«Δίνω σήμερα Ιστορία του Ελληνικού Δικαίου και έχω άγχος. Εδώ και χρόνια μένω στο Tάρπον Σπρινγκς, στη Φλόριντα, οπότε έρχομαι στην Αθήνα μόνο για τις εξετάσεις. Η οικογένειά μου είναι από την Κάλυμνο και είμαστε σφουγγαράδες, φυσικά! Πλάκα έχει όμως, η φοίτηση δι’ αλληλογραφίας ήταν από τους λίγους τρόπους για να κρατήσω επαφή με τις ρίζες μου», λέει ο Τζέισον Μαύρος.
Γνωρίζατε ότι τη δεκαετία του 1930 υπήρχαν εξ αποστάσεως φοιτητές στην Πάντειο; Η σχολή είχε ετήσια δίδακτρα 2.000 δραχμές, αλλά αυτά ήταν μόνο για τους τακτικούς φοιτητές. Υπήρχαν και οι λεγόμενοι έκτακτοι, οι ακροατές και οι δι’ αλληλογραφίας. «Μόλις άρχισα τις σπουδές μου στις Πολιτικές Επιστήμες. Είμαι ενθουσιασμένη. Βέβαια, δεν έχω στιγμή ελεύθερη. Εκτός από Γαλλικά, έχω και μάθημα Αγγλικών. Αμέσως μετά τρέχω στην προπόνηση. Στίβο, φυσικά. Ετοιμάζομαι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Θα είμαι η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια στίβου σε Ολυμπιακούς. Πολλοί μου λένε ότι δεν θα καταφέρω να τα κουμαντάρω όλα. Είμαι γυναίκα, βλέπεις, αλλά θα τους δείξω!» διηγείται από την πλευρά της η Δομνίτσα Λανίτου, που μετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1936, γνωστή και για τον αγώνα της για τα δικαιώματα των γυναικών.
Τούτες τις ημέρες, οι πρώτοι φοιτητές και φοιτήτριες της Παντείου Σχολής μάς καλούν να κάνουμε βουτιά στη φοιτητική ζωή κατά τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής της, αλλά και στη δεκαετία του ’30. Οπως ανέφερε στην «Καθημερινή» η Ανδρομάχη Γκαζή, αναπληρώτρια καθηγήτρια Μουσειολογίας, η έκθεση οργανώθηκε ως μυθοπλασία βασισμένη σε ιστορίες που διηγούνται οκτώ φοιτητές της σχολής (πριν γίνει το σημερινό Πάντειο Πανεπιστήμιο): δύο υπαρκτοί και άλλοι έξι που θα μπορούσαν να έχουν περάσει από τα φοιτητικά έδρανα.
Αρθρα περιοδικών και εφημερίδων, φωτογραφίες από την καθημερινή ζωή, χρηστικά αντικείμενα και διάφορα άλλα εκθέματα-ντοκουμέντα συνθέτουν ένα ψηφιδωτό της αθηναϊκής δεκαετίας του ’30. [ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΛΙΑΣ]
Προγράμματα μαθημάτων, φωτογραφίες φοιτητών, αλλά και δίσκοι μουσικής, εφημερίδες, διαφημίσεις, σε μια έκθεση που ολοκληρώνεται αύριο.
Το εγχείρημα για τη δημιουργία σχολής Πολιτικών Επιστημών ξεκίνησε το 1924, όταν ο Γεώργιος Φραγκούδης (Λεμεσός 1869 – Αθήνα 1939) ίδρυσε στην Αθήνα το σωματείο «Εκπαιδευτική Αναγέννηση». Το σωματείο ανέλαβε την ανέγερση του κτιρίου της σχολής στην Καλλιθέα το 1927. Τον Ιούνιο του 1930, όταν τα χρήματα που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει ο Φραγκούδης με μεγάλη προσπάθεια –κυρίως από ομογενείς του εξωτερικού– τελείωσαν, πέθανε ο Αλέξανδρος Πάντος. Ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, ως εκτελεστής της διαθήκης του Πάντου, πραγματοποίησε την επιθυμία του και ενέκρινε το κληροδότημά του για την ολοκλήρωση της σχολής. Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν στις 18 Νοεμβρίου 1930, ενώ το 1931 η σχολή πήρε την ονομασία Πάντειος Σχολή Πολιτικών Επιστημών προς τιμήν του. Αλλωστε, ο ίδιος το είχε ζητήσει: «Παρακαλώ να ονομασθή Πάντειος» – όπως είναι και ο τίτλος της έκθεσης.
Ο φοιτητής Νο 1 της σχολής φέρεται να είναι ο Γεράσιμος Μοντεσάντος, ο οποίος συστήνεται στους σημερινούς φοιτητές και κατ’ επέκταση στους επισκέπτες της έκθεσης: «Και εσύ Πολιτικές Επιστήμες σπουδάζεις; Λοιπόν, αν σου αρέσει η μουσική, θα τα πάμε καλά. Οταν τελειώνω το μάθημα, αν μου έχει μείνει καμία δεκάρα παραπάνω, πάω και ακούω μουσική ζωντανά, ξέρω ένα στέκι στον Βύρωνα. Τα ξέρω όλα τα κατατόπια εκεί. Βλέπεις, ήμασταν από τους πρώτους κατοίκους. Εκεί, με τους Σμυρνιούς από το 1922. Μια μέρα θα σε πάω και στη Μονμάρτη. Οχι στο Παρίσι, ταβέρνα είναι! Λένε πολύ ωραία τραγούδια εκεί. Οι ερμηνείες του Αττίκ είναι φανταστικές».
Προγράμματα μαθημάτων, φοιτητικές ταυτότητες, φωτογραφίες φοιτητών, αλλά και δίσκοι μουσικής, ποιητικές συλλογές, εφημερίδες, διαφημίσεις παρουσιάζονται στην έκθεση, που ολοκληρώνεται αύριο (12 το μεσημέρι – 6 μ.μ. το ωράριό της). Αποτελούν θραύσματα μνήμης που συνθέτουν το ψηφιδωτό της δεκαετίας του ’30. Μιας εποχής κατά την οποία γεννήθηκε το όραμα για ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα… «ονειροπολών να αναδειχθή εν τη εξυπηρετήσει της πατρίδος», όπως είχε επιθυμήσει ο ίδιος ο Πάντος.
