Στο γνωστό δράμα εποχής «επανατάτης χωρίς αιτία» του 1955, μια ομάδα προβληματισμένων αμερικανών εφήβων, ασκούν κριτική για τον αμερικάνικο τρόπο ζωής. Η γενική έμπνευση του σκηνοθέτη, να μεταφέρει στην 7η τέχνη τους κοινωνικούς προβληματισμούς της εποχής του, αποδεικνύεται πάντοτε διαχρονική, αλλά κυρίως ωφέλιμη. Πρωτίστως όμως κερδαλέα. Ιδίως στην πολιτική, που συνήθως ορέγεται των προβληματισμών αυτών. Για την ακρίβεια στη μικροπολιτική. Ο εξ ανατολών νομός, - για να ακριβολογούμε Περιφερειακή Ενότητα – ως καινοτόμος όπως πάντα στις εξεγέρσεις, δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα, στις ανάγκες της ζέουσας επικαιρότητας. Πιο συγκεκριμένα της πολιτικής ως θεάματος. Εκεί μπορείς να απολαύσεις συνήθως «επαναστάτες με αιτία». Τέτοιες αιτίες, ενίοτε προκύπτουν πολλές για να ζωνόμαστε τ’ άρματα. Από εν ενεργεία υπουργούς μέχρι, βουλευτές, αντιπεριφερειάρχες, δημάρχους, δημοτικούς συμβούλους, εκπροσώπους φορέων, συλλογικούς φορείς κ.λπ. Ξέρετε, όλους αυτούς που σε παρελθόντα χρόνια, στα μόνιμα κυνήγια μαγισσών για το αναπτυξιακό τους (λέει) έλλειμμα, έβλεπαν παντού εχθρούς να τους επιβουλεύονται. Είναι οι ίδιοι που κλείνανε δρόμους και τις πόλεις τους. Κοινώς αυτομαστιγόνονταν για να …λύσουν τα προβλήματά τους. Έτυχε να γίνω Μάρτυς (…με την έννοια των παλαιοχριστιανικών χρόνων!) μιας χτεσινοβραδυνής τηλεδιάσκεψης δημοτικού συμβουλίου ενός εκ των ανατολικών ΟΤΑ, από τον οποίο ξεκίνησαν τα νέα επαναστατικά καλλιστεία για την ανατροπή των δασικών χαρτών.
Κανένας δεν αντιλέγει ότι οι δασικοί χάρτες είναι προϊόν προχειρότητας σε σημείο που να θυμίζουν γραφικές σουρεαλιστικές γραμμές, αφού δεν αντικατοπτρίζουν την περιβαλλοντική πραγματικότητα των ετών αναφοράς 1945 και 2015 όπως ορίζεται από την ίδια τη δασική επιστήμη και το Δίκαιο του Περιβάλλοντος. Για να μην πούμε ότι αποτελούν τον ατυχή επίλογο του χωροταξικού σχεδιασμού, αντί να αποτελούσαν τον πρόλογό του και να έχουν υλοποιηθεί εδώ και δεκαετίες όπως όριζε το ίδιο Σύνταγμα. Ερχόμενοι σε τούτο το timing επικαλύπτουν ήδη καθορισμένες χρήσεις γης σε νομοθετημένα εδώ και χρόνια χωροταξικά σχέδια και ΣΧΟΟΑΠ. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά, που η Ελληνική Πολιτεία μετέρχεται σε ανακολουθίες, (προσπαθώντας να συγχρονίσει τους βηματισμούς της με τους Φράγκους της Δύσης), που στην παρούσα δύσκολη συγκυρία, καλούνται να (ξανα)πληρώσουν με πολλαπλό τρόπο οι πολίτες.
Αλλά το σχόλιο δεν αφορά στα γνωστά προβλήματα που έχουν προκύψει με την ανάρτηση των χαρτών σε όλη την Κρήτη σχεδόν, όσο στο δηκτικό τρόπο της ακαριαίας λαϊκιστικής αντίδρασης κάποιων θεσμικών της αυτοδιοίκησης και της κεντρικής πολιτικής, που δράττονται της ευκαιρίας να εμφανίσουν εαυτούς, άξιους υπερασπιστές και Ακρίτες των απειλούμενων συμφερόντων των δημοτών τους, από το πανούργο Κράτος. Οι εποχές είναι όντως πενιχρές, για το δύσκολο επάγγελμα του αυτοδιοικητικού. Και χωρίς να βγαίνεις που και που στα κεραμίδια, χωρίς να ζώνεσαι τα φυσεκλίκια, χωρίς καλλιστεία επαναστατικότητας και επαναστατικής γυμναστικής το έρμο το κουκί δεν συντηρείται…
Κ. Μα.
