"Η Ελλάδα πρέπει να πάρει τη διπλωµατική πρωτοβουλία κίνησης των διαδικασιών που προβλέπει ρητά η ∆ιεθνής Σύµβαση για το ∆ίκαιο της Θάλασσας, αντί να περιµένει την επόµενη τουρκική κίνηση µε ερευνητικό σκάφος» τονίζει ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής».
Ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ περιγράφει αναλυτικά τη σαφή θέση του για τα µείζονα εθνικά ζητήµατα, την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, για την τελευταία απόφαση της Συνόδου Κορυφής, τα αναγκαία βήµατα της χώρας για την ανάκαµψη της ελληνικής οικονοµίας από την κρίση λόγω κορονοϊού, το µοντέλο Σηµίτη για τους Ολυµπιακούς Αγώνες αλλά και για την παραποµπή Παπαγγελόπουλου και την «εσχάτη προδοσία».
Διαβάστε τί απαντά, ερωτηθείς για την τουρκική προκλητικότητα:
Ζήσαµε αρκετές ηµέρες έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, µε την τουρκική απειλή για έρευνα µέσα στα απώτερα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο. Θεωρείτε ότι έληξε ο συναγερµός; Πού αποδίδετε την τουρκική «αναδίπλωση»; Στη κινητοποίηση των ελληνικών Ενόπλων ∆υνάµεων; Στις διπλωµατικές παρεµβάσεις της Γερµανίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ; Στην απειλή των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Τουρκίας; Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η κατάσταση τους επόµενους µήνες;
Η Ελλάδα υπερασπίζεται σθεναρά την εθνική της κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώµατα. Αξιοποιεί τη συµµετοχή της στη ΕΕ. Είναι παλιό µέλος του ΝΑΤΟ και έχει µια ουσιαστική εταιρική σχέση ασφάλειας µε τις ΗΠΑ. ∆ιαθέτει µεγάλο διπλωµατικό κεφάλαιο, το οποίο πρέπει να το διαχειρίζεται µε έξυπνο και µακροπρόθεσµο σχεδιασµό. Σηµείωσα ότι αποδίδεται και από τις δύο πλευρές και από τους εταίρους µας ιδιαίτερη σηµασία στη συνάντηση του Βερολίνου µεταξύ των διπλωµατικών συµβούλων του Ελληνα πρωθυπουργού και του Τούρκου προέδρου, παρουσία του διπλωµατικού συµβούλου της κυρίας Μέρκελ. ∆ιαβάζω ότι συµφωνήθηκε moratorium ενός µηνός, προκειµένου να επιτευχθεί η επανάληψη των διερευνητικών επαφών που εξελίχθηκαν την περίοδο 2002-2016. Παράλληλα, παρακολουθούµε τις τουρκικές κινήσεις στην ΑΟΖ της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας και τις πιθανές ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση ενός µηχανισµού εγγύησης της συµµετοχής της τουρκοκυπριακής κοινότητας στα πιθανά κέρδη από την εκµετάλλευση των κυπριακών υδρογονανθράκων, διαφυλασσόµενης πάντοτε της µίας και µόνης διεθνούς νοµικής προσωπικότητας της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας.
Είναι συνεπώς προφανές ότι η Ελλάδα δεν µπορεί να κινείται µε εξαρτηµένα αντανακλαστικά και να περιµένει να αντιδράσει στις περιοδικές εξόδους τουρκικών ερευνητικών σκαφών στην Ανατολική Μεσόγειο ή στην επαναλαµβανόµενη πρακτική της έκδοσης τουρκικών Navtex. Υπάρχουν τα γνωστά θέµατα που επιχειρεί να θέσει η Τουρκία κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Υπάρχει όµως και ένα θέµα που κατά το διεθνές δίκαιο της θάλασσας επιβάλλεται να ρυθµιστεί µε διερευνητικές επαφές, διαβούλευση και συµφωνία µεταξύ των γειτονικών κρατών ή σε περίπτωση διαφωνίας µε προσφυγή στα µέσα της ∆ιεθνούς Σύµβασης για το ∆ίκαιο της Θάλασσας, δηλαδή σε συνδιαλλαγή, διαιτησία ή κατά προτίµηση µε προσφυγή στο ∆ιεθνές ∆ικαστήριο. Το θέµα αυτό είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ετσι το ορίσαµε από το 2013 και µετά. Χωρίς τη διαδικασία αυτή δεν υπάρχει οριοθέτηση, άρα δεν µπορούν να ασκηθούν σε πλήρη βαθµό τα κυριαρχικά µας δικαιώµατα.
Οποιος αντιλαµβάνεται τη σηµασία της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, πρέπει να αντιληφθεί επίσης ότι χωρίς συµφωνία µεταξύ όλων των γειτονικών χωρών ή χωρίς σχετική διεθνή δικαστική κρίση αυτή δεν κατοχυρώνεται πλήρως. ∆εν αρκεί ούτε η συµφωνία µε όλες ή τις περισσότερες από τις άλλες γειτονικές χώρες. Αντί συνεπώς να περιµένουµε την επόµενη τουρκική κίνηση µε ερευνητικό σκάφος, πρέπει η Ελλάδα να πάρει τη διπλωµατική πρωτοβουλία κίνησης των διαδικασιών που προβλέπει ρητά η ∆ιεθνής Σύµβαση για το ∆ίκαιο της Θάλασσας. Αλλιώς µπορούµε να ανακυκλώνουµε για αλλά 45 χρόνια τις φάσεις της έντασης µε τις φάσεις της εκτόνωσης, χωρίς να κατοχυρώνονται πλήρως και οριστικώς τα κυριαρχικά µας δικαιώµατα στην υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Στο µεταξύ, τα ορυκτά καύσιµα χάνουν σταδιακά τη σηµασία τους και την προοπτική τους.
Η Τουρκία προβάλλει όµως µονοµερώς πολλά άλλα θέµατα και πολλοί αναρωτιούνται αν υπό το κράτος απειλών και µονοµερών ενεργειών µπορεί να γίνει διάλογος...
Αναφέροµαι σε διάλογο που επιτάσσεται από το διεθνές δίκαιο για τη µία και µόνη νοµική διαφορά που προβλέπει το διεθνές δίκαιο, δηλαδή για την οριοθέτηση. Η µακρά πλέον καθυστέρηση στην οριοθέτηση µε συµφωνία ή δικαστική απόφαση έχει ως αποτέλεσµα να µην απολαµβάνει επί δεκαετίες η Ελλάδα τα κυριαρχικά της δικαιώµατα. Οι τουρκικές προκλήσεις, χωρίς δική µας σοβαρή και οργανωµένη διπλωµατική πρωτοβουλία έναρξης της διαδικασίας οριοθέτησης, θα επαναλαµβάνονται αενάως σε βάρος της άσκησης των κυριαρχικών µας δικαιωµάτων. Εχει επίσης δοκιµαστεί µε επιτυχία στο παρελθόν και πρέπει να επαναληφθεί καλά προετοιµασµένος διάλογος για τα αεροναυτικά µέτρα οικοδόµησης εµπιστοσύνης, κυρίως για την αποφυγή ατυχηµάτων.
