Του Δεκανέα Αλλαγής
Η ελληνική κοινωνία είχε να ξεμυτίσει δυο ολόκληρα χρόνια. Να αποδράσει για ένα τριήμερο. Να μπει στις θάλασσες και στα καράβια. Να αφήσει πίσω την πανδημία, τις μάσκες και τις απαγορεύσεις και να θυμηθεί πως ήταν η κανονικότητα πριν την εποχή της πανδημίας, όπου έπρεπε να κλείσεις μήνες πριν την αναχώρηση και την επιστροφή σου, τα rent rooms και τα απαραίτητα σου και να ξαμοληθείς για άλλες πολιτείες!
Βέβαια τα δωμάτια και οι καταγάλανες ακτές ήταν εκεί. Και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου επίσης. Το βουητό των εκδρομέων, ο μικρός χαμός στα λιμάνια και η αλμύρα της θάλασσας, μαζί με όλα αυτά τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται όταν φεύγεις από την καθημερινότητα σου, ασυνείδητα σου αφήνουν την αίσθηση, ή μάλλον την πλάνη πως τίποτε δεν άλλαξε, όλα κυλούν στο αέναο ταξίδι του χρόνου κι απλά ένα διάλειμμα, μια μαύρη τρύπα δυο χρόνων από την πανδημία την κακή πάει έφυγε κι όλα γύρισαν πίσω στην άνοιξη του ‘19 όπου ετοιμαζόμασταν να ζήσουμε ένα ακόμη λαμπρό ελληνικό καλοκαίρι.
Μέγα λάθος... Η εντύπωση πως δραπετεύεις από όλα όσα σου θυμίζουν το δύσκολο καλοκαίρι, ότι αφήνεις πίσω τη ρήτρα αναπροσαρμογής, τον κακό μπελά με τον Ερντογάν και το ράλι των καυσίμων, εκτός κι αν έκανες το λάθος να αναζητήσεις βενζινάδικο σε κάποιο από τα νησιά που αγναντεύουν τα πελάγη μας, αν φύγεις και ξεσκάσεις λίγο, είναι προφανώς εσφαλμένη και το νιώθεις με το… καλημέρα!
Αυτό που κάποτε σιγοτραγουδούσαμε «έλα να πάμε στο νησί η αγάπη μας εγώ κι εσύ» ουδόλως ισχύει. Μπορεί κάποτε να ήταν η απαραίτητη δύναμη για να πάρεις μια απόφαση να ταξιδέψεις αλλά τώρα δεν σε πάει ούτε στη μπουκαπόρτα του καραβιού. Ούτε καν για ένα καραβίσιο καφέ.
Με το που δένεις στο κυκλαδίτικο λιμάνι έρχεται και η προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που αποδεικνύει ότι είναι αρκετά δύσκολο πια για μια κλασική ελληνική οικογένεια να χαρεί τις ομορφιές του Αιγαίου, το μοναδικό τοπίο, τα καλντερίμια και τα καθαρά σοκάκια, εικόνες που λες κι είναι βγαλμένες από πίνακα ζωγραφικής και που αν τις δεις καταλαβαίνεις γιατί έρχονται από κάθε σημείο του κόσμου για να τις απολαύσουν.
Ξεχάστε αυτά που ξέρατε, έτσι κι αλλιώς η ακρίβεια που έχει τσακίσει τα ελληνικά νοικοκυριά και απομυζά την αγοραστική μας δυνατότητα έχει κάνει τόσο δύσκολη την καθημερινότητα όλων μας που δεν έχεις και πολλά περιθώρια να σκεφτείς πέρα από το λογαριασμό ρεύματος, το καλάθι στο σούπερ μάρκετ, το δάνειο που η δόση του ανεβαίνει μαζί με τα επιτόκια και την ακριβή μου βενζίνη!
Αυξήσεις παντού σε όλα στα νησιά των ονείρων μας, τόσες ώστε να ξεμακραίνουν όλο και πιο πολύ το όνειρο για διακοπές σε Κυκλάδες, Δωδεκάνησα και άλλους ονειρεμένους τόπους. Πάνω από 20% στα πάντα, για προορισμούς που όλο και ξεγλιστράνε από τα θέλω και τις φαντασιώσεις του νεοέλληνα.
Ένα τριήμερο και πολύ του είναι, καθώς αρκεί για να εκτροχιάσει τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Μα ακόμα και γι’ αυτούς τους καθ’ όλα ευγενικούς νησιώτες μας, φαίνεται πια πως υπάρχει μια πλήρης στροφή στον Ευρωπαίο και γενικά τον αλλοδαπό τουρίστα που η οικονομική του επιφάνεια, του επιτρέπει ακόμα μια φτηνή απόδραση στον ελληνικό παράδεισο. Εξάλλου μη γελιέστε: οι περισσότερες από τις πολυτελείς βίλες, τα πολυάστερα ξενοδοχεία και τα ακριβά μαγαζιά, σ’ αυτά τα πρώτης κατηγορίας νησιά, ανήκουν σε ξένα χέρια, που είναι "μαχαίρια" για μας τους υπόλοιπους!
Οι διακοπές στα νησιά ( όπως πιθανότατα και για τους υπολοίπους στην Κρήτη μας) είναι πια για το σύγχρονο Έλληνα, αν δεν έχει εξασφαλισμένη διαμονή, ένα όνειρο τρελό και απατηλό. Τα νησιά μας θα κατακλιστούν από μυριάδες ξένους κι εμείς με σλόγκαν «όσο πιο κοντά όσο πιο φθηνά» θα προσπαθούμε με αγκαλιά τις αναμνήσεις μας να ταξιδεύουμε νοερά σε μαγικά νησιά, τα νησιά μας, που έτσι που τα φέρε η ζωή και ο… Πούτιν γίνανε για τα καλά πια και για όλους μας εξωτικά και απλησίαστα!
Φωτογραφία: Eurokinissi / Γιάννης Παναγόπουλος
