Του Δημήτρη Μιμή
Συνεπώς δεν μπορούν να πάνε σε συστήματα υγειονομικής περίθαλψης. Ευτυχώς που εμείς στη χώρα μας έχουμε το Εθνικό Σύστημα Υγείας και κάθε πολίτης μπορεί ελεύθερα να εξυπηρετηθεί με τον καλύτερο τρόπο, μάλιστα χωρίς να πληρώσει τίποτα. Είμαστε δηλαδή πολύ τυχεροί που κανένας δεν έχει βάλει χέρι στην δωρεάν παροχή ιατρικών υπηρεσιών στη χώρα και είμαστε όλοι ίσοι μπροστά στην υγεία μας.
Στις Η.Π.Α., για παράδειγμα, έχουμε μια ακραία περίπτωση κοινωνικών ανισοτήτων. Πληθυσμός τρείς φορές μεγαλύτερος από τον ελληνικό πληθυσμό, δηλαδή τριάντα εκατομμύρια αμερικάνικου πληθυσμού δεν έχουν κάλυψη υγείας από κρατικό φορέα. Αυτοί δηλαδή δεν πηγαίνουν σε συστήματα υγειονομικής περίθαλψης. Φανταστείτε με την εξάπλωση του κορωνοϊού στις Η.Π.Α. τι θα συναντήσουμε.
Το σύστημα στις Η.Π.Α. άρχισε να οργανώνεται από 19⁰ αιώνα με την εκβιομηχάνιση. Τότε το κράτος χρηματοδότησε ιδιωτικούς φορείς για να είναι οι κύριοι παράγοντες στην υγεία. Έτσι για πολιτιστικούς, ιδεολογικούς και ιστορικούς λόγους οι Αμερικάνοι παραμένουν δεμένοι με το ιδιωτικό σύστημα τους. Βέβαια έχουν γίνει προσπάθειες από Δημοκρατικούς προέδρους όπως τον Bill Clinton και Barak Obama για γενίκευση της υγειονομικής κάλυψης για όλους, αλλά τίποτα δεν έχει αλλάξει. Και αυτό γιατί το λόμπι των ασφαλιστών κατηγορούν τις μεταρρυθμίσεις ως δαπανηρές και «σοσιαλιστικές».
Στις πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες, όπου έχουμε κρατικά συστήματα υγείας, οι φτωχοί δεν θα πληγούν όπως στις Η.Π.Α. Όμως και εδώ υπάρχει ανισότητα όπου πλήττονται μετριοπαθείς άνθρωποι. Εδώ τα φαινόμενα που παρατηρούμε οφείλονται σ΄ άλλους παράγοντες όπως για παράδειγμα στη μη έγκαιρη πρόληψη περιορισμού των μετακινήσεων η στην λανθασμένη στρατηγική, την «ανοσία της αγέλης».
Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι με χαμηλό εισόδημα έχουν φτωχότερη υγεία λόγω διαφόρων παραγόντων, όπως κουραστική εργασία, άγχος καθ΄ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας, λιγοστή πληροφόρηση και λιγότερη χρήση περίθαλψης. Με άλλα λόγια το χαμηλό εισόδημα σημαίνει λιγότερα μέσα προστασίας και θεραπείας, ακόμα και σ΄ ένα κρατικό σύστημα υγείας όπως στον τόπο μας. Έτσι, αυτοί που είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στην σημερινή επιδημία είναι αυτοί που δεν έχουν στέγαση ούτε τις πληροφορίες για να προστατευτούν αλλά και οι διαμένοντες σε δομές προσφύγων, φυλακές και γηροκομεία.
Σήμερα σ΄ ορισμένα κράτη της Ε.Ε. οι κυβερνήσεις τους είναι έτοιμες να εθνικοποιήσουν η να δώσουν μια κρατική βοήθεια, σ΄ ορισμένες επιχειρήσεις για το γενικό συμφέρον, λόγω της οικονομικής κρίσης, και αυτό θα φαινόταν αδιανόητο πριν μερικούς μήνες. Το κράτος σε τέτοιες κρίσεις, όπως τη σημερινή, πρέπει να δείξει ότι προστατεύει.
Στο τέλος της εποχής του κορωνοϊού θα αποδειχθεί ότι Ελληνικό Εθνικό Σύστημα Υγείας με το ιατρικό κα το νοσηλευτικό προσωπικό του είναι το καλύτερο και συνέβαλαν τα μέγιστα στο να ξεπεράσουμε αυτόν τον απειλητικό ιό με ελάχιστες απώλειες. Θα αποδειχθεί ότι το 1983 ήταν το σωτήριο έτος για την ελληνική κοινωνία γιατί τότε δημιουργήθηκε στη χώρα μας το Ε.Σ.Υ. φέρνοντας την πρόοδο και την κοινωνική επιτυχία. Ήρθε για να καλύψει δωρεάν τις ιατροφαρμακευτικές και νοσηλευτικές ανάγκες του ελληνικού λαού παρά τις οργανωμένες αντιδράσεις πολλών δυνάμεων που θίγονταν. Έκτοτε το Ε.Σ.Υ. μέχρι και σήμερα καλύπτει τις ανάγκες του ελληνικού λαού επιτυχώς. Πιστεύω ότι δεν θα βρεθεί πλέον άνθρωπος που θα τολμήσει να εκφράσει τη λέξη ιδιωτικοποίηση του Ε.Σ.Υ. Αυτό που μένει σήμερα είναι μια καλή επιχορήγηση των νοσοκομείων της χώρας μας για την αντιμετώπιση των έκτακτων αναγκών λόγω κορωνοϊού.
