Μήπως πρέπει άμεσα ν΄ αλλάξει ο νόμος;

Δημήτρης Μιμής
Δημήτρης Μιμής

Πάντα η κοινωνία, μετά την εμφάνιση  τέτοιων καταγγελιών, ζητά την τιμωρία των δραστών.

Του Δημήτρη Μιμή
 

Σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον πολλαπλασιασμό ηχηρών υποθέσεων σεξουαλικής βίας γυναικών και  κυρίως με την υπόθεση σεξουαλικής βίας ανήλικων παιδιών,  από γνωστό  σκηνοθέτη και ηθοποιό. 

Για να μην επαναληφτούν τέτοια νοσηρά  φαινόμενα στο εξής θα πρέπει να τεθεί μια σαφή και ξεκάθαρη απαγόρευση  απέναντι σ΄ αυτές τις πράξεις και νομίζω ότι θα πρέπει να αλλάξει ο  σχετικός νόμος που διέπει τις καταστάσεις αυτές. 

Μετά την  καταγγελία της Μπεκατώρου,  άνοιξε ο  δρόμος και άλλων καταγγελιών παθόντων, αλλά δειλά -δειλά  παρουσιάζονται και εκείνοι οι όποιοι μαρτυρούν ότι  γνώριζαν τι συνέβαινε στον καλλιτεχνικό χώρο και  δεν μιλούσαν. Τι κρατούσε το στόμα όλων αυτών κλειστό   και μετά από χρόνια έρχονται  σήμερα  γεμάτο ενοχές να επιβεβαιώσουν αυτή την κατάσταση; 

Καταλαβαίνω ότι για τους παθόντες η αποκάλυψη ενός τέτοιου εγκλήματος είναι κάτι σοβαρό.  Το τραύμα είναι  τόσο βαρύ που δεν σβήνει από τη μνήμη. Καταχωνιάζεται στο ασυνείδητο και μόνο μέσα στα εφιαλτικά όνειρα και αναμνήσεις ζει. Η αποκάλυψη είναι τόσο τραυματική που το άτομο που έχει ζήσει μια τέτοια εμπειρία, ξαναζεί για δεύτερη φορά  τον τραυματισμό της πρώτης. Ο φόβος αυτός κρατά τα άτομα μακριά από την άμεση αποκάλυψη των.   Η  αποκάλυψη λειτουργεί ως επανάληψη της   τραυματικός εμπειρίας, κάτι πολύ οδυνηρό για τον παθόντα.  Όλα αυτά τα γράφω όχι για να δικαιολογήσω του παθόντες για την καθυστέρηση τους αλλά για να πείσω αυτούς που γνωρίζουν καταστάσεις εκμετάλλευσης κυρίως  ανηλίκων ατόμων να μαρτυρήσουν αυτά που γνωρίζουν. Ας μην είναι οι ενοχές τους μονάχα που θα βοηθήσουν να συμπεριφερθούν έτσι αλλά να είναι ο ανθρωπισμός και ο πολιτισμός τους.  

Πάντα η κοινωνία, μετά την εμφάνιση  τέτοιων καταγγελιών, ζητά την τιμωρία των δραστών. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι σοβαρότερα γιατί εκεί που εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας,  εκεί όπου βρίσκεται κάποιος θαυμασμός προς τους εκπαιδευτές τους, εκεί που υπάρχει οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, εκεί υπάρχει και η εκμετάλλευση. Σήμερα επί τέλους η κοινωνία μας ζητά την αυστηρή τιμωρία για τα σεξουαλικά εγκλήματα. Θα έλεγα όμως να υπάρξει μια καλύτερη εξυπηρέτηση των θυμάτων. Το ζήτημα είναι ένα κοινωνικό ζήτημα και εμείς  στα λόγια των παιδιών πρέπει να δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή γιατί τα λόγια τους είναι αξιόπιστα. 

Γιατί όμως τώρα αυτά τα φαινόμενα εμφανίζονται και μάλιστα στο καλλιτεχνικό χώρο; Απλά γιατί ήταν ανέγγιχτα, γιατί η κοινωνία τα δικαιολογεί στο χώρο αυτό, γιατί τα θεωρεί δεδομένα στους καλλιτέχνες. Ο χώρος αυτός είναι γυαλιστερός, ωραίος, και δεν μπορεί κανείς να φανταστεί  ότι, στο εσωτερικό του μπορεί να συναντήσεις τον τρόμο. Στο σημείο αυτό θα έλεγα ότι ο καλλιτεχνικός χώρος έχοντας εκμεταλλευτεί τη θέση εξουσίας τους, περιφρονεί τους άλλους, όλους εκείνους που είναι κάτω απ΄ αυτούς αλλά και επειδή είναι μέρος των ελίτ. 

Απ΄ ότι φαίνεται, η περίπτωση του Λιγνάδη είναι σοβαρή και έχει πάρει και πολιτικές διαστάσεις. Όμως υπάρχει και ένα άλλο θέμα. Είναι αυτό, εκείνων που ενώ γνώριζαν δεν μιλούσαν γιατί δεν ήθελαν να ενοχλήσουν. Κατά τη γνώμη μου και αυτοί που σιωπούν είναι συνυπεύθυνοι.  Αν είναι να γνωρίζουν κάτι ας το αποκαλύψουν τώρα γιατί όταν τα παιδιά εκτίθενται σε διαταραγμένες σεξουαλικές πρακτικές, όπως στην πορνογραφία ή στην σεξουαλικότητα των ενηλίκων, είναι πιθανόν να γίνουν θύματα ή τα ίδια δράστες  σεξουαλικών πράξεων. 

Μα τι είναι αυτά που ζούμε. Μήπως είναι μια σεξουαλική απελευθέρωση που τη ζούμε χωρίς να το έχουμε καταλάβει; Όλα αυτά μου θυμίζουν το γνωστό σύνθημα  « απαγορεύεται η απαγόρευση », όπου μια ολόκληρη γενιά, αυτή της δεκαετίας του ΄70, είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα ταμπού και οδοφράγματα  και να οδηγήσει την κοινωνία στην απελευθέρωση των επιθυμιών, δημιουργώντας ένα επαναστατικό δυναμικό. Μάλιστα μεγάλα ονόματα της προοδευτικής νοημοσύνης στην Ευρώπη, δεν δίστασαν την εποχή εκείνη να στηρίξουν τους φυλακισμένους παιδεραστές. Έκτοτε όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει και η παιδεραστία αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο πολύ πιο αυστηρά. 

Τα μέτρα για την σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων πρέπει να γίνουν ακόμα πιο αυστηρά σήμερα. Πρέπει να υπάρξει μια μεταρρύθμιση των θεσμών σε βάθος. Όλες οι καταγγελίες που παρουσιάζονται σήμερα να μην απενεργοποιούνται όταν περνά ο χρόνος του εγκλήματος του πρώτου θύματος, για το πρόσωπο εκείνο που καταγγέλλεται αν αυτό έχει διαπράξει και άλλα σεξουαλικά εγκλήματα σήμερα σε άλλο πρόσωπο. Αυτό θα δώσει   τη δυνατότητα ο δράστης να διώκεται για πολλά χρόνια και θα βοηθήσει τα αδικήματα αυτά να γίνουν σχεδόν ακατάλληλα για τους βιαστές.        


 

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ