Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Μετράμε αντίστροφα για την σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα. Το ομολογούν όλοι ανοιχτά, αλλά λένε «θα δούμε», «θα μας πουν οι ειδικοί», «θέλει ακόμη προσοχή». Δεν λέω καλά κάνουν και μας κρατούν αυτές τις μέρες ακόμη στην καραντίνα, αλλά όλοι ξέρουν ότι πρέπει επειγόντως να επιστρέψουμε στην προτεραία κατάσταση, όσο αυτό είναι δυνατόν.
Κι επειδή τα δύσκολα είναι μπροστά μας- και να ξέρετε ότι θα μας απασχολήσουν έντονα και επί μακρόν- πρέπει τώρα να σκεφτούμε κι ορισμένα καλά που έφερε αυτός ο ιός, για τον οποίο εάν σκεφτούμε με όρους θρησκευτικούς ήταν κι αυτός …κατασκεύασμα του Θεού. Πραγματικά τώρα δικαιούμαστε να σκεφτούμε κάνοντας ένα ταμείο ότι ο ιός μας έφερε πιο κοντά, σμίξανε οικογένειες (εντάξει θα..χωρίσουν κι αυτοί που πρέπει, αλλά τι να κάνουμε τώρα), οι πόλεις έγιναν πιο ανθρώπινες, οι δρόμοι μετετράπησαν σε ποδηλατόδρομους, τροχαία δεν έχουμε πια, η φύση ηρέμησε, το πετρέλαιο έπεσε, ο κόσμος απέκτησε άλλους ρυθμούς- ως και οι πόλεμοι σταμάτησαν!
Και πολλά άλλα θα μπορούσαμε να λέμε, αλλά θα μου επιτρέψετε να σταθώ σε μια ευτυχή για την Ελλάδα συγκυρία που θυμίζει το 1913-14.. Ο κορωνοϊός στάθηκε η αιτία να γλιτώσει η Ελλάδα ένα στημένο πόλεμο από πλευράς Τουρκίας πριν δυο περίπου μήνες. Όλοι θυμόμαστε τις εικόνες από τα σύνορά μας όπου ο Ερντογάν έστειλε εκεί χιλιάδες μετανάστες για να δημιουργήσουν πρόβλημα και με απώτερο σκοπό, όπως αποδείχθηκε, για να δημιουργήσει πρόβλημα στην Ελλάδα και πίεση στην Ευρώπη. Κι όταν εργαλειοποιείς μια τεράστια μάζα ανθρώπων δεν ξέρεις που μπορεί να οδηγήσει -μάλλον στην περίπτωσή μας ξέραμε τι θα γινόταν: Σύρραξη αργά ή γρήγορα. Μικρής ή μεγάλης έντασης , αλλά πολεμική σύρραξη. Οι Τούρκοι μας την είχαν στημένη, υπάρχουν πια όλα τα στοιχεία για το πως «έστηναν» αυτή την ιστορία. Η ελληνική αντίδραση ήταν άμεση, σταθερή και απέκρουσε τις πρώτες επιθέσεις. Ωστόσο, ήταν ο…ιός που έφερε τον Ερντογάν κι όλα τα εργαλεία του σε απόγνωση αναγκάζοντάς τον να αποσύρει τον «στρατό» του από τα σύνορα καθώς ήξερε ότι μάζευε δεκάδες χιλιάδες υγειονομικές βόμβες στην δική του πλευρά.
Αυτή η ευτυχής συγκυρία λοιπόν δεν ήταν η μοναδική στην ιστορία μας.
Ήταν στα τέλη του 1913. Η Ελλάδα είχε εξέλθει νικηφόρα των δύο βαλκανικών πολέμων , είχε διπλασιάσει τα εδάφη της και ετοιμαζόταν να μπει σε νέα εποχή. Ωστόσο, η ηττημένη Τουρκία δεν μπορούσε να χωνέψει αυτό που της συνέβη και ετοιμαζόταν για μια ιστορική ρεβάνς. Έστηνε βήμα βήμα το σχέδιό της για πόλεμο με την Ελλάδα και λίγο πριν τελειώσει η χρονιά εκείνη οι Νεότουρκοι που είχαν πάρει την εξουσία έκαναν μια κίνηση ματ: Προχώρησαν στην αγορά δύο υπερσύγχρονων θωρηκτών (τύπου Dreadnought) από τους Βρετανούς. Μια κίνηση που άλλαζε τα δεδομένα στο Αιγαίο όπου ο ελληνικός στόλος με ναυαρχίδα το θωρηκτό «Αβέρωφ» κυριαρχούσε.
Η Ελλάδα γνώριζε ότι με τον εξοπλισμό αυτόν η Τουρκία γινόταν ισχυρή σε ένα πεδίο που μέχρι πρότινος δεν ήταν προνομιακό της. Και η χώρα μας ήταν λαβωμένη ήδη από τους δύο συνεχόμενους πολέμους- πώς θα τα έβγαζε πέρα;
Ο Βενιζέλος φοβήθηκε τόσο αυτή την κίνηση των Τούρκων που λέγεται πώς κάποια στιγμή είχε συμφωνήσει με τον Ιωάννη Μεταξά- τότε αρχηγό του επιτελείου- να σχεδιαστεί ακόμη και η βύθισή τους την στιγμή που θα τα έπαιρνε η Τουρκία και θα κατευθυνόταν προς το Αιγαίο! Τέτοιος πανικός..
Η αλήθεια είναι ότι τα δύο πλοία, «Σουλτάνος Οσμάν Α΄» και «Ρεσαντιέχ», κατασκευάστηκαν με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας σε βρετανικά ναυπηγεία. Το «Σουλτάνος Οσμάν Α΄» έφερε περισσότερα βαρέα πυροβόλα από οποιοδήποτε άλλο θωρηκτό εκείνη την εποχή.
Η ελληνική πλευρά προσπάθησε να αποκτήσει δύο αντίστοιχα θωρηκτά από την Αμερική , αλλά θα αργούσαν και έπρεπε πάση θυσία να κερδίσει χρόνο. Αυτόν που δεν κατάφερε ο Βενιζέλος με τις διπλωματικές του προσπάθειες το κατάφερε η ζωή. Ο Τσώρτσιλ ως υπουργός Ναυτικού έβλεπε ότι ο πόλεμος πλησίαζε και προσπάθησε να τα κρατήσει για λογαριασμό των Βρετανών -με αποζημίωση πάντως της Τουρκίας που ήδη τα είχε πληρώσει. Επί μήνες παιζόταν ένα διπλωματικό μπρα-ντε-φερ, αλλά η κρίση του Τσώρτσιλ αποδείχθηκε σωστή. Στις 3 Αυγούστου 1914 τα δύο θωρηκτά επιτάχθηκαν και στις 4 Αυγούστου 1914 (είχε προηγηθεί η δολοφονία του Αρχιδούκα της Αυστρίας στο Σεράγεβο) η Βρετανία και η Γερμανία του Κάιζερ βρέθηκαν επισήμως σε εμπόλεμη κατάσταση. Ταυτόχρονα η οθωμανική αυτοκρατορία και η γερμανική αυτοκρατορία υπέγραφαν σύμφωνο συμμαχίας μεταξύ τους. Τα «Σουλτάνος Οσμάν Α΄» και «Ρεσαντιέχ» εντάχθηκαν στο Βασιλικό Ναυτικό ( ως «HMS Agincourt» και «HMS Erin»). Για…3 εβδομάδες η Τουρκία έχασε την ευκαιρία να πάρει τα δύο θωρηκτά που θα άλλαζαν την ιστορία και η Ελλάδα ήταν τόσο τυχερή που ...ευγνωμονούσε για την κήρυξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως κάτι ανάλογο συνέβη και τώρα. Εάν έβαζα μάλιστα ένα τίτλο από αυτούς τους ωραίους που βάζουν κάποιοι αθλητικοί συνάδελφοι θα προτιμούσα : Ο Θεός της Ελλάδας έστειλε τον ιό για να μας σώσει!
