Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Δεν έχουμε αυταπάτες! Η εκλογή Μπάιντεν δεν πρόκειται να αλλάξει δραματικά τον κόσμο, δεν πρόκειται να αλλάξει την βασική πολιτική γραμμή της Αμερικής, δεν πρόκειται να αλλάξει καν τα πράγματα στον δικό μας μικρόκοσμο. Και να δεχτούμε ότι έχει βάση η κριτική από κάποιους πως η εκλογή αυτή δεν σηματοδοτεί παρά την ολική επαναφορά του συστήματος, του βαθέως κράτους των ΗΠΑ που έλυναν και έδεναν πολύ πριν εκφραστεί το πολυθρύλητο και υπερεκτιμημένο δόγμα Κίσινγκερ.
Δεν έχουμε αυταπάτες πως ο νέος πλανητάρχης θα μεταβάλλει δραματικά τον παρεμβατικό χαρακτήρα μιας υπερδύναμης, που δεν θα είναι πλέον ο άρχων επί δικαίων και αδίκων - για κάποιους δε έχει πάψει να αποτελεί πλέον τον παγκόσμιο ηγέτη και δεν θα επανέλθει ποτέ στην κορυφή της ιεραρχίας που πλέον εγκαθίστανται άλλες δυνάμεις.
Δεν ζούμε σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο. Είναι βέβαιο. Αλλά μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Ένας κόσμος ολόκληρος ανάσανε- εντός κι εκτός των ΗΠΑ- με την ήττα ενός ηγέτη- καρτούν, ενός ανθρώπου που έβαζε τις μπίζνες του πάνω από το κοινό συμφέρον, τους έθνους του, αλλά και του μεγάλου μας παγκόσμιου χωριού. Η λογική της μπίζνας, οι υπολογισμοί για τις δικές του δουλειές ήταν αυτά που τον οδηγούσαν να ρυθμίζει την οικονομία «του Αμερικάνου πολίτη», να κοιτάζει το…εσωτερικό και να συρρικνώνει την Αμερική ωσάν να πρόκειται για Τεξανό ιδιοκτήτη ράντσου. Κι όσο οι δουλειές του ταυτιζόταν με το «καλό του Αμερικάνου πολίτη» όλα πήγαιναν καλά, όλα πρίμα. Γι αυτό κι είχε αγαθές μέχρι παρεξηγήσεων σχέσεις με τον Πούτιν, τον Ερντογάν ως και τον Κιμ συμπαθούσε ο αθεόφοβος!
Όταν ήρθαν τα δύσκολα, όταν έσκασε η πανδημία, ο ιός και τα μείζονα ζητήματα της οικονομίας, οι ρατσιστικές επιθέσεις και οι εμφυλιακές εκρήξεις απεδείχθη πόσο…ολίγιστος ήταν! Τούτο δε φάνηκε και στην ήττα του την οποία με τίποτα δεν θέλει να παραδεχθεί- ακόμη και η Μελάνια θα τον αφήσει κι αυτός θα είναι στην κοσμάρα του…
Για τον δε αστικό μύθο που κυκλοφορούν οι διάφοροι ψεκασμένοι και δήθεν προοδευτικοί ότι «επί εποχής του δεν έπεσε τουφεκιά» ας ρωτήσουν την οικογένεια του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί τι τον σκότωσε άραγε…Ας ρωτήσουν τόσους μετανάστες τι…άκουσαν στο τείχος των δακρύων, ας μάθουν τις δουλειές με τους Κούρδους τους οποίους πούλησε για χάρη του συνεταίρου του και τόσα άλλα που τόσο όμορφα έφτιαχνε.
Πως το είχε πει ο Τσώρτσιλ; «Οι Αμερικανοί πάντα θα κάνουν το σωστό, αφού εξαντλήσουν κάθε άλλη δυνατότητα.» Ευτυχώς οι Αμερικάνοι έπραξαν τώρα σοφά. Η Αμερική και ο κόσμος τελειώνουν με μια ιδιαίτερη περίπτωση ηγέτη που ενώ ψηφίστηκε ως αντισυστημικός ήταν ο πλέον συστημικός, εκπροσωπούσε το πιο διεφθαρμένο πρόσωπο της αγοράς, του καπιταλισμού και της………
Δεν θα πω παρόλα αυτά ότι με την ήττα Τραμπ φαίνεται να κλείνει ένας παγκόσμιος κύκλος ψεκασμού που ξεκίνησε εκεί στις αρχές του 2010…με τη μικρή συμμετοχή και της Ελλάδας που μπήκε κι αυτή δυναμικά στον φαύλο κύκλο του λαϊκισμού, των ακραίων υποστηρικτών του δήθεν που καταλήγει στο τίποτα. Μπολσονάρου, Τζόνσον, Φάρατζ, Όρμπαν, «Μπέπε» Γκρίλο…συνονθύλευμα ηγετών με αρχηγό τον Τραμπ! Αυτοί ειναι στην πραγματικότητα που κατάφεραν να καταστήσουν ακόμη πιο…δυνατό το σύστημα! Ο κόσμος κατάλαβε τι πραγματικά συμβαίνει- εντάξει παραμένουν και μερικοί που δεν έχουν αντιληφθεί εάν αυτό που μας χτύπησε είναι αστεροειδής ή…η βέργα της ψεκαστήρας!
Δεν έχουμε λοιπόν αυταπάτες. Ο Μπάιντεν και όλοι αυτοί επιστρέφουν δυναμικότερα. Το σύστημα ξαναβρίσκει το…ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω.Αλλά παρόλα αυτά παραμένουν καλύτεροι. Το "τι Παπάγος, τι Πλαστήρας» υπήρξε ένα σύνθημα τραγικό πριν πολλά χρόνια. Τώρα όταν λέγεται ακούγεται φαιδρό.
δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
