γράφει ο Δεκανέας Αλλαγής
Βρωμέσαμε για τα καλά λοιπόν και το αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι! Ένα πράγμα δεν είχαμε βάλει στα προαπαιτούμενα, τον ήλιο, τη θάλασσα και το απέραντο γαλάζιο και κατορθώσαμε κι αυτό να το μαυρίσουμε, με τους τόνους σκουπιδιών, τη μπόχα, τη ζοφερή ατμόσφαιρα, τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία που ελλοχεύουν και τα κλικ των τουριστών να αποτυπώνουν τη λεζάντα που έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι μας: στην Ελλάδα ζεις... δεν υπάρχει Ελπίς !
Η κυβέρνηση αμήχανη παρακολουθεί χωρίς να μυρίζει και προτείνει λύσεις με κοντά ποδάρια και η αντιπολίτευση ως συνήθως να καταγγέλει τους κυβερνώντες: τίποτα δεν αλλάζει... μόνο οι πρωταγωνιστές εναλλάσσονται: ο Πατούλης τα "χώνει" στον Σκουρλέτη , όταν ο δεύτερος (δεν) κάνει πως κυβερνά ! Τέτοια κοινωνία, τέτοιοι εκπρόσωποι της ταιριάζουνε!
Και οι πολιτικοί μας ταγοί, έρημοι κι απρόσωποι να κυττάζουν ο ένας τον άλλο, αμήχανοι κι αδύναμοι να δώσουν λύση, ευελπιστώντας πως υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο. Μωρέ δικαστές υπάρχουν... οδοκαθαριστές ούτε δείγμα!
Και οι εργαζόμενοι της καθαριότητας να παίζουν με τα νεύρα μας, την ασφάλεια και τις αντοχές μας. Και δεν ξέρουν πως εκτός από το να βρωμίζουν το περιβάλλον, ροκανίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για να πάψει η αποκομιδή να αποτελεί ένα αποκλειστικό προνόμιο μιας ομάδας που οπότε θέλει ανοίγει και κλείνει αμαξοστάσια, χωματερές και απορριμματοφόρα, με μια εξουσιαστική χαιρεκακία και μπόλικη συνδικαλιστική ασυλία που είναι πλέον απονομιμοποιημένη.
Και δεν κατανοούν πως σε μια Ελλάδα που κάποτε τρόμαζε πως θα αντιδρούσαν οι συνδικαλιστές - ρετιρέ της ΔΕΗ, στην υποψία ιδιωτικοποίησης της επιχείρησης ηλεκτρισμού και σήμερα δεν ανοίγει ρουθούνι στο τεμάχισμα και ξεπούλημα της ΔΕΗ, είναι θέμα χρόνου (το κάνουν άλλωστε αρκετοί μικροί δήμοι, γιατί όχι και οι υπόλοιποι;) να ξεχάσουμε τον παραδοσιακό σκουπιδοσυλλέκτη, που κατά τις ορέξεις του μεταλλάσσεται από χρήσιμο και αναγκαίο κρίκο μιας πολιτισμένης κοινωνίας σε κακό δράκο του παραμυθιού;
Η ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής θα ρθει και θάναι ντάλα μεσημέρι, όπως είχε πει και μια ψυχή για την αξιολόγηση, και τότε να ξέρουν εκείνοι που ακόμα αντιδρούν σε μια ξεχαρβαλωμένη κοινωνία που δεν υπερασπίζεται τα στοιχειώδη γιατί να το κάνει για κάτι που δείχνει απολίθωμα του παρελθόντος, πως η προσφορά των φωνασκούντων σήμερα συνδικαλιστών θα είναι καθοριστική και μάλλον προς τη σωστή κατεύθυνση, εκτός κι αν αυτό κι εκείνοι επιδιώκουν !
