δωμάτιο, αν κάπου δεν ήθελες να ακολουθήσεις. Κανείς δε σε υποχρέωσε.

-Ναι, πες με παράξενη τώρα! Οι διακοπές δε θέλουν καταπίεση.

-Οι διακοπές δε θέλουν γκρίνια και καβγάδες. Θέλουν συνεννόηση και όμορφη παρέα, συντροφιά! Καλή διάθεση, αστεία, πειράγματα, τη χαμένη παιδικότητα κι ανεμελιά. Ρεμβασμό, αυθορμητισμό, βήματα στην άμμο, με τον ήλιο να φλερτάρει τη θάλασσα, τη θάλασσα να λειαίνει τα βράχια. Με το βασιλικό στις αυλές να μοσχοβολά. Θέλουν ονείρατα, παραμύθια, ηλιοβασιλέματα, θετική αύρα, ματιές όλο φλόγα, πόθους που ανατέλλουν… Να φαντάζεσαι πως όλα είναι δυνατά! Να σαλπάρεις με τα πανιά της ψυχής σου ανοιχτά…

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ